چشمانش شروع حادثه بود..!(جنجالی😐✌🏻💔)

ADRIAN💚تعدادشون زیاد بود ومن تنها کاری که میتونستم بکنم بردن مرینته. صدای پاهاشون رو بشنوم‍! و ماا فقط تو اتاق سیاه رنگش بودیم.تلفنم رو در اوردم و شماره گرفتم‍... -الو + سریعتر نیرو بفرستید(فلان جا😐✌🏻💔) -------------------------------------------------------------------------------- به مرینت نگاه کردم‍... تنها کاری که میتونستم براش بکنم بود. مجبور بودم‍. امیدوارم بازم ببینمش🙂 دماغشو بوسیدم از دم اتاق بیرون رفتم‍...

مری؛ چشمام رو بازکردم‍. اولین چیزی که دیدم یه میز بود.(انتظار دیگه ای که نداشتین؟😐😂) سرم ور بالا اوردم‍. اینجا برام اشنا نیست!اتاق رو برسی کردم‍: یه میز کوچیک،یه ستون کنار تخت و کمد و چند تا عکس به خودم نگاه کردم‍. چرا؟! چرا لباسم خونیه‍..!؟‌چرا هیچی یادم نمیاد؟‍‍! اصلا من اینجا چیکار میکنم‍؟! ولی اصلا من کیم‍؟! چرا بسته شدم‍!!؟ داد زدم‍:کمک.. کمک... چرا تو این *خ*ر*ا*ب* شده کسی نیست؟ یک مدت بعد‍...! صدام دیگه در نمیومد اینقدر جیغ زدم‍... چشمام کم کم داشت بسته میشد‍.... صدای پایی شنیدم‍... گوشم رو تیز کردم تا بفهمم چی میگن: -کارش تموم شد؟!

فلش بک/ادرین: یا باید میرفتم یا میجنگیدم‍! اروم از اتاق رفتم بیرون.... صدای پاشون اذیتم میکرد. هفت تیر ام رو‌(اسلحه سراغ دارین؟😑)در اوردم و اماده باش گرفتم‍. تو راه پله ها‍... و شروع کردم تیر زدن‍...البته خب به دیوار..(من:😐💔)

وای😐💔

وای تر😐💔