But i still remember you

یه نگاه به ساعت کردم ...4:13 چرا باید این موقع شب تو کوچه ها پرسه بزنم ؟مسلما معلومه ،برای اینکه به این زندگی پایان بدم ،چرا من باید با۱۷ سال سن همچین حرفی بزنم ؟چرا باید از بابام متنفر باشم ؟برای اینکه وقتی بود هرکاری میخواست میکرد و به آخر و عاقبتش فکر نمیکرد :)

چرا ؟چرا همه ی آسیب هاشو من باید ببینم ؟مگه یه پسر نداشت؟مگه من یه برادر نداشتم ؟شاید نداشتم ،وقتی مامان بابات انقد از هم دیگه بدشون بیاد که هرکدوم یکی از بچه هارو بردارن و راه خودشونو برن و حتی نزارن که بچه ها همو ببینن و بشناسن ،حتما نداشتم ،شاید از همون اول من اشتباهی بودم ،شاید برادری که تاحالا نه دیدمش و نه صداشو شنیدم اشتباهی بود ،شاید عشقی که هرچند هیچوقت بینشون ندیدم اشتباه بود 💔

ازت بدم میاد بابا ... چی میشد یکم به فکر آینده ی منم بودی ،همش توی قمار خونا ها ،هروقت پول کم میاوردی من مجبور بودم وسایل خونه رو بفروشم ،الان دیگه خونه ای هم نیست ،انقد پیش رفتی که الان مجبورم هرشب یه جایی باشم ،ولی دیگه نمیخوام ،دیگه بسه ،دیگه نمیتونم تحمل کنم ،دیگه تحمل طلبکاراتو ندارم ،نمیتونم اجازه بدم بیشتر از ابن اذیتم کنن ،د

دیگه تمومه ، هر بچه ای آرزو میکنه پدر و مادرش تو دنیای بعد از مرگ با آرامش زندگی کنن ،ولی من فقط میخوام همون بلایی که سرم آوردی سرت بیاد ،نمیدونم چطوری ،فقط میدونم این آخرین آرزومه ،خداحافظ آوارگی،خداحافظ طلبکارا،خداحافظ برادری که ندیدمت ،خداحافظ مادری که مهرتو حس نکردم ،خداحافظ دنیا ،حداحافظ...زندگی🙂💔 تا اومدم که خودمو از پل بندازم پایین یه نفر گفت :دختری اندازه ی تو نباید این وقت شب بیرون از خونه باشه ‌.بهتره برگردی خونه ... مامان بابات نگران میشن 🥱...