یچیزی بین عشق و دیوانگی💜P25

ملودی:(یه ماه بعد)حس میکنم از آهنگ نویسی زده شدم.با اینکه همکارای زیادی داشتم بازم کل کارا روی دوش ‌من بود.هیچکس هیچکاری انجام نمیداد!از اونورم هی اون دختره مو سون متلک مینداخت.حالم از همچیش بهم میخوره!مو سون یه کاراموزه که ممکنه سال بعد دیبو کنه.باورم نمیشه باید برای این از خود راضی آهنگ بنویسم!نه هیچ استعدادی داره،مسعولیت پذیر هم نیست.فقط بخاطر پول تونسته کاراموز شه...

می یونگ رو دیدم که داره به اتاق عکسبرداری میره.توی این یه ماه کلی وزن کم کرده بود و واقعا بی حال بود.خیلی نگرانش بوم ولی من نمیتونستن کاری براش بکنم._سلام ملودی،درسته؟...+آره...بار پنجمه داری میپرسی..._اسمت چیز مهمی نیست که بخوام حفظش کنم...+پس میتونی نپرسی!چون برای احمقایی مثل تو وقت ندارم...با یه حالت خیلی لوسی گفت:«تو به من گفتی احمق!فکر کردی کی هستی،ها؟پدر من...»+پدر تو هر چی که هست به من ربطی نداره.حالا گمشو از جلو رام چون نمیخوام زیر پام لهت کنم!

لایک کن برو بعدی❤

تقریبا همه با لحن تند من آشنا بودن.جایی که زندگی میکردم،اینطوری حرف زدن چیز عادی ای بود؛اما اینجا اینطوری نبود...با بی حوصلگی خودکارم و دستم گرفتم و سعی کردم چیزی بنویسم.اما هیچی به ذهنم نمیرسید.دفترو پرت کردم اونور.من خسته بودم.از چیزی خسته شده بودم که هیچوقت فکرشم نمیکردم.دنیا چقدر میتونه بی رحم باشه...

چطوری یه آدم میتونه از چیزیکه یه روزی تمام زندگیش بود خسته بشه...(سه ساعت بعد)هوا تاریک شده بود و خیابونا خلوت.تصمیم گرفتم برم بیرون یه هوایی بخورم از این کمپانی مسخره دور شم.خیلی عجیب بود،هیچکس بیرون نبود.شبا توی کره معمولا شلوغه و این ساعتا مردم میریزن بیرون.بی هدف،مستقیم به جلو میرفتم و از تنهایی لذت میبردم.بعضی وقتا،باید بی هدف حرکت کنی؛تا بتونی از مسیرت لذت ببری!

ناظر مهربون عزیز بار پنجمه دارم تستو میسازم یه هفتس درگیر این تستم لطفا لطفا لطفا منتشر کن💜