p3)cute love)

پدرم اومده...بیا بریم گیج به رو به روش زل زد. منم رفتم سمت در. دم در وایسادم تا ببینم اصلا تکون خورده یانه. داشت چشماشو میمالوند. بعدش کش و قوسی به بدنش داد و آخر سرم ی خمیازه کشید. بعد از همه ی این کارا دوباره همون جور که نشسته بود آروم چشماشو بست. قبل از اینکه دوباره خوابش ببره صداش زدم _ بیا بریم دیگه! رفتیم خونمون هر چقدر دلت خواست بخواب پوفی کرد و از جاش بلند شد و کیفشو انداخت روی کولش و اومد سمت من. باهام رفتیم پایین. بعد از خداحافظی سوار ماشین شدیم و رفتیم سمت خونه ی ما بین راه هیچ حرفی بینمون رد و بدل نشد. چون یونگی تمام مدت داشت چرت میزد. بعد از نیم ساعت رسیدیم به خونه و همزمان یونگی هم از خواب پرید. خونمون نمای ساختمون های دوره چوسان رو داشت و حیاطشم خیلی بزرگ بود. یادم میاد وقتی اولین بار دخترا اومده بودن اینجا خیلی تعجب کردن. اما یونگی برخالف کسای دیگه اصلا تعجب نکرد این برام عجیب بود...یعنی عجیب نبود...بود در حالی که نبود. چون یونگی هنوز توی عالم خوابش بود. و از طرفی هم تقریباً هوشیار بود و میتونست با دیدن حیاط تعجب کنه وقتی جانگ ماشینو خاموش کرد سریع پیاده شدم و رفتم سمت در ورودی. اونجا منتظر بودم تا یونگی هم بیاد. خیلی کند حرکت میکرد و این واقعا منو آزار میداد. به محض اینکه رسید دم در سریع با دست آزادم دستشو گرفتم و کشوندمش سمت اتاقم. وقتی وارد اتاقم شدم در کشویی اتاقم رو بستم و کیفمو انداختم رو زمین و خودمو روی تشک پشت میزم انداختم _ کیفتو بنداز همونجا بعدا یجا براش پیدا میکنیم. فعال بیا شیرموز بخوریم. شیرموزا از وقتی داخل مدرسه بودیم تا الان توی بغلم بودن. پشت میزم درست نشستم و دوتا شیرموز رو گزاشتم روی میزم _ بخور...توی مدرسه هم ناهار نخوردی = آمار منو داری؟؟ _نه...صدای شکمت تنها صدای متفاوتی بود که از داخل ماشین میشنیدم چپ چپ نگام کرد و با شک و تردید یکی از شیرموزارو برداشت و خودم هم اون یکی از شیرموز رو باز کردم شروع کردم به خوردن. یقلوپ که ازش خوردم گزاشتمش روی میز و روبه یونگی گفتم _ پدرت ناراحت نمیشه اینجایی؟ البته خانم کوان گفت با پدرت صحبت میکنه = به درک بزار ناراحت بشه _ یااا...اون پدرته...اصلا دلیل اینکه الان وجود داری اونه... سریع پرید وسط حرفم = مجبور نبود...اصلا چرا باید به وجود میومدم؟ قرار بود دنیارو نجات بدم؟ وقتی دلیلی نداشت که توی این دنیا باشم اصلًا چرا هستم؟! عصبی به نظر میومد...و یکم ناراحت _خب...ببین...تو هر چقدر هم فکر کنی بیخود هستی ولی آخر سر برای یک نفر عزیز میشی...مادرم هم توی دوره نوجوونیش همین فکرا رو میکرد...چون مامانم وقتی به دنیا اومد دچار ی جهش ژنتیکی شد و سر تا پا سفید به دنیا اومد و از نظر همه یکم خیلی عجیب میومد...تا زمانی که پدرم خیلی خیلی سر زده رفت خواستگاریش...وقتی فهمید پدرم از وقتی اون 15 سالش بود دوسش داشت احساس کرد وجودش برای یک نفر هم که شده توی دنیا الزامه...مطمئمن باش کسایی هستن توی این دنیا دوستت داشته باشن بعد از اینکه شیرموز رو تمام کرد گفت

= آخه کی از من خوشش میاد؟ از این حرفش خندم گرفت. چهار دست پا رفتم سمت کیفم و گوشیمو در آوردم و برگشتم سر جام. رمز رو زدم و ی تماس تصویری گروهی با هانا و سول هی و یون سو گرفتم همشون با هم جواب دادن سولهی: او او... ببین کی یادی از یاران خود کرده؟ یونسو: چطوری ملکه خانم؟ لی چی گفت؟ هانا: احیاناً چیزی راجب اون پسره نگفت؟ _ خب بزارید حرف بزنم هانا: زود باش خائن چوسانی...احساس میکنم پسره بوسیدت...