رقاص p6

خشم توی وجودم جوشید . فکر نمیکردم چنین حسی وجود داشته باشه .... رو به لوکا گفتم : لوکا من جدا خوابم میاد نظرت چیه این مهمونی مجلل رو همین الان تمومش کنیم ؟ + ولی کی دوباره میبینمت ؟ _ نمیدونم حالا بعدا مشخص میکنیم . بعد کیف رو برداشتم و با تمام توان دویدم و از اونجا دور شدم . ریه هام انگار که توشون اسید ریخته باشم شروع به سوزش کرد و یهه جورایی بهم فهموند که باید عصبانیتمو کنترل کنم . به اداره ی خودمون رسیدم و دیدم همه بیدارن و وسط راهرو مامور اگرست جولون میده ...! مامور بورژوا و مامور انتبلوم و مامور سزار اومدن سمتم + این شایعات چیه دوپن ؟ _ امیدوارم یه شوخی مزخرف بوده باشه + دوپن ؟ باید با هم حرف بزنیم . و با جدیت به موهای طلاییش تابی داد . با خشم هر چه بیشتر به سمت اتاقم رفتیم و وارد اتاقم شدیم . + این مسخره بازیا چیه ؟ میدونی اگه مدیر بفهمه بند اب دادی چیکارت میکنه ؟ _ مگه تقصیر منه ؟ برید از همون اگرست جونتون بپرسید ! طرف از لج من رفته غیر مستقیم همه چیو لو داده ! + چی میگی تو ؟ چرت و پرت نگو ! مامور اگرست از اینکارا نمیکنه . و لطفا نخواه مامور اگرستو خراب کنی چون باورم نمیشه ! _ ببخشیدا ، ولی چیشو باورت نمیشه ؟! شما ها سرتونو مثل کبک کردین توی برف ! +مامور اگرست هیچوقت اداره رو ، ابروی اداره رو نمیبره ! ولی تو رو شک دارم . تو ممکنه بخوای ببری ! _ خب احمق جون چرا باید بخوام ابروی اداره رو ببرم ؟

از واکنش مامور بورژوا جا خورده بودم و عصبی شدم . تا خواستم دهنمو باز کنم داد کشید : مدرکی داری که ثابت کنه کار مامور اگرست بوده ؟؟؟!!! اصلا کی بهت گفته کار اگرسته ؟ + من ... چرا باید بهت بگم ؟ _ چون توی تشکیلات یه جاسوس هست . ما باید دستگیرش کنیم ! فهمیدی ؟ اون کسی که به تو گفته کار اگرسته ... خب ، بستگی داره از چه لحاظ نگاه کرده باشه . ببینم ، مامور کوفین بهت گفته اره ؟ سرخ شدم و از فکر اینکه لوکا بخواد به کسی صدمه بزنه مغزم منفجر شد گفتم : گیریم که اره . یعنی مامور کوفین جاسوسه ؟ + نه . اون پخمه تر از چیزیه که نشون میده . امتحانش کردم . اون داره فقط به مامور اگرست حسودی میکنه . _ چرا باید بکنه ؟ اگرست اسکل که والا هیچی نداره جز یه قیافه ی خوشگل . خندید . انگار موضوع پیچیده تر از چیزی بود که من بفهممش . + دختر جون ، مثل اینکه تو باغ نیستیا ! نخیر علاوه بر همون قیافه ی خوشگلی که میبینی یه دروازه ی کوچولو موچولو از ع.ش.قِ تو توی دلش نفوذ کرده . اخه میدونی ، هیچکی تا حالا تو روش واینساده بود . انگار با پتک کوبیده باشن رو سرم نشستم روی تخت . با ناباوری سر تکون دادم و پوزخند موذیانه ای زدم : ولی فعلا که قرار نیست از من پاسخی جز نفرت بگیره .

