فشن و تکنولوژی

پس از انقلاب صنعتی، تکنولوژی در پشت پرده به کمک دنیای مد و فشن آمد، ولی اواخر قرن بیستم بود که ماشین آلات توجه‌ها را به خود جلب کردند. در یکی از معروف‌ترین فشن شوهای تاریخ، طراح انگلیسی الکساندر مک کویین سیزدهمین مجموعه‌ی خود (با عنوان شماره ۱۳) را برای بهار و تابستان ۱۹۹۹ در انبار بزرگ چلسی در لندن برگزار کرد.

این مجموعه از نظر بصری مینیمالیستی بود ولو اینکه دو بازوی رباتی عظیم در پایین صحنه قرار گرفته بودند و تا پایان نمایش و تا زمانی که مدل مشهور Shalom Harlow با یک لباس سفید وارد صحنه شد مردم را سردرگم و متعجب نگه داشته بودند.

فشن شوی مک کویین در ادغام تکنولوژی و مُد تاثیر بسزایی داشت. ارائه او از جنبش هنرها و صنایع دستی الهام گرفته شده بود و در مورد تحولات تکنولوژیکی معمول در آغاز قرن اظهار نظر می کرد.

طراح انگلیسی، Hussein Chalayan در مجموعه‌ی بهار و تابستان سال ۲۰۰۰ قدمی فراتر گذاشت و اولین نفری بود که خودِ رباتیک را با طرح‌ها ادغام کرد. چالایان لباسی از جنس پلاستیک سخت با عنوان “لباس پرواز” را روی سِن فرستاد که بال‌هایی داشت که توسط کنترل از راه دور قابل حرکت بودند. چند سال بعد، در شوی بهار و تابستان سال ۲۰۰۷ طرح‌های چالایان نگاهی به دگرگونی مد و فشن در قرن بیستم انداخت.

تعریف داستان‌های مجموعه‌های مد و فشن با حضور ربات‌ها در صحنه مخصوصا با وجود پهبادها آسان‌تر شده بود. فشن شوی پاییز و زمستان برند فندی در سال ۲۰۱۴ به کمک سه پهباد که در بالای سر میهمانان به گردش درآمده بودند و از طرح‌ها فیلم گرفته و به صورت زنده در شبکه‌های خانگی پخش می‌کردند برگزار شد. این نمایش تجربه‌ای واقعی و ۳۶۰ درجه را به بیننده می‌داد. با توجه به دسترسی بیش از پنجاه میلیون مخاطب به این اجرا، این ایده توسط برندهای دیگر نیز اجرا شد.

یکی از این طراحان Philipp Plein است که در فشن شوی بهار و تابستان ۲۰۱۶ مدل‌هایش را در یک خط مونتاژ ردیف کرد و این نمایش را با بازوهای رباتیکی که به آن‌ها لوازم جانبی مانند کیف و جواهرات پوشانده بود به پایان رساند.

کارل لاگرفلد هم این رابطه را با طرح‌های بین کهکشانی خود در بهار و تابستان ۲۰۱۷ برای برند شنل به چالش کشید و تاثیر ربات‌ها روی صحنه را حتی در مجلل‌ترین محافل مد و فشن اثبات کرد. لاگرفلد که دو مدل را که لباس توییدی(پشمی) مشهور شنل پوشیده و مانند ربات ماسک زده بودند را روی سِن فرستاد و گفت: ” ربات! این ایده‌ی من برای نمایش یکی از شاخص‌ترین کت های شنل در نمایشگاه بر تنِ موجودی از آینده‌ی ناشناخته، نشان دهنده‌ی این است که شنل محدود به زمان نیست. حتی اگر شما این ایده را دوست ندارید، تکنولوژی قوانین را تغییر می‌دهد زیرا جهان را تغییر می‌دهد. تکنولوژی همه چیز را آسان‌تر می‌کند.”

کانون توجه در این نمایش لباس مردانه در توکیو مجسمه‌ی یازده متری زنی سایبورگ بود که توسط هنرمند ژاپنی Hajime Sorayama ساخته شده بود. با نمای بیروی کرومیومی، این مجسمه شکوه کریستسن دیور را به عنوان یک خانه‌ی مد که ریشه در ارج نهادن به مقام زنانگی دارد به نمایش گذاشت.

اینکه فقط زمان می‌تواند آینده‌ی ربات‌ها را بر روی صحنه بازگو کند، منتقدان مُد هیچ دلیلی برای توقف این روند نمی‌بیند: “انسان و ماشین دیگر مقابل یکدیگر نیستند، به جای آن مدام به هم نزدیک‌تر و نزدیک‌تر می‌شوند. در این محیط خاکستری که تکنولوژی، هوش مصنوعی و خلاقیت با هم تلاقی می‌کنند زبان طراحی جدیدی با دایره‌ی لغات خود شکل خواهد گرفت.”

کلا که اگر اطلاعات بیشتری دارید در نظر سنگی .(اطلاعات شما🥰)به اشتراک بذارید یا همین زیر .و اگر عکس کیوت هر مدلی خواستید من بهتون میدم.حدودا ۴۳۳ عکس کیوت ،دارک،گرانج،یا مدل aesthetic دارم

مرسی از حمایت تست قبلی.خیلییی خوشحالم با همچین خانواده بزرگی.🥲 ببخشید تست نذاشتم.واقعا آماده سازی مطالب و عکس به مشکل میخورم.بدی این بود که عکس علمی اینها و گم کردم😁🥲و از عکس وینتیج استفاده کردم.سعی کردم مطلب این سری خوب باشه و به نسبتتت کوتاه و ببخشید که خیلییی رسمی نوشتم.بای باییییی😜😜