به یاد ماندنی کالرز🖤..

"فضای اتاق گرم و معطر بود و شنیدن صدای جلز و ولز هیزمهای داخل شمینه بیش از حد لذت بخش بود . حتی هوای گرفته و ابری زمستونی هم ارامش خاصی رو به وجود اورده بود . اما حالا چیزی که اون صبح رو خاص تر کرده بود ، حس بازویی ک زیر گردنش قرار داشت و حس نفسهای گرمی که به زیر گردنش و شونهاش برخورد می‌کرد . و بدون اینکه پلکهاش رو باز کنه سرش رو بیشتر توی خودش جمع کرد و کمی گونه هاش رو روی بازوی تهیونگ کشید و لبخند محوی روی لبهاش شکل گرفت سرتاسر وجودش رو با ارامش وصف نشدنی ای پر شده بود..." کالرز-

"من سیاه رو بهتر از تو میشناسم شاهزاده ، تا قبل از تو اون تنها دوست من پشت پلکهای بسته ام بود ، وقتی تو بودی حتی پلکهای بستم هم با صدای تو که همیشه توی ذهنم بود رنگ می‌گرفت اما الان و این روز های بدون تو......من اینجا گم شدم شاهزاده....من رو از این سیاهی نجاب بده" کالرز-

جونگکوک ناباورانه دستش رو بلند کرد و چند تار جلوی موهاش رو عقب داد ، لحظه ای سرش رو پایین انداخت و با بستن پلکهاش سعی کرد خودش رو اروم کنه دوباره سرش رو بالا اورد و وقتی تهیونگ باز هم مقابلش بود ، دوباره فرو ریختن قلبش رو احساس کرد کم کم دستگیره ی در رو رها کرد و قدمی به جلو گذاشت مرد رو به روش دیگه اهل توهمات و خواب و خیالهاش نبود واقعی بود ، درست مقابلش بود و حالا با باد سوز داری که می‌وزید عطر سیگار های سوخته ای که رو تنش میشنست به مشامش میرسید... کالرز-

"اون بخاطر تو این همه راه اومد ، شاهزاده چطور انتظار داشتی که برگرده ؟ این قلب تو سینه ی من دیگه متعلق به من نبود ! تصمیمی هم با من نبود ! اون روز سر راهت قرار گرفتم ، سرنوشت میخاست هربار که متولد شدم تو رو سر راه من قرار بده این چه سرنوشت قشنگی بود...." کالرز