ستاره ای در تاریکی 5

استخوان هایش تلقی صدا کرد. انگار سال ها بود تکان نخورده. با ترس به اطراف نگاه کرد. هیچ کس نبود با قدم های بلند به سوی بالکن بزرگ و با شکوه رفت. باد موهایش را تکان میداد. پایش را که توی بالکن گذاشت، نگاه سنگینی را روی خود حس کرد " هی تو! چیکار میکنی؟" سرش را برگرداند همان مرد بود. دقیقا همان. " ازم چی میخاین؟"

" هیچی. تو فقط کار هارو خراب میکنی. ولی میرا بهت نیاز داره" به خود امد و عصبی شد"اگه به من نیاز دارین نمیتونین اینجوری باهام رفتار کنید,براتون هیچ کاری نمیکنم میفهمی؟" صورتش قرمز شده بود. حس میکرد دیگر ان دختر قدیم نیست. تغییر کرده بود. " هه! پس اون دارو اثر کرده!" و همه چیز برای او مرور شد _دارو هایی که به او خورانده می شد... خشم هایش... تغییر هایش... و دارو های بیشتر..._

" شما چیکار کردین؟" " هیچی. هرکاری کردی خودت با خودت کردی. خودت و خودت. میرا باید یکم بیشتر از اون دارو های لزج دکتر هتچ بهت بده..."

تموممم شد😁

اسلاید اضافه ی حرص درار😥

خوداااااافظ😁😁😁