بازگشت با چاشنی ویرانی3

میبل:الان میتونیم بگیم؟استن:بگو عسلی،فقط خلاصه رو بگین.بچه ها:باشه.(از این صفحه به بعد دیپر و میبل دو روز قبل رو تعریف میکنند)برویم و بخوانیم📖.

میبل محکم صورتش را به شیشه اتوبوس چسبانده بود و با ذوق منتظر بود تا تابلوی((به آبشار جاذبه خوش آمدید)) و آب انبار معروف آنجا را زود تر از دیپر ببیند.اما دیپر سرش توی دفترچه ی خاطرات چهارم بود و داشت مینوشت.میبل صورتش را به زور از شیشه کند و گفت:خداییش بد اتوبوس نمیشی وقتی اون دفترچه رو مینویسی؟خودم پنج دقیقه نشده حالم بد میشه😦.دیپر:خوب من دوست دارم وقتی نوشتم،به عمو فورد نشون بدم.عه اونجارو!به آبشار جاذبه رسیدیم.میبل:اولا نههههه،این اصلا منصفانه نیست که زود تر دیدی!!دوما شاید اصلا اونا نیومده باشن.دیپر:راست میگی.هر دو از اتوبوس پیاده شدند و به سمت معما کده رفتند.

در میانه راه ناگهان کندی و گراندا روی میبل پریدند و خوشحالی کردند.گراندا:دارم از خوشحالی میپوکم! بالاخره دوستان کنار همدیگه هستن.کندی:من از خوشحالی تو پوست خودم نمیگنجم.میبل:و بعد از دوری زیاد....هر سه غیر ازدیپر:بساط خاله زنکی بر پا میکنیم.دیپر:خدارو شکر با خودم قرص خواب آوردم😊.میبل:امشب ساعت هشت شب بساط رو پهن میکنیم،میبینمتون.کندی و گراندا:فعلا خداحافظ.

دیپر:بنظر الان معما کده شک چه شکلی شده؟و بزه روی تخت منه یا نه؟میبل:حتما که بزه هست.من مطمئنم با سلیقه ای که سوز داره،اونجا خیلی خوشگل شده.دیپر:مگه سلیقه سوز رو دیدی؟میبل:نوچ!آنها به معما کده رسیدند.دیپر:آماده ای؟میبل:بلی.

دیپر در را باز کرد و آنها دیدند که معما کده شلوغ بود و بعضی چیز ها تغییر کرده بود.مامان بزرگ سوز هم مسئول صندوق بود.سوز:و همینطور که میبینید این یه یتیه که چهارده تا شش تیکه داره و چون که حوصله ندارم خودتون پیداشون کنید.هر کس که اونارو پیدا کرد باید هزار چوق بده...همینجا وایسید الان میام.سوز پیش دیپر و میبل رفت و گفت:سلام بچه ها،چرا سرزده اومدین،خوب یه چیزی میگفتین که ایجارو تمیز کنم.میبل:ببخشید که نگفتیم،راستی وندی کو؟سوز:مرخصی گرفت.حالا بیاین تو اتاقاتون،بنظر خیلی خسته هستین

سوز دیپر و میبل را به اتاقشان راهنمایی کرد.دیپر:سوز تو میدونی عمو استن و عمو فورد اومدن یا نه؟سوز:نه،آقای پاینز و برادرشون هنوز نیومدن یا حتی یه نامه هم نفرستادن.(آخه آدم وسط اقیانوسه میتونه نامه بفرسته😐؟)سوز در را بست و رفت سمت بازدید کننده ها.میبل:چرا این بزه روی تخت منه،چرا روی تخت تو نیست؟انگار امروز روز شانسم نیست.دیپر:حالا خودتو ناراحت نکن،ساعت ده دوستات میان اینجا...بساط...خاله زنکی را بندازن😧.القصه...

ساعت هشت شد و بچه ها بازیشان را شروع کردند.دیپر:مگه قرار نبود ساعت ده شب باشه؟میبل:بابا بزار یه چند ساعت خوش باشیم.دیپر:اصلا میرم رو پشت بوم میخوابم،خاله زنکی تموم شد بگو.دیپر رفت روی پشت بام خوابید،خوابی که ماجراجویی جدیدی را شروع کرد!

