بارون...

امروزت چطور بود رومئو؟ تونستی طلوع صبح رو ببینی؟ از شیرینی فروشی مورد علاقم رد شدی؟ بالاخره موفق شدی که یه چکاوک رو نقاشی کنی؟ پروانه سفید چطور؟ امروز پروانه سفیدی دیدی؟

چترت رو همراه خودت بردی؟ شنیده بودم امروز قرار بود بارون بیاد. قبلا بهت گفته بودم نه؟ بارون همیشه یه حرفی برای گفتن داره..اگه خوب بهش گوش بدی توی وجودت رخنه میکنه و حرف هایی که میخواستی بشنوی رو بهت میگه. البته بارون فقط یه واسطه‌ست. حرف هایی که توی دل بقیه مونده رو توی گوشت زمزمه میکنه رومئو. حرف هایی که دیگه هیچوقت نمیتونستند بگند.

برای همینه که عاشقا بدون چتر زیر بارون قدم میزنن رومئو...اونا زمزمه بارون رو دوست دارن. احساس بی قراریشون رو به دست قطره های اشک میسپرن و فقط میذارن آرامش بارون که روی روحشون میباره، وجودشون رو جلا بده. عجیب نیست؟ اینکه فقط چند قطره آب که پشت سر هم به زمین برخورد میکنند باعث برقرار شدن ارتباط بین من و تو میشند؟

میشه...میشه زودتر پیدام کنی؟من میترسم. احساس میکنم گم‌ شدم. همه چیز خاکستری رنگه و من احساس تنهایی میکنم. من بی قرارم چون میدونم تو الان زیر بارون ایستادی و از شدت خستگی داری گریه میکنی. دوست دارم با تمام وجود به آغوشت بکشم محبوب من...ولی سرما داخل وجودم رخنه زده و من نمیتونم حرکت کنم! از این وضعیت نجاتم بده رومئو.

فقط بهم قول بده بعد اینکه بارون بند اومد، باز هم توی خیابون ها میرقصی. قول بده دوباره میون قاصدک ها دراز میکشی و به آسمون خیره میشی. قول بده رومئو. قول بده بعد از اینکه این سرما کل وجودم رو در بر گرفت تو دیگه قرار نیست زیر بارون گریه کنی.

مراقب خودت باش رومئو.