۴۰اسطوره برتر فوتبال المان(‌بخش اول)

40-تونی شوماخر:به او لقب آخرین دیوانۀ فوتبال آلمان را داده اند. خودش می گوید فینال جام جهانی 1986 روز بد او و ژرمن ها بود. دیداری که آلمان ها مقابل آرژانتین و مارادونایِ آمادۀ آن سال ها قرار گرفته بودند و با گل دقیقۀ 83 خورخه بوروچاگا با نتیجۀ 3-2 مغلوب آلبی سلسته شدند تا شوماخر و مانشافت دومین فینال متوالی جام جهانی را نیز با شکست پشت سر بگذارند و دستشان از رسیدن به جام کوتاه گردد. نَه تنها در میان فوتبال دوستان دهۀ شصتی ایران، بلکه در کشورش نیز او با اسم تونی شوماخر معروف است تا نام اصلیش هارالد شوماخر! هارالد آنتون شوماخر که ما او را با نام تونی شوماخر می شناسیم، متولد ششم مارس 1954 در دورنِ آلمان غربی است و هم اکنون شصت و شش سالگی خود را پشت سر می گذارد. او با یک قهرمانی در مسابقات یورو 1980 ایتالیا و دو نایب قهرمانی جام های جهانی 1982 اسپانیا و 1986 مکزیک یکی از پرافتخارترین دروازه بانان فوتبال آلمان به حساب می آید. او در ردۀ باشگاهی با حضور پانزده ساله خود در کنار بازیکن بزرگی چون ولفگانگ اوورات از اسطوره های تیم فوتبال کلن قلمداد می گردد. تونی شوماخر با کلن بیش از 400 بار طعم حضور در رقابت های باشگاهی فوتبال آلمان را تجربه کرده و از گلرهای مهم تیم ملی فوتبال آلمان و این باشگاه در دو دهۀ 70 و 80 میلادی به شمار می آید. در سال 2000 کتابی در رابطه با اسطوره ها و بازیکنان مهم باشگاه کلن به چاپ رسید که بخشی از آن به هارالد شوماخر اختصاص داشت.

39-اولیور بیرهوف:اولیور بیرهوف هر چند خیلی دیر و در 28 سالگی به تیم ملی آلمان دعوت شد، اما در طول شش سال حضور مداومش در جمع عقاب ها توانست قدرتش را در خط حملۀ این تیم به رخ بکشد. او به سرطلایی فوتبال آلمان معروف بوده و دلیل این شهرت نیز جاگیری های مناسب و ضربات سر عالی اش بوده است. بیرهوف با ضربات سر قدرتمندش بارها در عرصۀ باشگاهی و ملی توانسته دروازۀ حریفان را فرو بریزد تا به یکی از مهاجمین دوست داشتنی هواداران آلمان تبدیل گردد. اوج کار اولیور بیرهوف در تیم ملی اما به مسابقات جام ملت های اروپا در سال 1996 بر می‌گردد. جایی که آلمان با درخشش و دو گلی که او به ثمر رساند توانست از سد جمهوری چک بگذرد تا به عنوان قهرمانی در این تورنمنت مهم برسد. ژرمن ها در بازی پایانی این مسابقات، برابر جمهوری چک که در آن زمان یکی از تیم های قدرتمند فوتبال اروپا به حساب می آمد قرار گرفتند و با نتیجۀ 2-1 موفق به شکست این تیم شدند. برتی فوگتس مربی وقت آلمان‌ ها در آن رقابت ها و هنگامی که در فینال بازی را شکست خورده مقابل چکی ها می دید، بیرهوف را به عنوان یار تعویضی در دقیقۀ 70 به جای مهمت شول وارد زمین کرد تا آلمان عملا با سه مهاجم نوک بازی کند. بیرهوف تنها سه دقیقه بعد از ورودش به زمین روی پاس توماس هسلر گل تساوی را به ثمر رساند تا بازی به وقت های اضافه بکشد. بیرهوف اما باز هم و این بار در دقیقه 95 گل طلایی کشورش را به ثمر رساند و آلمان را برای سومین بار قهرمان جام ملت های 1996 در انگلستان کرد. جالب است بدانید که بیرهوف در واقع زنندۀ اولین گل طلایی تاریخ فوتبال است. اولیور بیرهوف متولد اول می 1968 در کارلسروهه است و هم اکنون پنجاه و دو سالگی خود را پشت سر می گذارد.

