اوممم !؟..

قلبی به پاکی آب، به صافی آسمان، به زیبایی چهره اش، به مهربانی خدا...

مارسی شهری نیس که هر روزش بارون باشه...تا پات و گذاشتی تو این شهر...گند زدی به آب و هوا...حالا میفهمم سئول به خاطر من بارونی نبود...به خاطر تو بارونی بود...

مهم نیست چند نفر توی اون سالن باشن...چشمای من تو رو پیدا میکنن...

" پاریس مثل مارسی نبود، بر خالف مارسی...پاریس همیشه آفتابیه ولی انگار این بار میدونست ما قراره بیایم...اول زمستونه و پاریس بارونش و به پیشوازمون فرستاده...اما خب...بارون این شهر مثل آفتابش رویاییه...نمیدونم...شاید مارسی آوازه ات و به پاریس رسونده...شاید پاریس حسودیش شده...وقتشه با قلبت پاریس و هم عاشق کنی...خودت که میدونی اینجا شهر عشقه...قول میدم بیشتر از مارسی قدرت و بدونه..." جانگ هوسوک، 2 ژانویه ی 1992

" پاریس مثل مارسی نبود، بر خالف مارسی...پاریس همیشه آفتابیه ولی انگار این بار میدونست ما قراره بیایم...اول زمستونه و پاریس بارونش و به پیشوازمون فرستاده...اما خب...بارون این شهر مثل آفتابش رویاییه...نمیدونم...شاید مارسی آوازه ات و به پاریس رسونده...شاید پاریس حسودیش شده...وقتشه با قلبت پاریس و هم عاشق کنی...خودت که میدونی اینجا شهر عشقه...قول میدم بیشتر از مارسی قدرت و بدونه..." جانگ هوسوک، 2 ژانویه ی 1992

کاش میشد، یه روز آفتابی به دور از چشم هر کسی دستت رو بگیرم و ببرمت به شانزلیزه... اونجا بستنی میخوردیم، تو برای من با لهجه ی ناشی و جدیدت آهنگ شانزلیزه رو میخوندی... کاله فرانسوی من و به سرت میذاشتی و من محو چهره ات میشدم، محو اون خط های کنار لبت وقتی میخندیدی... محو خط شدن چشمهات... محو همه چیت... تو من و دیوونه ی بی پروا صدا میزدی اما بین عاشقای اسطوره ای اگه من رومئو بودم، تو ژولیت میشدی؟ آره جیمینا کاش میشد هیچ جمله ای با کاش شروع نشه" جانگ جیهوپ، 10 مارچ 1991

_دزیره. _ بله؟ _ این هفته... یه مهمونی شام دعوتم باهام میای؟ _ اگه شما دعوتین، چرا من باید بیام؟ به چشمهاش خیره شد و با صدای آرومی گفت: _ چون اونجا فقط تو میتونی این ناپلئون و آروم کنی...