< صدای قلبت پارت ۱ >

سلام گایز (: داستانم از جیمین رو شروع دارم میکنم امیدوارم خوشتون بیاد 🙂 مرسی بابت حمایت و مرسی از ناظرای گلم که در طول داستان قراره داستانم رو منتشر کنن ✨ پارت یک صدای قلبت ***** ( مین یونگ ویو ) با صدای الارم گوشیم بیدار شدم ، ساعت ۱۰ بود ، خوب شد کارکن گذاشتم برا کافه وگرنه خودم اصلا نمیتونستم صبح ها بیدار بشم … رفتم جلو پنجره و پرده رو کنار زدم …. پنجره یخ بسته بود …. برف ها اروم روی زمین سقوط میکردن و محو میشدن …. نت گوشیم رو باز کردم و واتساپم رو چک کردم مامانم پیام داده بود ! سلام دخترم خوبی ؟ میدونم الان میخوای بری سرکار و شب قراره ساعت ۹ برگردی خواستم بگم مراقب خودت باش خیلی دوستت دارم مامان ! عجیب بود …. مامانم هیچ وق بم محبت نکرد نمیدونم چرا امروز همچین پیامی داده … به هر حال … کمی ورزش کردم که دیدم ساعت ده و یه ربع هستش ! سریع بولیز سفید بافتنیم رو با شلوار نسکافه‌ایم پوشیدم و از کت بلند کرمی مایل به قهوه‌ایم و بوت های سیاهم رو پوشیدم … قهوه‌ام رو توی لیوانم ریختم از خونه اومدم بیرون … برف اونقدر باریده بود جلو در پارکینگ رو گرفته بود ! با خودم گفتم : مین یونگ … امروز با اتوبوس برو مگه همیشه قرارع با ماشین بری ؟!؟ داشتم از جلوی خونه ی همسایه میگذشتم که همسایمون اقای کیم رو دیدم که صداش زدم وگفتم : سلام اقای کیم ! کریسمستون پیشاپیش مبارک 🙋🏻‍♀️ اقای کیم داشت برف هارو جارو میکرد که گف : سلام دخترم 👋🏻 کیریسمس توعم پیشاپیش مبارک ✨‌ لبخندی بهش زدم و رفتم ثبت ایستگاه اتوبوس …. اتوبوس اومد و سوار اتوبوس شدم … کیفم رو گشتم و اروم با خودم گفتم : وا … پس این کارت من کو ؟… سرم رو بلند کردم که چشمای یه نفر رو دیدم که بهم داش نگاه میکرد … رنگ چشماش … فرم چشماش … عین قدیم بود … اون پارک جیمین بود !

واییییی صورتم رو اونور کردم و تو نزدیکترین ایستگاه پیاده شدم … خاطرات قدیم مثل سریال از جلو چشمام گذش … حیح عیب ندارع …. با اینکه قلبم شکسته اما اک …🙂 دستیم رو روی دوتی بازوهام گذاشتم … سردم بود اما نه زیاد … در کافه رو باز کردم … باز همون بوی خوش قهوه اومد سراغم ، دستی برای میونگ ( کارکن اونجا ) تکون دادم که برام لبخندی تحویل داد … رفتم پیش یوجین و گفتم : هی پسر چطوری ؟ کلیدا رو رد کن بیاد 😊 یوجین : اوه خانم لی تشریف اوردید بفرمایید …. مین یونگ : ممنون یوجین ✨ کلید رو فرو بردم و در اتاقم رو باز کردم … اتاقی با بوی خوش رایحه ی وانیل … عاشق بوی وانیل بودم … رفتم روی صندلی اتاقم نشستم و شروع به حساب کتاب کردم ….

همه چیز خوب بود تا اینکه صدای بلندی از بیرون اومد ! صدای میونگ بود که هی داش میگف : اوه اقا خیلی عذر میخوام ببخشید خیلی عذر میخوام 🥲 از اتاق بیرون اومدم و گفتم : اینجا چه خبره ؟ میونگ برگشت گف : من … من … من داشتم قهوه ی اقا رو بهش تحویل میدادم که ریخ روش 😣 اقاعه : با خنده گف نه نه اصلا عیب نداره مشکلی نیس از شانس خوبم لباسام کلفت بود و نسوختم عیبی نداره ☺️ صدای مرده هی تو سرم پیچید … اون کی بود …؟ وقتی برگش و صورتشو دیدم فهمیدم … چیییی ؟؟؟؟ باز جیمینه ؟؟؟؟ برگشتم برم اتاقم که یه صدایی شنیدم : ام …. ببخشید خانم لی برگشتم …. جیمین با قدم های بلندش اومد طرفم و گف : کیف … کیف پولتون رو تو اتوبوس جا انداختید اومدم بهتون برشگردونم … با یه لبخند تلخ گفتم : اهان ، خیلی ممنون چطوری لطفتون رو جبران کنم ؟ جیمین : نیازی نیس وظیفه بود 😊 داشتم برمیگشتم اتاقم که گف : ببخشید خانم لی … من شما رو جایی ندیدم ؟ با بغض گفتم : نه ! من شمارو جایی ندیدم ….

خب گایز ببخشید کم نوشتم خواستم ببینم اگه حمایت بشه بازم بنویسم 🙂 شرایط { ۵ لایک ۵ کامنت ۱۰ بازدید }