38-کارل هاینتس فورستر:کارل هاینتس فورستر برادر کوچکتر برند فورستر است که هر دو برادر در دو دهۀ 70 و 80 میلادی از بهترین مدافعان فوتبال آلمان به حساب می آمدند. این دو برادر که از نظر ظاهری نیز بسیار شبیه به یکدیگر هستند در مجموع بیش از 500 بار با پیراهن اشتوتگارت در میادین مختلف به میدان رفته اند تا از اساطیر و بزرگان این باشگاه آلمانی قلمداد گردند. کارل که دو سال از برند کوچک تر است، متولد 25 جولای 1958 در شهر مسباخِ ایالت بادن وورتمبرگ بوده و هم اکنون شصت و یک سالگی خود را پشت سر می گذارد. پست اصلی کارل هاینتس فورستر دفاع میانی بود و او فوتبالش را در نوزده سالگی از باشگاه اشتوتگارت شروع کرد. کارل هاینتس در 9 سال حضورش در این باشگاه آلمانی در 311 دیدار با پیراهن اشتوتگارت به میدان رفت که ماحصل حضور او در این مدت 22 گل زده و یک قهرمانی بوندس لیگا در فصل 84-1983 بوده است. پس از حضور موفق در اشتوتگارت، کارل هاینتس فورستر در سال 1986 راهی باشگاه مارسی در لیگ فرانسه می شود و پس از چهار فصل بازی برای این تیم و قهرمانی در لیگ فرانسه در 32 سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی می کند. کارل هاینتس فورستر در عرصۀ ملی یکی از مدافعین پرافتخار فوتبال آلمان به حساب می آید که به مدت هشت سال (1978 تا 1986) پیراهن آلمان غربی را در میادین و تورنمنت های مختلف بر تن می کرد.

37. اولی اشتیلیکه:بسیاری از نسل جوان وقتی نام اولی اشتیلیکه آلمانی را می شنوند، ناخودآگاه اولین تصویری که از وی به ذهن می آورند، تیم های فراوانی است که وی سرمربیگری آن ها را برعهده داشته است. از سرمربیگری تیم های ملی زیر 19 و 21 سال آلمان که فیلیپ لام، باستین شواین اشتایگر، پر مرتساکر و لوکاس پودولسکی شاگردانش بودند، بگیرید تا سرمربی تیم های ملی سوییس، ساحل عاج، کره جنوبی و باشگاه هایی هم چون مانهایم، آلمیرا، العربی و تا همین سه سال پیش تیانجین تدا در لیگ چین. ولی اولی اشتیلیکه برای هواداران قدیمی فوتبال یادآور بازیکنی بود که در اواسط دهه 70 تا 80 میلادی در ترکیب باشگاه هایی نظیر بروسیا مونشن گلادباخ و رئال مادرید خوش می درخشید. اشتیلیکه یک سوییپر، یک لیبرو و همین طور یک هافبک دفاعی فوق العاده بود که در فاز حمله تیم را به خوبی رو به جلو هدایت می کرد. اشتیلیکه با آن سبیل و موی کم پشتش متولد 15 نوامبر 1954 در شهر کیتچ آلمان است. اشتیلیکه شروع فوتبال حرفه ایش را در 18 سالگی و از باشگاه بروسیا مونشن گلادباخ بنا نهاد. اُولی پنج فصل در این تیم بازی کرد و با گلادباخ توانست به مقام قهرمانی جام یوفا در فصل 75-1974، نایب قهرمانی جام باشگاه های اروپا در فصل 77-1976 و کسب سه قهرمانی در رقابت های بوندس لیگا دست پیدا کند. با پیراهن مونشن گلادباخ 109 بار به میدان رفت و 12 گل نیز به ثمر رساند. وی پس از درخشش در ترکیب این تیم آلمانی در سال 1977 راهی فوتبال اسپانیا و باشگاه رئال مادرید شد.

