فلامینگو ها

فلامینگو به آرامی راه می‌رود ودر حالیکه سر ومنقار خودرا در آب کم عمق فرو برده تغذیه می‌کند. فلامینگو از ۹۰/۰ تا ۵/۱ متر بلندی دارد. بیشتر فلامینگوها حلزون و گیاهان آبی را می‌خورند. این پرندگان بصورت دست جمعی و در دسته‌های چند هزارتایی زندگی می‌کنند. راسته‌ای بال‌آتشی‌سانان که فلامینگو به آن تعلق دارد از پرندگان آبزی و بزرگ‌جثه هستند که غذا را از منقار خمیده و صافی‌مانند خود می‌گذرانند.

فلامینگو ها در مرداب‌های ساحلی کم عمق. مانداب‌های حاصل طغیان دریاچه‌ها، لجن‌زارها و غیره به سر می‌برند. رژیم غذایی فلامینگو سخت پوستی به نام آرتمیا می‌باشد.

این پرنده، ۱۳۰ سانتی متر طول دارد، که با پاهای بلند و گردن دراز، در رنگ های صورتی و سفید، یا منقار به پاتیین برگشته، از سایر پرندگان کنار آب چر متمایزمی شود. فلامینگو در مقایسه فلامینگو کوچک از جمعیت و پراکندگی بیشتری برخوردار است. نر وماده همشکل اند ولی ماده اندکی کوچکتر است و سفیدی پرو بال ، به تدریج صورتی رنگ و سپس به رنگ قرمز تبدیل می شود. فلامینگوهای جوان به اندازه نصف فلامینگوهای بالغ اند و به رنگ خاکستری مایل به قهوه ای دیده می شوند. فلامینگو کوچک به واسطه ی رنگ صورتی از فلامینگو متمایز است.

فلامینگوها اغلب در دسته های بزرگ چندصدتایی دیده می شوند. این پرنده ها بیشتر فعالیت های خود، از جمله تغذیه، مهاجرت، لانه سازی و جوجه آوری را به صورت گروهی انجام می دهند. فلامینگوها، برخلاف جثه ی بزرگشان، حیوانات بسیار ضعیفی هستند و حیوانات شکارگری مانند شغال، روباه و پرنده های شکاری، به راحتی آنها را شکار می کنند، به همین سبب، این پرندگان ترجیح می دهند که در گروه های بزرگ زندگی کنند تا امنیتشان حفظ شود. در دسته های بزرگ افراد بیشتری مراقب شکارچیان هستند و این امر، خطر شکار شدن را کاهش می دهد.

این موضوع یکی از اسراری بود که ذهن محققین را به خود مشغول کرده بود تا این که امروزه آن ها دلیل این کار فلامینگوها را کشف نموده اند. محققین آتلانتا تبار، یکی از آنان Young-Hui Chang از موسسه جورجیا و دیگری Lena Ting از دانشگاه Emory بر روی طرز زندگی کردن این پرنده های زیبا (زنده یا مرده آن ها) آزمایشاتی کرده اند تا به مکانیزم فیزیکی آن ها آشنایی بیشتری پیدا کنند.

لایک یادت نره❤️✌🏻