دیپر:من تاحالا اینجارو ندیدم،چه جای عجیبیه.ویل:خوب معلومه،تو داری خواب میبینی.دیپر داد زد:وااااای!بیل زنده اس!چطور ممکنه؟ویل:درخت کاج آروم باش،من ((ویل)) سایفرم نه ((بیل)) سایفر.دیپر:ولی تومنو درخت کاج صدا زدی.ویل:هههه!چون من دیدم که بیل تورو اینجوری صدات میزنه خوشم اومد...باشه همون دیپر صدات میزنم.ویل به حالت انسانیش در آمد و دیپر دهانش دومتر باز ماند!دیپر:یعنی شما ها میتونین به شکل انسانی در بیاین؟ویل:اینارو ول کن،گوش بده چی میگم،

بیل هنوز نمرده و الان توی یه جهان دیگه سیر میکنه،خدا میدونه اون کجاست.من توی یه پنجره دیدم که شما چهار تا چجور شما برادرم رو شکست دادین....دیپر:وایسا،یعنی میگی که بیل از بین نرفته؟ویل:آره،یک دقیقه واسا چی میگم هی نپر وسط حرفام،خوب لپ کلام اینه که عموهات به دون(مخفف دروازه ویرانی نامشخص)ی که من درست کردم رفتن و روحشون خبر نداره که من درست کردم و میخوام که شما فردا صبح بیدار شید و همراه من به جایی که برادرم زنده شده بیاین.

دیپر:ولی من به تو اعتماد ندارم،از کجا معلوم دستتون توی یه کاسه نباشه؟ویل:اصلا بیا این قرارداد رو امضا کن.بعد یک بشکن زد و طوماری با یک خودکار ظاهر شد.ویل:توی این قرارداد نوشته شده((به کائنات و خدا قسم که با هم دیگر کاری نداشته باشیم))زیرشو امضا میکنیم و برای محکم کاری دست میدیم.دیپر به موضوع شک داشت و کمی تامل کرد.سپس نفس عمیقی کشید و گفت:باشه،ولی واقعا باید با ما کاری نداشته باشی وگرنه به حسابت میرسم😡.ویل:باشه باشه.هردو طومار را امضا کردند و با همدیگر دست دادند.ویل:دیپر پاشو لنگ ظهره.

دیپر چشمهایش را باز کرد و دید همه بالای سر او بودند و میبل دیپر را تکان میداد تا بیدار شود.ویل اونجا نبود.وندی:صبح بخیر خوابالو،الان ساعت یک ظهره😐،فکر کردیم مردی.دیپر بلند شد و دید همه در زیر زمین هستند،گفت:ما اینجا چیکار میکنیم؟میبل:اول من دیدم که بیل بارنگ جدیدش یعنی آبی داشت با تو که خواب بودی صحبت میکرد،منم بقیه رو صدا زدم تا تورو از اینجا ببرن.سوز:وقتی داشتیم میبردیمت بیله اصلا با ما کار نداشت و همینجور با خودش حرف میزد.دیپر:بچه ها اون اصلا بیل نبود،اسمش ویل سایفره و اومده تا بهش کمک کنیم برادرش رو از بین ببریم.

ویل از ناکجا آباد پیداش شد و گفت:آره راست میگه،اگه باهاتون کار داشتم که نابودتون میکردم.همه از آمدن ناگهانی ویل ترسیدند و وندی با تبرش ،همان یه چشمش را نابود کرد.ویل:وووووااااآااای!بابا من چیکارتون دارم!چرا چشممو در آوردین نامردا😵.دیپر:بسه اون با بیل خیلی فرق داره،وقتی من رو داشتین نجات می دادین ویل به شما حمله کرد؟سوز:ولی...هیچی دیگه به ذهنم نمیرسه دیگه.چشم ویل درست شد و گفت:دستتون درد نکه😑حالا اگه ناراحت نمیشین باید شما دوقلو های پاینز کوچک رو ببرم برای نبرد با برادرم.وندی:احیانا ما لازم نیستیم؟منظورم سوز و منه.ویل:نه نه نه.

ویل ده علامت نابودی اش را فرا خواند و یک پورتال درست کرد.دیپر:باید بریم اینجا؟ویل:بفرمایید تو فقط.او و دوقلو ها به سمت پورتال رفتند و بقیه برایشان دست تکان دادند.ماجراجوهای ما زارت رفتند توی سریال مردگان متحرک😐😑😐.

میبل:ویلللل ما کجایییییم😖.ویل:ببخشید ببخشید الان درستش میکنم،بیاین بریم.آنها سپس به دنیای پونی ها رفتند.میبل:ووووووووااااااااااااییییییییی،چقدررررررر ناااااااازززززننننن😍.(نظر من این نیست😌)عین شل صور..وای شل صورتی رو یادم رفت بیارم😢.ویل:این با من.بعد دستش را داخل یک پورتال کرد و شل صوتی را بیرون آورد.

