●‌＾‌جنایتی آشکار‌＾‌●(p₁)

میشه بهم بگید چرا رد شد؟ 😐 💔 حالا میزارم یکمشو...ببینید خوبه یا ن؟ ادامش بدم یا نه؟ اوکی؟ و شما ناظر عزیز... میشه منتشرش کنی؟ خواهشا؟:) ندارد چیز بدی:/

لطفااا بگیدد💜😶

●‌＾‌جنایتی آشکار‌＾‌●(p₁) و اینم بگم که این فقط ی فیکه و من هرچی از هرکی مینویسم ی چیز غیر واقعیه...اوکی‌؟ برید واسه شروععع😁 ی نکته کوچولو اینکه علامت ا/ت یا§ اینه یا با اسم خطاب میشه ولی شخصیتای فرعی همیشه با° نشون داده میشن،اوکی؟برو واس داستاننن:)

توی اتاقم پشت میزم نشسته بودم و داشتم پرونده  مریضامو نگاه میکردم... یکم که گذشت ی صداهای  خفیف شنیدم ولی توجهی نکردم {گایز دقت داشته باشید این بیمارستانی که ا/ت داخلش کار میکنه چهار تا طبقه داره... طبقه اول ینی همکف بخشی هس که توش پذریرش بیمار انجام میشه و اون مریضایی که وضعیت جدی ای ندارنم اونجا نگهداری میشه، طبقه دوم اتاقای جراحی و احیاء و اینجور اتاقا و همچنین اتاق داروها... طبقه سوم بخش icu و ccu وطبقه چهارم هم رختکن و اتاق پزشکا و اونجایی هم که الان ا/ت هست هم همینجاس ینی طبقه چهارم اوکی؟ و اتاق رئیس، بقیشم بعدا میفهمید... ی یاد آوری کوچیکم بکنم علامت ا/ت(§) اینه اوکی؟خب بسه دیگه بریم واسه ادامه} یکم دیگه که گذشت هی صداها بیشتر میشد... دیگه کم کم داشتم کلافه میشدم... یکدفعه ی صدای مهیب مثل شکسته شدن شیشه اومد که باعث شد خودکار تو دستم بیفته...  میخواستم بازم توجهی نکنم ولی واقعا دیگه صبرم

سر اومده بود...باعصبانیت از پشت میز بلند شدم و از اتاق اومدم بیرون و رفتم سمت آسانسور... §[اه مثل همیشه خرابه،اصن چرا هیشکی نمیاد اینو درستش کنه؟ مگه اینجا صاحاب نداره؟] با عصبانیتی که چند برابر شده بود ب سمت راه پله ها رفتم... پله هاش تقریبا زیاد بودن و این باعث میشد هر دوتا پله رو که رد میکردم ب عالمو ادم فحش بدم... هر چقد که پایین تر میرفتم صداها بیشتر میشد و همین باعث خورد شدن بیشتر اعصابم میشد... بعد از ی حدودا دو تا پنج مین رسیدم ب طبقه همکف... میشه گف تقریبا از  شدت اعصاب خوردی قرمز بودم... ی نفس عمیق کشیدمو رفتم بسمت صدا... با چیزی که دیدم ی لحظه خشکم زد:/ی عده که معلوم نبود از کجا فرار کرده بودن ریخته بودن اینجاعو داشتن همه چیزو ب فنا میدادن... اون گوشه م ی مرد جوون  با کت شلوار و پیرهن سفید خونی زیر کتش نشسته بود رو صندلی و دستشو رو بازوی خونیش نگه داشته بود... صورتش کامل معلوم نبود چون سرش پایین بود ولی با این حال میشد فهمید  صورتشم خونیه و ی سری زخم داره...نگاهمو ازش گرفتمو چشمم ب چهار پنج تا گردن کلفت افتاد که داشتن هم پرسنل بیمارستان هم خود بیمارستانو ب فاخ میدادن... دستمو از شدت عصبانیت مشت کردم ک باعث شد جای ناخونام بمونه رو کف دستم... نفسمو  دادم بیرونو رفتم سمتشون...{ بچه ها اگه سریال پزشکانو دیده باشید این قسمتش یجورایی مثل ی صحنه از قسمت اولش میمونه} یکی از همون گردن  کلفتا میخواست ی مشت بزنه تو صورت یکی از کارکنا که یقشو گرفته بود... منم ک عصبی بودم و تا خواست بزنه ی دادی زدم که باعث همه چشما بیان روم... رفتم سمت همونی که میخواس کارکنرو بزنه... با دیدن من که داشتم میومدم سمتش یقه اون یارورو ول کرد و اومد سمتم تا روبروی هم قرار گرفتیم هیکلش نسبت ب هیکل من بزرگ بود ولی

این برام مهم نبود §[ببینم مشکلتون چیه که اینجارو با نا کجا آباد اشتباه گرفتین و دارین هر غلطی دلتون میخواد میکنین؟] بعد از این حرفم اونایی ک چشاشون با دادم گرد شده بود گرد تر شد{شخصیتای فرعی با °نشون داده میشن}مرده ی پوزخند حال بهم زن زدو شروع کرد ب حرف زدن °[اونوقت شما کی باشی؟] §[کوری؟لباسمو نمیبینی؟ من ناسلامتی دکتر اینجام و فک کنم باید تورو هم ی معاینه بکنم، نه؟] مرده ک پوزخندش عمیق تر شد روشو کرد به طرف همون پسره که نشسته بودو دستش روی بازی خونیش بود... پسره که از همون اول شاهد بود هم ی اشاره ای کرد که باعث شد همشون بیان سمتم... °[ببین خانم کوچولو ما نمیخوایم آسیبی بهت بزنیم فقط ی اتاق خصوصی میخوایم ک اونم بهمون نمیدن] منی که بدجور ریخته بودم بهم ی پوزخند از سر حرصو عصبانیت زدمو §[مطمئنن اگر عین ادم رفتار میکردین و اینجارو اینجور ب آتیش نمیکشیدین اتاق گیرتون میومد،حالا نکنه این اتاقو برای اون یارو میخواین؟ و با سرم اشاره خفیفی ب همون پسره کردم] °[اره،مشکلش چیه؟]رفتم سمتش و روبروی پسره وایسادم... معلوم بود بخاطر زخماش داره درد میکشه...§[این حتی نیاز ب بستری شدنم نداره اونوقت شما میخواین براش اتاق خصوصی بگیرین؟]°[شما حالا کی هستی که میگی این نیاز ب چی داره؟ ] §[برای بار دوم بنده پزشک هستم،دیگه نمیدونم چجوری باید بگم تا بفهمی؟ ]