شازده کوچولو! پارت ۱

بچه ها این رمان شازده کوچولو هستش امیدوارم خوشتون بیاد😊😊

یک با شش سالم بود که تو کتابی به اسم قصه های واقعی _ درباره جنگل بکر نوشته شده بود _ تصویر محشری دیدم ، از یک مار بوآ که داشت حیوانی را می بلعید. آن تصویر یک چنین چیزی بود. تو کتاب آمده بود که:(( مار های بوآ شکارشان را همین جور درسته قورت می دهند. بی اینکه بجوندش. بعد دیگر نمی توانند از جا بجنبند و تمام شش ماهی را که هضمش طول می کشد می گیرند می خوابند.)) این را که خواندم ، راجع به چیز هایی که تو جنگل اتفاق می افتد کلی فکر کردم و دست آخر توانستم با یک مدادرنگی اولین نقاشیم را از کار در آرم. یعنی نقاشی شماره یکم که اینجوری بود: (عکس اسلاید)

شاهکارم را نشان بزرگ تر ها دادم و پرسیدم از دیدنش ترس‌تان بر می دارد؟ جواب دادند: _ چرا کلاه باید آدم را بترساند؟ نقاشی من کلاه نبود ، یک مار بوآ بود که داشت یک فیل را هضم می کرد. آن وقت برای فهم بزرگ تر ها برداشتم تو ی شکم بوآ رو کشیدم. آخر همیشه باید به آن ها توضیح داد. _ نقاشی دومم این جوری بود.(عکس اسلاید)

(بچه ها عکسش رو گرفتم ولی چون حجمش زیاد بود قبول نکرد که بزارم) بزرگ تر ها بِم گفتند کشیدن مار بوآ ی باز یا بسته را بگذارم کنار و عوضش حواسم را بیشتر جمع جغرافی و تاریخ و حساب و دستور زبان کنم. و اینجوری شد که تو شش ساله گی دور کار ظریف نقاشی را قلم گرفتم. از اینکه نقاشی شماره ی یک و نقاشی شماره دو اَم یخ‌شان نگرفت دلسرد شده بودم. بزرگ تر ها اگر به خودشان باشد هیچ وقت نمی توانند از چیزی سر در آرند. برای بچه ها هم خسته کننده است که همین جوری مدام هر چیزی را به آن ها توضیح بدهند.

ناچار شدم برای خودم کار دیگری پیدا کنم و این بود که رفتم خلبانی یاد گرفتم. بگویی نگویی تا حالا به همه جای دنیا پرواز کرده ام و راستی راستی جغرافی خیلی بِم خدمت کرده. می توانم به یک نظر چین و آریزونا را از هم تمیز بدهم. اگر آدم تو دل شب سرگردان شده باشد جغرافی خیلی به دادش می رسد. از این راه است که من تو رنده گیم با گروه گروه آدم های حسابی بر خورو داشته ام. پیش خیلی از بزرگ تر ها زنده گی کرده ام و آن ها را از خیلی نزدیک دیده ام گیرم این موضوع باعث نشده درباره آن ها عقیده ی بهتری پیدا کنم.

هر وقت یکی شان را دیده ام که یک خورده روشن بین به نظرم آمده با نقاشی شماره یکم که هنوز هم دارمش محکم زده ام ببینم راستی راستی چیزی بارش هست یا نه. اما او طبق معمول در جوابم در آمده که: ((این یک کلاه است)) _ آن وقت هم دیگر نه از مار های بوآ باش اختلاط کرده ام نه از جنگل های بکر دست نخورده نه از ستاره ها. خودم را تا حد او آورده ام پایین و باش از بریج و گلف و سیاست و انواع کراوات ها حرف زده ام. او هم از اینکه با یک چنین شخص معقولی آشنایی به هم رسانده سخت خوش وقت شده.