مامور بورژوا هم پوزخندی زد و گفت : با همین روند پیش برو درسته خیلی بهش اعتماد دارم ، ولی واقعا از اخلاقاش بیزارم . متوجهی که ؟ + البته . _ راستی تو که باهاش قرار مبارزه نذاشتی ؟ گذاشتی ؟؟ + آوو شاید گذاشته باشم . بده ؟ _ ام ... نه اصلا فقط باید خیلی تمرینای بوکاتور و جوجیتسو و کاراته اتو جدی بگیری . یه مسابقه ای هست که مال سه هفته ی دیگه اس . همه باید توش شرکت داشته باشن . کمیسر از بالا هممونو تماشا میکنه . یادت باشه تمرین کنی . تمرین ، تمرین و تمرین . باشه ؟+ حتما . و بعد از اتاق رفت بیرون . نفس عمیقی کشیدم و شروع کردم به خوندن کتابای مربوط به ورزش های رزمی و دفاع شخصی و تا صبح شروع کردم به تمرین بی وقفه ی حرکاتشون *** دو هفته بعد *** کیفمو جمع کردم و زدم بیرون . به مامور لهیف سلام کردم و گفتم : امروز روز مبارزه ست مامور لهیف . تو طرف کدوم وری ؟ + فعلا هیچکس . خندیدم و رفتم . امروز بر خلاف انتظارم اصلا استرس بهم غلبه نکرد . خیلی حرکاتو نرم انجام میدادم و مثل مایعات شده بودم . ریه هام دیگه داشت کم کم باهام کنار میومد . تو این چند روز رفته بودم درمانگاه تشکیلات و فهمیدم انگار ریه هام داره حالش بهتر میشه . ولی هنوزم محض احتیاط اسپری بینی و قرصامو همه جا با خودم میبردم . شروع کردم به تمرین بوکس و بوکاتور همزمان با هم . مربی هاکنیز اومد سمتم و گفت : واقعا مثل معجزه شدیا . حرکاتت با پات عالیه . البته بایدم اینطور باشه . بعد از سال ها پاتیناژ و باله اینشکلی میشی دیگه . + ممنون . و دوباره مشغول شدم . اگرست اومد سمتم و گفت : وقت مبارزه نیست مادمازل جوان ؟ پوزخند زدم و گفتم : البته . و رفتیم روی رینگ . ربی هاکینز گفت : خیله خب اول تعظیم میکنین بعد دست میدین . شیرفهم شد ؟ خواهشا هم اون روی وحشیتون گل نکنه . هردومون تعظیم نصفه نیمه ای کردیم و برای چند لحظه دست همیدیگه رو لمس کردیم . و بعد ... + یک ... دو ... سه ... شروع! محکم اومد سمتم و جا خالی دادم . پاشو به پام گره زد و خواست زمین بزندتم ولی من خنثی کننده اش رو بلد بودم . مشت محکمی به شکمش زدم و پامو ازاد کردم .

رفتم محکم حمله کنم جا خالی داد . مشت چپمو اوردم یه ضربه بزنم و اونم در حال جاخالی دادن بود که با مشت راستم محکم کوبیدم توی صورتش . صورتش پر خون شد . وحشی شد و اومد یه لگد توی شکمم بزنه که پاشو گرفتم و هلش دادم عقب و ضربه رو دفع کردم . همه ی این فن ها رو از مامور کوفین و مامور لاوینت و مامور انتبلوم یاد گرفتم . موهای مرتبش اشفته شده بود . اومد سمتم جاخالی دادم و زمین زدمش ولی به نفعش در اومد بالای سرم ظاهر شد . یه مشت محکم فرود اومد توی لبم و لبمو شکافت و دهنمو و ناحیه ی دور دهنم پر خون شد . خون توی دهنمو تف کردمو پاموتو پاش مار گونه پیچیدم و زدمش زمین و به عنوان ضربه ی نهایی یه لگد نه چندان ملایم به پهلوش زدم . بلند شدم و دیدم همه دارن تشویق میکنن . مربی هاکینز اومد سمتم و فریاد کشید : برنده ، مامور دوپن ! و من هم از رینگ بیرون رفتم و پریدم بغل مامور کوفین و مامور انتبلوم و مامور لاوینت . مامور سزار اومد سمتم و دوستانه شونه امو فشار داد . مامور لهیف بیخیالانه سر تکون داد و گفت : متاسفانه ادرین بدترین اشتباهو مرتکب شد . تو رو دست کم گرفت . اون شب بعد از جشنمون توی سالن جوهر هرج و مرج به اتاقم که رسیدم از خستگی بلافاصله خوابم برد .

