•|غروب جمعه; 星期五日落|•

من زندگی ام را در چشمانت دیدم! اما چشمانت را بر رویم بستی:) از همان گاه دگر زندگی نکردم بلکه یک مردگی را اغاز کردم)!

روزی از روز های قدیمی من بودم با قلبی بی احساس.. من بودم با نفسی تنگ... من بودم با بغض های نیمه شب... تا با او اشنا شدم:).. قلبم تند زد احساسم جان گرفت... بغض هایم جایشان را به ذوق و شوق دیدار او داد... زندگی همانند رنگین کمان شده بود... اما چه حیف که رنگین کمان ابدی نیست... او رفتو من اینبار شده ام باران بی تمام... شده ام هوایی دلگیر... من با از دست دادن تو تبدیل به غروب جمعه شدم:) همانقدر غمگینو دلگیر..!

میگویند زمان فراموشی می اورد ثانیه ها میگذرد... دقیقه ها میگذرد... ساعت ها میگذرد... روزها میگذرد... ماه ها میگذرد... سالها میگذرد... مدت ها از بودن تو گذشت اما من حتی فراموش کردنت را هم فراموش کرده ام!

اگر تو نباشی چگونه بتپد دل؟! اگر تو نباشی چگونه نبارد چشم؟! اگر تو نباشی چگونه میشود بخندد لب؟! اگر تو نباشی چگونه میشود کرد زندگی:)؟

میدانم دیگر دوستم نداری؛ میدانم دیگر برایت اهمیت ندارم؛ میدانم دیگرقلبت برای من نیست! میدانم همه ی اینها را میدانم!؛) اما قلب من قانع نمیشود..! هنوز هم بیشتر از روزی که داشته است تورا دوستت دارد!:)