رقاص p5

خانم بوستیه فریاد زد : این بچه استعدادش ذاتیه ! سرخ شدم و از روی صندلی بلند شدم . بچه های دیگه با حیرت برام کف زدن . لبخند معذبی زدم و پرسیدم : استاد من از کجا میتونم کارت شناساییمو بگیرم ؟ + دفتر کمیسر اسمیت . اونجا خود کمیسر شخصا اونو میده بهت . _ ممنون . با عجله از اونجا بیرون رفتم و چون سر راهم توی اسانسور دکمه ی " دفتر اصلی رئیس " رو دیده بودم رفتم توی اسانسور و دکمه رو زدم . رفتم بالا و بالا تر تا اینکه اسانسور وایساد . درش باز شد و رفتم توی اون فضا ارامبخش و در عین حال امن بود . نزدیک بیست سی تا سرباز مسلح دم در نگهبانی میدادن . یکیشون پرسید : چیکار داری ؟ +من اومدم کارت شناساییمو از کمیسر اسمیت تحویل بگیرم . مرد میکروفونی رو به دستش گرفت و توش گفت : کمیسر یه خانومی اومده .... اسمتون ؟+ مادمازل ایوی دوپن _ بله بله مادمازل دوپن .... نه ایوی دوپن . میخوان کارت شناسیشونو بگیرن . و اینم تصویرشون . و میکروفونو سمت من گرفت . چهره ام تشخیص داده شد . _ ام ... بله بله . مادمازل میخوین مشایعتتون کنم ؟ + اگر میشه . با نگهبان رفتم توی دفترش اونجا پر گل و گیاه اپارتمانی بود و نور افتاب کمی بهش وارد میشد . کمیسر غرق کار با برگه های دستش بود . نگهبان سلام نظامی داد و رفت . کمیسر بدون اینکه سرشو از روی برگه هاش بلند کنه بهم گفت : بفرمایین بنشینید . بهتون بابت موفقیت در چالش ها تبریک میگم . + خیلی ممنون . و نشستم .

تصمیم گرفته بودم مودب و موقر و باهوش باشم ، بنابراین با لحن جذابی گفتم : اومدم اینجا تا کارت شناساییمو از شما بگیرم و رسما بشم مامور دوپن . + پس این فرمو پر کنین . هنمچنان به کاغذاش چشم دوخته بود و فقط با سرش به چند ورق منظم و مرتب گوشه ی میزش اشاره کرد . کاغذو برداشتم و خودکار طلایی ای رو که به سمتم گرفته بودو گرفتم و شروع کردم : 1- نام و نام خانوادگی 2- مهارت خاص و .... همه رو پر کردم و دادم دست کمیسر . کمیسر برای اولین بار سرشو بلند کرد و من دیدمش . اولین بار عصبانی بودم و خیلی به چهره اش دقت نکردم ولی الان میدیدم خیلی خیلی مرد جذابیه . چرا اینجا همه ی مرداشون جذابن ؟ انگار از روی جذابیت و زیبایی انتخاب میکردن نه مهارت . کمیسر فک مربعی شکل و پوست سفید و صاف و ریش مرتب و قهوه ای رنگی داشت . بینی قلمی و چشمای درشت خاکستری براق و موهای حالت دار مرتب داشت البته روی ابروش یه خط زخم کهنه و تقزیبا سفید بود . میخورد سی ، سی و دو سال داشته باشه . احتمالا جوونترین کمیسر اون بوده . البته ، احتمالا خیلی هم جوون بوده که اومده توی تشکیلات . چون منی که خودم 25 سالمه نمیتونم توی سی سالگی کمیسر شم . کمیسر برگه رو از دستم گرفت و یه چیزایی توی کامپیوترش تایپ کرد و یه جورایی اسکن کرد . از دستگاه چاپ یه کارت در اورد و توی یه کیسه مخصوص کارت ها گذاشت تا کثیف نشه . کارت رو از دستش گرفتم و دیدم عکسی که خودم از ایوی خیلی دوست داشتمروی کارت بود