35. راینر بونهوف:از راینر بونهوف به عنوان یکی از رکوردداران فوتبال آلمان و اروپا یاد می کنند. این هافبک توانمند و خوش سیما، تنها فوتبالیست آلمانی است که دو قهرمانی و یک نایب قهرمانی با کشورش در جام ملت های اروپا کسب کرده است. اولین قهرمانی بونهوف با آلمان ها در این تورنمنت معتبر از قضا اولین قهرمانی ژرمن ها در مسابقات یورو نیز به حساب می آمد. او با تیم ملی کشورش در سال 1972 و بازی هایی که در کشور بلژیک برگزار می شد توانست به مقام قهرمانی این جام برسد. در آن تورنمنت، آلمان ها با برتری 3-0 مقابل شوروی سابق توانستند به این افتخار مهم دست یابند. هشت سال بعد و در سال 1980 هم که این رقابت ها در ایتالیا برگزار می شد، بونهوف به همراه آلمان غربی و با برد 2-1 مقابل بلژیک توانست دومین قهرمانی کشورش را در این بازی ها رقم بزند. وی همچنین در مسابقات یورو 1976 که به میزبانی یوگسلاوی برگزار می شد نیز در فینال این رقابت ها حاضر بود که در آنجا و با شکست مقابل جمهوری چک آن هم در ضربات پنالتی به مقام دوم این بازی ها بسنده کرد. راینر بونهوف در واقع اولین بازیکنی در تاریخ است که موفق به کسب دو عنوان قهرمانی و سه حضور متوالی در فینال های مسابقات یورو شده است. اما شاید مهم ترین افتخار او به همراه آلمان غربی، قهرمانی در جام جهانی 1974 باشد که کشورش میزبانی آن را برعهده داشت.

34. کلاوس اوگن تالر:کلاوس اوگن تالر یکی از بازیکنان انتخابی این فهرست بوده که تمامی دوران ورزشی خود را در باشگاه بایرن مونیخ پشت سر گذاشته است. در مدت پانزده سال حضور مداوم اوگن تالر در این باشگاه، بایرن مونیخ به هفت عنوان قهرمانی بوندس لیگا دست یافته که پنج مورد آن زمانی اتفاق افتاده که کلاوس اوگن تالر کاپیتان این تیم سرشناس فوتبال آلمان و اروپا بوده است. در واقع طولانی ترین دوران کاپیتانی در بایرن مونیخ متعلق به اوگن تالر به مدت هفت سال (1984 تا 1991) بوده و از این رو او یکی از سرشناس ترین بازیکنان تاریخ این باشگاه به شمار می آید. این مدافع سرشناس آلمانی، تمام دوران فوتبالش را در بایرن مونیخ سپری کرد و در مجموع، 404 بار با پیراهن این تیم در رقابت های مختلف شرکت نمود. کلاوس اوگن تالر متولد 26 سپتامبر 1957 در فورستنزلِ آلمان غربی بوده و هم اکنون شصت و دو سالگی خود را پشت سر می گذارد

33. آندریاس مولر:هر چند مدت زمان حضور هافبک هجومی آلمان ها در فوتبال ایتالیا و باشگاه یوونتوس بیش از دو سال به طول نیانجامید، اما خود آندریاس مولر معتقد است که بهترین دوران ورزشی او در جمع بازیکنان بیانکونری بوده است. در یوونتوسِ تراپاتونی او هم بازی بزرگانی چون باجو و ویالی بود و خودش می گوید که درس های فراوانی را از مردان بزرگ فوتبال ایتالیا آموخته است: بدون شک بهترین دوران فوتبالی ام را در یوونتوس پشت سر گذاشتم. خوشحالم که با تکنسین زبده ای چون تراپاتونی آشنا شدم؛ هم تیمی های بسیار بزرگی در این تیم از جمله باجو و ویالی داشتم که چیزهای بسیاری از آن ها آموختم. در مدت زمانی که در ایتالیا حضور داشتم، آنیلی بهترین مردی بود که تا به حال دیده بودم. وی در پیشرفت فوتبالی من نقش موثری داشت. آندریاس مولر در فوتبال آلمان و اروپا به شوت های سنگین اش معروف بود و به همان اندازه که گل می ساخت، گلزنی هم می کرد. این فوتبالیست برجستۀ آلمانی متولد دوم سپتامبر 1967 در فرانکفورت آلمان غربی است. شروع دوران حرفه ای مولر از تیم زادگاهش یعنی اینتراخت فرانکفورت بود و او به مدت دو فصل در این تیم مشغول به بازی بود. پس از آن او راهی باشگاه بروسیا دورتموند شد که پس از حضور دو ساله در این تیم مولر مجددا به اینتراخت بازگشت و پس از دو فصل حضور در این تیم راهی فوتبال ایتالیا شد

