یچیزی بین عشق و دیوانگی💜P5

پسره اح.مق! ازش متنفرم!بهم گفتش که برای اینکه به کسی نگه یه خارجی هستم هر چی میگه رو باید انجام بدم.مشکل به اندازه ی کافی داشتم،اینم اضافه شد.مدرسه که تعطیل شد،خواستم پیاده دور خودم بچرخم که هیون کی صدام کرد و دستور داد کیفشو براش حمل کنم.منم با عصبانیت کیفشو از دستش گرفتم قاپیدم و به سمت ماشینش بردم.کیفش انقدر سنگین بود که چند بار نزدیک بود بیفتم.شایدم از قصد کیفشو سنگین کرده!به هر حال از آدم مری.ضی مثل اون بعید نبود.

با بدبختی خودم رو به سمت ماشینش بردم و با حرص گفتم:«امر دیگه ای نداری؟»گفت:«نه،میتونی بری خونت.»منم که خونه نداشتم راه افتادم توی خیابون ها چرخیدم.اجاره ی خونه توی کره واقعا سخت و گرون بود،برای همین تصمیم گرفتم توی خیابون ها زندگی کنم.واقعا گشنم بود اما به خاطر قیمت وحشتناک غذا ها مجبور بودم روزی یه وعده بخورم که اونم ناهار مدرسه بود.با این حال،زندگیم از وقتی پیش خانوادم بودم بهتر بود.

لایک کن برو بعدی❤

از زبان هیون کی:توی ماشین داشتم به بدبختیام فکر میکردم.همه فکر میکنن چون پولدارم بدبختی ندارم اما همین الان بابام بهم پیام داده بود که مادرت توی بیمارستان بستری شده.اعصابم خورد شده بود.مادرم از وقتی به دنیا اومدم مشکلات سلامتی داشت و سالی نبود بستری نشه.حتی برای درمانش خارج از کشور هم رفتیم اما اونجا هم دکترا گفتن که مادرم تا چند ساله دیگه زنده نمیمونه.

لطفا نظراتتون رو راجب داستانم توی کامنتا بگید😃