لبات قرمز تر از همیشست از این حرف هانا خندم گرفت. به یونگی نگاهی انداختم. با تعجب زل زده بود به من. دخترا چون خونه بودن و وقت استراحتشون بود صورتاشون پف کرده و بدون آرایش بود. سول هی روی چتری هاش فر کننده گذاشته بود. هانا هم حوله دور سرش بود و روی صورتش ماسک گذاشته بود. یون سو هم طبق معمول موهاش مثل جنگ زده ها بود و زیر چشمش سیبزمینی گزاشته بود _دخترا...براتون سوپرایز دارم و سریع گوشی رو گرفتم سمت یونگی. به محض اینکه دوربین روی یونگی افتاد صدای جیغ و داد دخترا بلند شو و یونگی هم تا دخترا رو دید با تعجب بهم زل زد. منم همون طور که بهشون میخندیدم دوباره گوشی رو سمت خودم گرفتم. با خنده به صفحه زل زدم دخترا یا دوربین رو پوشونده بودن یا گرفته بودن ی طرف دیگه. به محض اینکه منو دیدن دوباره دوربین رو جلوی خودشون گرفتن _ خوشتون اومد؟ سولهی: مگه اینکه دستم بهت نره دختره ی دزددددددد هانا: منو که نشناخت نه؟!! یونسو: من توی بد ترین شرایط بودم اونوقت تو میگی شناختت یا نههههههه؟؟!! منم همینطوری بهشون میخندیدم. سولهی الکی ادای گریه کردن رو در آورد وگفت سولهی: چرا باید جلوی (جای خالی را با کلمه ی مناسب پر کنید) این بلا سرم بیاد یونسو با داد گفت یونسو: خفه شوووو.... مال خودمههههه هانا هم در جوابش با جیغ گفت هانا: مال منهههههههه قبل از اوج گرفتن دعواشون تماسو قطع کردم تا خودشون با هم دعوا کنن. گوشی رو گزاشتم روی میز و با خنده ای که فکر کنم تا شب ادامه داره به یونگی زل زدم _ دیدی؟ هیچی نگفت و به بطری شیرموز داخل دستش زل زد. _.. حتی ی لبخند هم بزنی برات غش میکنن...فقط اینا نیستن...فکر کردی چرا یهو تعداد دخترای کلاس بسکتبال زیاد شد؟...هم؟...همشون به

خاطر توعه...اگه اون دخترا منو با تو ببینن میگن تبدیل به ی هیوالی واقعی میشم توی ذهنشون هنوز هم حرفی نداشت _ بیخیال این حرفا... پاشو بریم پیش بابام ی لباس راحتی برات بگیرم... پاشو و از جام بلند شدم و به سمت در رفتم و اونم پشت سرم اومد. ولی همچنان توی شک دخترا و حرفام بود حدوداً ساعتای شیش بود شروع کردیم با هم درس خوندن. حاضرم قسم بخورم که حتی به جلد کتاب هاشم نگاه نکرده. اونوقت من از طرف بزرگترین دانشگاه های آمریکا به صورت ویژه ازم درخواست شده که بیام اونجا درس بخونم _ متوجه شدی؟ = آره _ خب برای امشب بسه...امشب برمیگردی خونتون؟ = آره خب...چطور؟ _ الان شام حاضر میشه...پیشمون نمیمونی امشبو؟ که فردا صبح برای اومد اذیت نشی و صبح یکم زود تر شروع کنیم = بابام اجازه نمیده _ به بابام میگم باهاش حرف بزنه... میمونی امشبو؟ = مطمئنم قبول نمیکنه _ اصلا شمارشو بده خودم باهاش حرف میزنم = نه خودم بهش میگم شاید قبول کنه _ باشه...پس بیا شام بخور بعد بهش زنگ بزن گوشی شو از توی کیفش در آورد و یکم باهاش ور رفت. دو دقیقه بعد گوشیشو برگردوند سر جاش و گفت = اجازه داد لبخندی از سر رضایت زدم که پدرم صدامون کرد + یونگ بیاید شام حاضره سریع به رو به یونگی کردمو گفتم _ پاشو و از جامون بلند شدیم و رفتیم که شام بخوریم. تقریباً کیمچیمو تمام کرده بودم و میخواستم دوکبوکی بردارم که صدای پدرم در اومد + یاااااا....بسه دیگه!!...تو دست منم از پشت بستی دختر!!! همچنان که کاسمو برای بارچهارم پر میکردم قیافمو مظلوم کردم و گفتم _ خب گرسنمه...بعدشم...چطور ازم انتظار دارید که جلوی دستپخت امپراطور خودمو کنترل کنم؟ + شاهزاده خانم...مراقب باشید با شیرین زبونی هاتون کار دست پدرتون ندید و با هم خندیدیم. یونگی از اول غذا تا الان هیچی نگفته بود و خیلی اروم غذاشو میخورد. که پدرم سعی کرد سر صحبت رو باهاش از کنه + اقای مین میتونم بپرسم متولد چه سالی هستید؟ بدون انکه به پدرم نگاه کنه و همون طور که غذاشو میخورد جواب پدرم رو میداد = متولد 9 مارس 1993 هستم + چه جالب....تولد من و یونگ هم همین تاریخه....9 مارس... و اینکه..... الان 23 سالته!!!؟؟؟ = اوهوم + پس چطور... هنوز سال سوم دبیرستانید؟ = ی مدت درس رو به خاطر شرایط مالی ول کردم و پارسال هم سال سوم رو افتادم + واقعاً باید از خودم شرم سار باشم که دانش آموزای کشورم به خاطر شرایط مالی درس خوندن رو ول میکنن = نگران نباشید مقصر اصلی پدرم بود نه شما. + خب حالا این پدر جناب عالی چی کار کردن که مقصر اصلی بود؟ البته... اگر فضولی نباشه