32-توماس مولر:هنگامی که تنها یازده سال سن داشت به عضویت تیم نوجوانان بایرن مونیخ درآمد و تا به الان که سی سالگی خود را پشت سر می‌گذارد، توماس مولر یکی از چهره های شاخص باواریایی ها به حساب می آید. او که متولد سیزدهم سپتامبر 1989 در شهر ویلهیمم آلمان است، با 9 قهرمانی در بوندس لیگا یکی از پرافتخارترین فوتبالیست های آلمانی در ردۀ باشگاهی محسوب می شود. پس از هشت فصل بازی در رده های سنی نوجوانان و جوانان بایرن مونیخ، توماس مولر در سال 2008 و هنگامی که 19 ساله بود به تیم اصلی باشگاه راه یافت. مولر در دومین فصل حضورش در بایرن مونیخ که هدایت آن را لوئیس فن خال برعهده داشت، موفق به کسب اولین جامش یعنی قهرمانی در رقابت های بوندس لیگا شد. هر چند پست اصلی توماس مولر فوروارد تعریف شده اما او بعضا بازیکنی چند پسته نیز به حساب می آید و هم در تیم ملی فوتبال آلمان و هم بایرن مونیخ، مولر گاها به عنوان یه هافبک تهاجمی نیز به کار گمارده می شود. این مهاجم 186 سانتی متری به خاطر بلوغ، سرعت، تکنیک، هوشیاری و قرارگیری عالی در زمین بارها از سوی هواداران و کارشناسان دنیای فوتبال مورد تحسین و تمجید قرار گرفته است

31-رودی فولر:رودولف فولر که عموماً او را با نام رودی فولر می شناسیم از موفق ترین مهاجمین فوتبال آلمان در دو دهۀ 80 و 90 میلادی به حساب می آید. فولر چه به عنوان بازیکن و چه مربی دارای افتخارات بالایی در فوتبال جهان و کشورش آلمان بوده است. تمامی افتخارات دوران بازیگری این مهاجم آلمانی در ردۀ باشگاهی در خارج از کشورش به دست آمده تا بدین ترتیب او یکی از موفق ترین لژیونرهای فوتبال آلمان قلمداد گردد. در سال 1991 با تیم آاس رم به مقام قهرمانی جام حذفی فوتبال ایتالیا و نایب قهرمانی جام یوفا رسید و در سال 1993 نیز به همراه المپیک مارسی، فاتح لیگ قهرمانان باشگاه های اروپا شد. رودی فولر متولد سیزدهم آوریل سال 1960 در ایالت هسن آلمان است و هم اکنون شصت سالگی خود را پشت سر می گذارد. فوتبال حرفه ایش را در سال 1977 از باشگاه کیکرز اوفنباخ شروع کرد و پس از سه فصل بازی در این تیم راهی باشگاه مونیخ 1860 شد. در واقع اولین قرارداد حرفه ای رودی فولر در مونیخ 1980 و به ارزش 700 هزار مارک منعقد گردید که این رقم بالا در آن زمان نشان از اهمیت بالای او می داد. در دومین فصلی که برای مونیخ 1860 به میدان رفت این تیم به دستۀ دوم رقابت های بوندس لیگا سقوط کرد، اما فولر جوان توانست در آن زمان به مقام آقای گلی رقابت های باشگاهی آلمان دست یابد.