تو این عکس ایوی موهاشو بالای سرش بسته بود و لبخند شیطنت امیزی روی لبش بود چون توی بستنی من فلفل ریخته بود . ( عکس اسلاید عکس ایویه ) با دیدن عکس ایوی خوشحال شدم . من هیچ عکسی از خودم نداشتم . با لبخند جذابی که تا حالا انقدر شیرین نشده بود به کمیسر گفتم : خوشحال شدم از دیدنتون . ******* ( الان پنجشنبه بودا )( پنج روز بعد ) با صدای الارم گوشیم از خواب پریدم . به حالت بیدار باش نشستم و چوب بیس بالی رو که زیر بالشتم قایم کرده بودم جلوی صورتم گرفتم . پنج روز با اموزش های پلیس مخفی ها حسابی حساسم کرده بود . به ساعتی ک گوشیم نشون میداد نگا کردم : 4:00پوفففف . باید الان اماده میشدم که ساعت 5 پیش مربی هاکینز باشم . اگرم زودتر از همه میرسیدم حسابی خوشش میومد و رضایتشو جلب میکردم . اینو مامور سزار بهم گفت . الان دیگه تقریبا با همه ی اداره رفیق هستم و با مامور سزار و مامور لاوینت بیشتر دوستم . البته به غیر از مامور اگرست که انگار از دماغ فیل افتاده . حالم ازش به هم میخوره . واقعا نمیدونم چجوری مامور لهیف با اون همه مهروبونی و حس گرمی و صمیمیتی که ازش جاریه با اون اگرست امل و اسکل دوسته . از جام بلند شدم و دوش گرفتم . بعد نیمتنه ی مشکی و شلوار چسبون همرنگش با کالج مشکی پوشیدم . موهامو مثل همیشه بالای سرم بستم و از دو طرف سرم دو تیکه اشو بیرون گذاشتم . از اتاقم رفتم بیرون و مثل همیشه قفلش کردم . روی تقویم صفحه ی رمز نوشته بود سه شنبه . اوو راستی سه شنبه با مامور کوفین قرار داشتم .

توی این پنج روز مامور کوفینو دیده بودم و درباره اش تحقیق کرده بودم . یه مامور با سابقه ی خوب و عالی و همه ی ماموریت هاش با موفقیت پشت سر گذاشته خیلی هم جوانمرده و کلا ادم خوبیه .نمیتونستم انکار کنم که همه چی تمومه . واسه همین هم اشتیاق زیادی داشتم . همین طور که توی راهرو میرفتم دیدم چقد خلوته . هیچکی الان بیدار نبود جز مامور سزار و مامور لهیف که اونا همیشه زودتر از همه بیدار میشدن . مامور سزار تیپش دقیقا مثل خودم بود و اونروز موهای نارنجیشو دم اسبی بسته بود . مامور لهیف هم بلوز استین کوتاه و شلوار لی . مثل همیشه . تا منو دیدن برام دست تکون دادن . + هی دوپن قهوه میخوری ؟ _ اره اگه میشه که خیلی عالیه . میخواستم خوابم بپره . مامور لهیف بهم یه ماگ بزرگ قهوه با شیر و شکر داد . باهاشون گپ زدم و نگاهی به ساعت انداختم : 4:20 اوه اوه الان دیرم میشد . قهوه رو سر کشیدم و ازشون تشکر و خداحافظی کردم . بدو بدو رفتم توی سالن . هیچکی غیر از اون اگرست تحمل نشدنی توی سالن نبود . که اونم داشت هدف گیری مکرد. گرم کردن خودمو شروع کردم . این چند روزه به لطف مربی هاکینز با ورزش های تنفسی ریه هام خیلی بهتر شده بود و مثل اون موقع ها نبود . شاید بخاطر این بود که دیگه مجبور نبودم ماسک بزنم . شایدم چون اسپری امو توی درمانگاه عوضکرده بودم و حالمو بهتر کرده بود . به هر حال روع کردم به گرم کردن خودم و بعد که دویدنم تموم شد بیست بار شنا رفتم و چهل بار دراز نشست . بعد منم رفتم هدف گیری کنم . تفنگ بی لنز و سنگینی رو امتحان کردم و با چابکی توی دستم خیلی نمایشی چرخوندم

با یه دست گرفتم و نمیدونم چیشد ، شاید میخواستم پیش اگرست پز بدم ، شایدم میخواستم توانایی خودمو بسنجم ، ( که من فک کنم اولی صحیح تر باشه ) به هرحال تا جایی که میتونستم از فاصله 80 متری شلیک کردم . صدای کف زدن از دور اومد . برگشتم دیدم مربی هاکینز با کیفش و همون شلوارک و هودی همیشگیش وایساده اونجا . + خیلی خیلی خوب بود مامور دوپن . به جرئت میتونم بهت بگم مامور اگرست ، رقیب سختی پیدا کردی . _ آو خیلی ممنون . و جلو رفتم تا ببینم وسط زدم یا نه . در کمال تعجب وسط وسط زده بودم . درست وسط مغز و بین دو تا چشم ادمک . مامور اگرست سعی کرد دلخوریشو پنهون کنه . اومد سمتم و با پوزخند نفرت انگیزی در گوشم گفت: مادر نزاییده اون کسی رو که بتونه با من مبارزه کنه . لجم گرفت . این پسر جدا داشت خودشو به بد دردسری مینداخت . منم زمزمه کردم : فعلا که میبینی مادر من زاییده . و برای ثابت کردنش، دو هفته دیگه ساعت 8 صبح توی رینگ مبارزه میکنیم . اگرست پوزخندش وسیع تر شد . منم مثل همیشه رفتم تا مربی بهم تمرین کاراته بده . مربی بهم تمرین با دست داد و رفت تا برام کیسه بوکسشو بیاره . وقتی اورد با تمام وجود به کیسه بوکس ضربه میزدم و تمرینای اونروز یه جور خاصی برام لذت بخش بود . مامور سزار و مامور انتبلوم ( اگه حدس زدین کیه ) که توی یه اداره ی دیگه بود و خیلی هم ادم مهربون و باکلاسی بود با من و مامور سزار دوست بود وارد سالن شدن . هر دوشون سلام کردن و باهاشون تمرین بدنی کردم و بعد هم دوباره هدف گیر تا اینکه ساعت 10 شد و وقت رفتن پیش استاد بوستیه . توی راه از انتبلوم و زویی پرسیدم : سالن جوهر هرج و مرج کجاست ؟