میبل:وای شل صورتی دیگه نمیذارم یادم بره که جایی ببرمت.میبل و شل صورتی پریدند و همدیگر را بغل کردند.ویل:خواهش میکنم (یعنی تشکر هم ازش نکرد😐).دیپر با عصبانیت به سمت ویل رفت و پاپیونش را گرفت(نکته:ببخشید یادم رفت قبلا بهتون بگم😅،سایفر ها در بعد خودشون و رویا های دیگران به شکل انسانی درمیان)دیپر:آهای ویل،انگار تو داری با برادرت دست به یکی میکنین که مارو بکشین،هان😡؟ویل:آخه...من....دیپر:من قبلا فکر میکردم ولی الان مطمئن شدم که تو هم با بیل فرقی نداری،تو آخر مارو جایی میندازی تا بمیریم.ویل بغض کرد و گریه کنان به سمت درختان رفت.

میبل شل صورتی را روی زمین گذاشت و به دیپر گفت:دیپری چکارش داشتی خوب؟اون اگه میخواست مارو به فنای عزما ببره از همون اول میبردمون پیش بیل یا جایی که فقط ما بودیم و اون.دیپر:من کلا به بیل،چه خودش و چه امثالش اعتماد ندارم....ناگهان دو دست بزرگ و پشمالو هر دوی آنهارا گرفت.میبل:وای چه دستای باحالی.دیپر:خواهرکم ما الان تو دست چی هستیم؟یه دقیقه به این فکر کن بابا!کونگ هر دوی آنها را بادستش برداشت و داخل دون محو شد.ویل متوجه صدای باز شدن دون شد و سعی کرد که جلوی کونگ را بگیرد ولی نتوانست.

ویل:وای چکار کردم!نباید اونارو تنها میذاشتم،ولی...باید بهشون نشون بدم که مثل بیل نیستم.ویل یک پورتال باز کرد و وارد آن شد.باب اسفنجی:سهلام.ویل:ای باباااا.باب:میای بازی؟ویل:نه من کار دارم،برو با پاتریک بازی کن.ویل تمرکز کرد و یک پورتال باز کرد و رفت.پاتریک:سلام باب اسفنجی،امممم...یه پنیر آبی اون بالا ندیدی؟باب:کدوم پنیر؟پاتریک:حالا ولش کن،میای بازی بوکولیم؟.......و تمام.

ریچاردز:منم پرش بین بعدی رو تجربه کردم،جالبه ولی باید مواظب باشیم که پارادوکس اتفاق نیفته.بعد همگی به ویل نگاه کردن.ویل:خوب البته من قبول دارم که کمی این پارادوکس رو بیشتر کردم...ولی به این معنی نیست که من شروعش کرده باشم.استن:ولی اون زردنبو گفته بود که میتونه هر جایی باشه،اون سایفره،تو هم سایفری ،پس شاید توشروعش کرده باشی😒.مرد عنکبوتی:آقای استن،ولش کن شاید واقعا شروعش نکرده باشه.

ریچاردز: حالا بحث رو ول کنین دیگه،رسیدیم به جایی که خواستیم،برج انتقام جویان.سفینه هنوز ننشسته بود گه ناگهان سریعا یه گربژدها(ترکیب گربه و اژدها)روی سکو دراز کشید و خوابید😼.میبل:عموها من اونو میخوام.استن و فورد:الان نه.یک صاعقه در یک چشم به هم زدن در آسمان درخشید و به گربژدها برخورد کرد و گربژدها اینطوری شد:😨😿.میبل:چه آدمی حق اینکارو داشته که بترسونش،من اعتراض دارم،اون اگه برای من بود اینکارو نمیکردم.جانی:اگه مال تو بود که میخوردت.میبل:خوب گوشت میزارم تو جیبش.دیپر:اژدها مگه جیب داره😐؟ثور از بالا آمد و گفت:الان سکو امنه،سفینه رو بنشونش.سفینه روی زمین نشست و بقیه از آن بیرون آمدند.

تونی استارک(مرد آهنی):سلام،خوش اومدین.همه:سلام.تونی:شما ها کی هستین؟سوزان:مهمون های نا خوانده ای که میخوان به خونشون برگردن ولی قبلش یه کاری باید انجام بدن.دیپر:بخاطر اون مثلث آبیه.تونی:گیج شدم،به هر حال بفرمایید تو براتون اتاق آماده کردم.استن بعد از نگاه کردن به در و دیوار به تونی گفت:اینجا چند چوقه😃؟تونی:چوق چیه؟آقا تا قسمت بعد بدرود✋.