6•خورشید(آخر)

پنج سال بعد مینهو:«مامانننن زنگ میزنننن» ا/ت:«باز کن داییته» مینهو با خوشحالی دوید سمت در چند ثانیه بعد مینهو رو تو بغل هوسوک دیدی که یه آبنبات هم دستش بود ا/ت:«یاااا هوسوکااااا مگه نگفتم انقد برا این بچه شیرینی جات نخرررر» هوسوک با خنده گفت:«خیله خب حالا حرص نخور...ته یان نیومده هنوز؟ » ا/ت:« نه الانا باید برسه» همون لحظه صدای زنگ اومد. مینهو خودشو از بغل داییش کشید بیرون و به سمت در دویید. هوسوک آرنجشو گذاشت رو اُپن و به ا/ت نگاه کرد.

هوسوک:«ا/ت امروز یاد اولین روز دبیرستانمون افتادم» ا/ت:«هوممم چه باحال راستی یه چیزی» قیافه ی هوسوک نگران شد:«چی شده؟» ا/ت:« نگران نشووو فقط...خیلی دوست دارم:)» هوسوک نفس راحتی کشید:«ترسوندیم دختر...منم دوست دارم» مینهو اینبار تو بغل باباش وارد اتاق شد:«اومااااا آپا برام کیک خریدههه» ا/ت:«معلومه که خریده چون من بهش گفتم و تولدته. تولدت مبارک کیوتچه ی مامان»

مینهو نشست رو به روی کیک و من شمعو روشن کردم. هوسوک:«اول آرزو کن» مینهو:«آرزو میکنم دایی همیشه برام یه عالمه شکلات و آبنبات بیاره» هوسوک و ته یان خندیدن و منی که قصد نصیحت کردن داشتم هم خندم گرفت. مینهو:«مرسی که شما سه تا پدر مادر و داییم هستین:)»

مرسی که همیشه حمایتم کردین:) دوستون دارم خیلی زیاد. قراره یه فیک خفن شروع کنم که دیگه دیر به دیر نمیاد:)