مامورانتبلوم پرسید : واسه چی میخوای شیطون ؟! + با کسی قرار گذاشتی ؟_ ام ... اره اره با مامور کوفین . انتبلوم گفت : اوووووو مامور کوفین جذاب موابی با مامور دوپن زیبای مو سرمه ای .... چه شیپی ! به به . + راهروی E13 کلا یه اتاق داره اونم خیلی خوشگله پر میز و صندلی و کلا رستوران مجللمونه . با توجه به سابقه ی عالی مامور کوفین میتونه تو رو به اونجا دعوت کنه ! خیلی خیلی تبریک میگم عزیزم . _ ممنون . و سرخ شدم . توی را کلی شوخی کردیم و خندیدیم . رسیدیم به سالن تئاتر و خانم بوستیه بهمون تمرین داد . **** ساعت 5 بعد از ظهر **** مامور انتبلوم و مامور سزار بهم کمک کردن اماده شم . یه پیراهن ابی نسبتا کوتاه خوشگل و ساده با کتونی همرنگش پوشیدم . به نظرم کتونی و پیراهن خیلی خوشگل میشدن . ( عکس پیراهنش عکس اسلاید و عکس کفشش توی اسلاید بعدی ) بعد ارایش ملایمی کردم ، یعنی رژلب سرخ و لاک ابی و ریمل و رژگونه کرمی ملایم زدم و به کمک بچه ها موهامو فرق کج باز کردیم و بابلیس کشیدیم تا فرشه . و بعد دور شونه هام رهاش کردم و بعد سرویس کامل جواهرتمو یعنی انگشتر و دستبند و گردنبند و گوشواره ای رو که ایوی به مناسبت کریسمس بهم داده بود بستم به خودم و توی اینهی اتاق مامور سزار خودمو ورانداز کردم . خیلی خوشگل شده بودم . خیلخیلی خوشگل شده بودم . از مامور انتبلوم یه کیف بندی با زنجیر نقره ای و روکش همرنگ لباسام قرض گرفتم و بچه ها که از کارشون راضی بودن راهیم کردن برم . وقتی توی راهروی شلوغ قدم برداشتم همه چششون به من افتاد با معذبی راه میرفتم . دهن اگرست باز مونده بود . خوشم اومد . با اعتماد به نفس بیشتری راه رفتم و از اداره رفتم بیرون . با اسانسور رسیدم به راهروی E13 و در اتاقشو باز کردم واقعا جای خوشگلی بود . دید زیبا و کاملی به شهر داشت از بالا و مخصوصا برج ایفل . یه گارسون اومد سمتم : مادمازل میتونم کمکتون کنم ؟_ من مامور دوپن هستم با مامور کوفین قرار داشتم + اهان بله بفرمایید مامور کوفین منتظرتونه . و به میزی اشاره کرد . رفتم سمت میز . مامور کوفین که از همیشه جذاب تر شده بود با کت و شلوار مشکی خوشگلی شیک کرده بود روی میز روبروش نشستم . ( بچه ها + مامور کوفینه _ مرینته * گارسونه ) + سلام مامور دوپن . چه قدر امشب خوشگل شدین _ آوو جدی؟ نظر لطفتونه . + چی میخورین ؟ و منو رو داد دستم . _ راتاتوی برای غذا و سوفله ی شکلات برای دسر . + گارسون ! * بله قربان ؟ + راتاتوی و سوفله شکلات و کیش لورن و کرم بروله . ( فکر نکین از خودم در اوردم اسم غذا ها رو . برین سرچ کنین ببینین) * الساعه حاضر میشه قربان .

+ خب . میخواستم ببینم اسمتون چیه ؟ اسم من لوکائه _ من ایوی هستم . + چه اسم زیبایی . انگلیسیه ؟ _ بله . من یه رگه ام انگلیسیه . همین طور حرف زدیم و حرف زدیم تا اینکه غذا رو اوردن . خیلی وقت بود راتاتوی نخورده بودم و ب شدت هوس کرده بودم . سر غذا موقعی که لوکا داشت کیش لورنشو میخورد بهم گفت: میگن تو مریضی ریوی و یه خواهر دوقلو داری . راسته ؟ تپش قلب گرفتم و دهنم خشک شد . کمی از نوشیدنی روی میز نوشیدم و گفتم : معلومه که نه ! کی همچین چیزی گفته ؟ + من شنیدم مامور اگرست گفته .....