یکم با انشام بخندیم:/

امیدوارم لذت ببرین. همش از فکر خودمه و ژانر طنز هست. موضوع: صدای انسان

مداد و دفترچه ام را برداشتم و به سمت سالن حرکت کردم. حس ششمم میگوید عملیات امروز باید جالب باشد. لبخند شیطنت آمیزی میزنم و سعی میکنم جلوی خنده ام را بگیرم تا یک وقت ماموریتم خراب نشود. عینک دایره ای و بزرگ را که در حال افتادن از چشمم بود ، به دماغم نزدیک تر کردم

خب تقصیر من چیست که عینکی ندارم و باید مال خواهرم را بزنم؟ البته بین خودمان باشد. اگر بفهمد زنده ام نمیگذارد! از این فکر ترسناک بیرون می آیم و به راهم ادامه میدهم و سعی میکنم تمرکزم را حفظ کنم. خب!؟ کجاست؟ آهان! پیدایش کردم. به سمت جثه بزرگ و چاقی که روی مبل لم داده بود و به نظر میرسید خواب است، راه کج کردم..

قدم هایم آرام و با ملاحظه هستند. روبرویش مینشینم و چِکَش میکنم تا یک وقت بیدار نباشد... نه خیر ! از صدای کلفت و بلندِ خروپفش معلوم است که اگر شیر هم نعره بکشد، بیدار نمیشود. خب! این به نفعم است. بسم الله. شروع میکنیم!

سرم را آرام روی شکم بزرگ و چاق عمویم میگذارم. . . تا اینجا که عکس العملی از خود نشان نداده است. خدایا! لطفا از قدرت های ماورالطبیعی و جذاب خود استفاده کن تا به خوابی عمیق و رویایی برود و حالا حالا بیدار نشود.چشمانم را میبندم و به صداهای درون شکم عمویم گوش میدهم. صدای سرخ کردن سیب زمینی ، گوینده اخبار، مرغ عشق هایمان و از همه بدتر و روی مخ تر صدای تیک تیک ساعت ! مگر با وجود این ها میشود کاری از پیش بُرد؟

احسان ! تو میتوانی . به خودت ایمان داشته باش.💪 . . وااااای ! چه خبر است؟ آن تو چه اتفاقاتی در حال رخ دادن است؟ صدای بلند و کلفت و گاهی نازک قاروقور شکمش تن هر ببری را میلرزاند! راستش عمویم خیلی شکمو و خواب آلو است. هر وقت هم به خانه مان می آید، از بیکاری هنگامی که خواب است،صداهای جالبی که از خود در می آورد را مینویسم. شاید از نظرتان وقت تلف کردن باشد. اما به نظر منی که عاشق به قول خواهرم (زیست) هستم، کار جالبی است.

گوشم را تیز میکنم .انگار چند نفر در حال دعوا هستند. آیا این شکم است یا جنگ جهانی؟! فکر کنم از گرسنگی ، از مولکول گرفته تا روده بزرگ، همه در حال جنگیدن و جستجو برای پیدا کردن یک تکه غذا هستند. با نفس هایی که میکشد ، من هم همراه شکمش پایین و بالا میروم. صدای خروپفش،صدای نفس هایش و از همه بد تر صداهای عجیب شکم عمویم را وارد دفترچه ام میکنم. صبرکن! عمویم در حال گفتن کلمات مبهمی است !

بیشتر گوش میدهم"صدای عموش با حالتی خواب آلود و کِش داره":[[ روده کوچکم آرام باش. چرا داری برادر بزرگت را تیکه پاره میکنی؟ یک ذره گرسنگی که انقدر دعوا نمیخواهد]] همان لحظه صدایی از درون شکمش بلندتر شد. "صدای روده کوچک با حالت عصبی":[[ یک ذره گرسنگی؟ تو فکر میکنی این هیاهو به خاطر یک ذره گرسنگی است؟ بلند شو. بلند شو و بیشتر از این اعصابم را خورد نکن. بلکه جیزی بخور تا حداقل ببخشمت]] همان لحظه صدای روده بزرگ به گوش میرسد"صدایی با حالت ناله" :

[[ برادر کوچکم راست میگوید. برو چیزی بخور تا بلکه دست از کتک زدنِ منی که آهی در بساط ندارم، بردارد.]] تمامی این کلمات را با دقت و کنترل کردن خنده ام درون دفترچه نوشتم. دیگر صدایی نمی آید. چه شد!؟ وااااای! چه بوی بدی. عموجان! دستت درد نکند. روی دست راسو هم زدی. فکر کنم فهمیدم قضیه از چه قرار است. لابد باد معده جان ، دیگر تحمل گرسنگی را نداشته و به جای اینکه دعوا کند، خودش بیرون رفته تا فکری به حال خود کند.

صدای عمویم باز به گوش میرسد:[[ برو عزیزم‌. خدا به همراهت]] . به گمانم با این اتفاق تکان دهنده بقیه هم فهمیدند که با جنگ و دعوا کاری از پیش نمیرود.شمشیرهایشان را انداختند و تسلیم شدند، تا بلکه خود عمویم کاری کند. همان لحظه عمویم تکانی میخورد. احتمالا نزدیک بیدار شدنش است.فکر کنم تا همین جای گزارشم کافی باشد. سرم را بر میدارم و با خنده از جایم بلند می شوم. و این گونه داستان امروز من به پایان میرسد. _____ امیدوارم لذت برده باشید و *فامیل دور* تونسته باشه لبخند روی لباتون بیاره. فامیل دور منظور خودمم .😂. بریم نتیجه؟ چالش داریم