بازم فاصله.

دلتنگم. ولی نمیتونم توصیفش کنم. درد دارم. ولی نمیتونم بروزش بدم. منتظرم. ولی زمان پایان یافتنش رو یادم رفته. عاشقم. ولی نمیدونم عاشق کی...

این فاصله دوباره ایجاد شده و این دلتنگی دردناک ترش میکنه. میدونی ک انتظار کشیدن کار سختیه... این فاصله.. یه نفرینه. مگه نه؟!

من هنوز مشتاق دیدارت'م. این فاصله تا جایی ک از دلتنگی اشکام به قطرهای ریز خون تبدیل بشه قراره ادامه پیدا کنه. همینطوره. همیشه با معصومیت باهام حرف میزدی. فکر کنم الان دلتنگ همون معصومیت'ه تو صداتم...

این دلتنگی واقعا ازار دهندست. ریتم نفس کشیدنم عوض شده. این بخاطر توعه. ولی. چرا هیچوقت این ضعف رو احساس نکردم. هنوزم نمیدونم سکوت چرا انقد پر صدا شده.