توی اون هفته ذره ای از تمرین دست نکشیدم . مصمم بودم جلوی چشم کمیسر برنده ی مسابقه بشم تا بهم ماموریت شکار قاتل ایوی رو بده . بالاخره روز مسابقه رسید . با صدای الارم گوشیم از خواب پریدم و نیمتنه ابی رنگی رو با شلوار چسبون ولی راحت ابی ست کردم و موهامو از پشت سر بافتم . رفتم بیرون و دیدم برعکس صبحای دیگه اینجا غلغله شده . همه واسه مسابقه احساس های متفاوتی داشتن ... استرس ، هیجان ، شادی ، ترس ، شوق ... و من احساس هیجان و استرسو با هم داشتم . نفس عمیقی کشیدمو همراه صف رفتیم به سالنی که تا حالا نرفته بودیم . خیلی خیلی بزرگ بود ... دو برابر زمین فوتبال های معمولی ... و خیلی با حال درست شده بود مثل جنگل و دشت و غار بود و هزار تا سوراخ سنبه داشت . وقتی همه ی مامور ها اومدن کمیسر رو از بالای بالای بالای سالن دیدیم . من و مامور سزار و مامور بورژوا و مامور لاوینت و مامور انتبلوم همگروه شدیم و بلافاصله اسم گروهمونو گذاشتیم " کازرا " حروف اول اسم کوچیکمون . فهمیدیم هر گروه الماس مخصوص خودشو داره و ما باید دنبال الماس های کوچیک سرخ رنگی بگردیم و هر گروهی جز اولین نفر ها باشه برنده ست .

بلافاصله همه شروع کردیم . تقسیم شدیم و من رفتم سمت ابشار و اطرافشو با دقت گشتم . به ذهنم رسید ممکنه توی ابشار قایمش کرده باشن . کفشامو در اوردم و رفتم توی ابشار و با دقت گشتم . اب خیلی خیلی سرد بود و پوست پام بی حس شده بود . درست وقتی بیخیال شدم و خواستم برم پام خورد به شئ تیزی و پامو برید . خم شدم و شئ رو برداشتم . یه الماس کوچولوی سرخ و خوشرنگ با گوشه های تیز بود و زیر نور تشعشعی که از ابشار ساطر میشد میدرخشید . با پیروزی مشتو بالا اوردم و دیدم یه نفر داره میاد . سریع از ابشار بیرون اومدم و الماسو با احتیاط گذاشتم توی کیفم و لای ژاکتم گذاشتمش . زیپ کیفمو بستم و کفشامو پوشیدم . ادم نزدیکتر اومد و فهمیدم مامور لاوینته . گفتم : الماسو پیداش کردم ! با خوشحالی رفتیم پیش بقیه و فهمیدیم باید از صخره بالا بریم و تا برسیم به یه نگهبان و بهش بگیم پیدا کردیم . با مشقت از صخره بالا رفتیم و به اولین نگهبانی که دیدیم گفتیم . با احترام الماسو ازمون تحویل گرف و از جایگاهی فرستادش بالای بالای بالا پیش کمیسر . بعدشم بهمون یه کارت سبز رنگ داد و گفت : این بلیت خروجتونه . حالا میتونید برید و منتظر بمونید تا کمیسر برنده رو اعلام کنه . با خوشحالی از صخره ها پایین رفتیم و تا اومدیم کارت سبزمونوبه نگهبان ورودی نشون بدیم ...

دیدیم کسایی که وسط سالن مشغول جستجو هستن یهو یکی یکی غش کردن . گاز قرمز رنگی فضا رو پر کرده بود و نمیدونستم چیمار کنم . یهو یاد این افتادم که توی کیفم ماسک دارم . از قبل توی کیفم مونده بود و امروز صبح وقت نکردم درش بیارم . سریع ماسک زدم و تا خواستم به بقیه هم بدم بیهوش شدن . صدای کمیسرو شنیدم که توی بلند گو فریاد زد : جاسوس داره حمله میکنههههههه .......