شعر برای مشاعره

ا: آنکس که نداند که نداند که نداند در جهل مرکب ابد الدهر بماند

ت: تا توانی دلی به دست آور ، دل شکستن هنر نمیباشد

ز: زاغکی قالب پنیری دید به دهان برگرفت و زود پرید ز وحشت سست شد در جای ناگاه ز رنج خستگی در ماند در راه

م: مارا دیریست با تو که در خلق روزگار دشمن شوند و سر برود هم برآن سریم/میازار موری که دانه کش است که جان دارد و جان شیرین خوش است

ش:شبی در مجلسی زکر علی بود شنیدم عاقلی فرزانه فرمود اگر دست علی دست خدا نیست چرا دست دگر مشکل گشا نیست/شنیدستم که شهبازی کهن سال کبوتر بچه ای را کرد دنبال

ن: نفس باد صبا موج فشان خواهد شد عالم پیر دگر باره جوان خواهد شد

س:سار از شاخه پرید بال زد تا ته باغ هرچه را دید و شنید فرد تا پهنه باغ

ل:لنگ لنگان قدمی بر میداشت هر قدم دانه شکری میکاشت

خب تموم شد بایییی

اسلاید اضافه