حقیقت تلخ عشق :(

هیس… حواس تنهایی ام را با خاطرات باتو بودن پرت کرده ام…بگو کسی حرفی نزند… بگذار لحظه ای آرام بگیرم…

دلتنگ شده ام نمیدانم ! شاید برای تو یا شاید برای دیروزهایی که باتو گذشت از ایـــــنجا صدایت میـــــکنم ! تو از آنــــــجا بغلم کن ! دلــــم گرفــــته

قلبت را آنقدر از عاطفه لبریز کن که اگر روزی افتاد و شکست همه جا عطر گل یاس پراکنده شود

مـآجـرا ایـن نـیس ک ِ چـقـد مـحکـم مـیتـونی ضـربـه بـزنی ، مـآجـرا اینـه ک ِ چقـد مـحکـم میتـونی ضـربـه بخـوری و بــآزم بـه راهـت ادامـه بـدی .. (;

زخمی که رفتنت به دلم گذاشته شب‌ ها بیشتر ملتهب می‌ شود نمی‌ دانم چرا..!

حقیقت این است که محبت بیش از حدم، از آدمها یک خودشیفته ساخت! آنقدر محبت می کردم که با خود خیال می کردند بقیه ی آدمها هم مانند من همان قدر دوستشان دارند… تلخ است ولی عجیب شرمنده ی خودم شده بودم وقتی می دیدم محبتم را به پای وظیفه و عادت میگذارند! به خودم که آمدم دیدم فقط در حق خودم و ارزش هایم خیانت کرده ام… حقیقت این است گاهی وقت ها آنقدر خودمان را دست کم میگیریم و سطح توقعمان را پایین می آوریم که آدمها به کل خود را فراموش می کنند