= پدرم ی د.خ.ت.ر باز لعنتی بود... و ی معتاد (بلانسبت یونگی و باباش من میپرستمشونننن) = مادرم از وقتی 20 سالش بود تبدیل به پول پرست شد.... پدر و مادرم با ضرب و زور با هم ا..ز..د..و..ا..ج کردن و چند یک سال بعد برای اینکه از شر خونواده هاشون خالص بشن منو به دنیا آوردن و هر کدومشون بعد از به دنیا اومدم من رفتن پی خوش گذرونیشون... پدر بزرگم میگفت بعضی وقتا مادرم حتی سراغمم نمیگرفت...وقتی دقیقاً 7 سالم بود پدرم و مادرم منو میخواستن منو بزارن وسط بیابون چیزی نمونده بود ولم کنن که پلیسا اومدن..واقعا زندگیم رو بهشون مدیون بودم...وقتی توی اداره پلیس به اعضای خونوادم زنگ میزدن که بیان منو ببرن نیومدن...حتی گفتن اصلا منو نمیشناسن...این بود که رفتم یتیم خونه...از اونجایی که توی یکی از یتیم خونه هایی بودم که بودجه مالیشون کم بود...همیشه توی مدرسه ی بدی بودم...همیشه زیر دست قلدرای مدرسم ک.ت.ک میخوردم...تا اینکه وقتی دوم دبیرستان بودم عموم اومد دنبالم...وقتی دلیلشو پرسیدم بهم گفت که پدر و مادرم مردن...هر کدوم توی یک روز و توی دو ساعت و زمان مختلف و به شیوه ی مختلفی م.ر.د.ن... پدرم ساعت 11 شب توی بزرگ راه بیرون شهر رفته زیر تریلی...از قضا پدرم کلی قرض بالا اورده بود و عموم میخواست حضانت من رو بگیره که خونمون رو بفروشه تا قرضای هنگفت پدرم رو بده...وقتی 18 سالم شد تنهایی بدون اینکه به عموم بگم اومدم سئول...و کلی کار کردم تا بتونم حداقل ی خونه اجاره کنم و به زندگیم ادامه بدم...تا 21سالگمیم ی زندگی کوچیک و آروم برای خودم دست و پا کردم. دوست داشتم تحصیلمو ادامه و بدم و پلیس بشم... بنابراین رفتم مدرسه و توی دبیرستان سال سوم ثبت نام کردم. به خاطر اینکه بتونم خرجمو در بیارم نمیتونستم خوب درس بخونم...این بود که پارسال رو افتادم و منو از مدرسه اخراج کردن...قید پلیس شدن و درس خوندن رو زده بودم که ی روز وقتی سرکار بودم که آقای لی رو دیدم...بهم لطف کرد و با وجود اینکه وسط سال تحصیلی بود کمکم کرد و منو توی مدرسه ثبت نام کرد. باز هم به خاطر مشغله ی کاری اصلا نتونستم برای امتحانات نیم سال بخونم نمرم تقریباً صفر شد... آقای لی برای معلما شرایطم رو توضیح داد. اونا هم قبولش کردن و ازم خواستن که از این به بعد بیشتر تلاشمو بکنم.. منم میخواستم این کار رو بکنم ولی نشد.. اگه میخواستم ی شیفت نرم سرکار که حداقل یک ساعت درس بخونم باید از شام شبم میزدم...تا اینکه دخترتون امروز اشتباهی بهم خورد...این بود که ی فکری به سرم زد... چیه چرا صورتتو اینجوری میکنی؟ از اونجایی که میخواست ماجرای امروز رو تعریف کنه جوری که پدرم نبینه بهش اشاره میکردم که چیزی نگه که لوم داد. پدرم هم به من نگاه کرد ببینه چیکار میکنم و همون طور که بهم زل زده بود گفت + ادامه بده = بعد از برخورد دخترتون با من ی فکری به سرم زد... از اونجایی که میدونستم دخترتون دختر پولداریه، با خودم گفتم اگه به بهانه ای ازش بخوام خرج شکمم رو بده میتونم دوتا از شیفت هامو نرم سر کار و میتونستم درسم رو بخونم...خیلی فکرش یهویی بود...که ماجراهای امروز پیش اومد و... + شاهزاده خانم؟... سرمو انداختم پایین. باید قبل از اینکه یونگی حرفی میزد خودم ماجرای امروز رو براش میگفتم _ بله؟