من از پرنسسا متنفرم ۱

یو مینا سان من یه تغییر بدم ببینین شما توی تصادف ۱۵ سالگی نیستید حافظتون رو از دست نمیدید و فقط پدر و مادرتون رو از دست میدید اما مشکل سردرد رو دارین چون به حای دیگه فراموشی میگیرین فعلا پیش به سوی داستان

خب شما اینجا بچه هستید: پسرم تهیونگ بیدار شو صب شده زن بچع رو با قیافه خابالو بیرون میبره م.ت( مادر تهیونگ): پسر خوشگلم صبحونه بخوره قربونت برم تهیونگ: ماما من میتونم برم تو پارک جلو خونه بازی کنم (｡◕‿◕｡) م. ت: اره چرا که نه پسر خوشگلم اول صبحونتو بخور

چند دقیقه بعد: تهیونگ: مامان من رفتم تو پارک م. ت: برو پسر خوشگل مامان حالا از اون طرف سولیا کع بچس: خب چه ربطی داره منم میخوام باشما فوتبال بازی کنم =( پسر غریبه: هه تو دختری نباید با ما بازی کنی ما تو رو بازی نمیدیم سولیا میزنه زیر گریه و زیردرخت میشینه حالااز زبون راوی: تهیونگ میره بیرون و میبینه یه دختر نشسته زیر درخت و گریه میکنه میره پیشش تهیونگ: دختر کوچولو چرا گریه میکنی سولیا: من کوچولو نیستم →_→

تهیونگ: باشه حالا بگو چرا گریه میکنی سولیا: من میخوام فوتبال بازی کنم ولی اونا به من توپ نمیدن تهیونگ: من توپ دارم میارم بازی کنیم سولیا: (✪‿✪) ممنونم تهیونگ: خواهش میکنم ( بچه ها یع توضیحی اینجاتا تهیونگ میره توپ بیاره شش تا بچه دیگه رو میبینه پیش سولیا) تهیونگ توپو میاره و میبینه دختره شش تا پسر پیششن دارن سعی میکنن بخندوننش میره پیش اونا تهیونگ: من توپ اوردم بعد اونجا با بچه ها اشنا میشه و تصمیم میگیرن با هم دوست بشن نامجون: خب ما تا میتونیم از سولیا مواظبا میکنیم و سولیا هم از ما جونگ کوک: اره هممون برای دخترمون دهترمون برای هممون

دو سال بعد( تولد سولیا) سولیا: مامان مامااااانی من رفتم پیش پسرا مامان سولیا: باشه برو سولیا میره اونجا ولی هیچکسو نمییینه میره و میشینه رو تاب تا بچه ها بیان یهو یکی تابو هول میده بره میگردهو هوپی رو میبنه لبخند بزرگی بهش میزنه میگه: سللاااااااممم هوپی: سلام قشنگم یهو همه بچه ها از پشت درختا میریزن بیرون قیافه سولیا O_o سولیا: بچه ها چه خبره هوپی از پشت سولیا رو بغل میکنه و ازرو تاب میزاره زمین

بعد هر هفتا بچه ها با هم میگن تولدت مبارک و یه گردنبند بهش میدن که عکس هر هشتاشون توش بود ( از این گردنبندا که توش عکس میزارن) یهو سولیا میزنه زیر گریه شوگا و جین و نامجون و کوک و تهیونگ و حیمین و هوپی بغلش میکنه سولیا میگه تا اخر عمرم باهاتون میمونم خیلی دوستون دارم بعد همشون دستاشونو میزارن رو هم و میگن هممون برای دخترمون دخترمون برای هممون اون شب میگزرع و فردا صبح سولیا قرار بود برع کوچه بالایی تا بستنی بگیره و سر راه یکی میدزدش سولیا بخاطر استرس زیاد حافظشو از دست میده ( بچه ها یه چیزی این جا مثلا سولیا هشت سالش بوده) و چند ماه بعد یه پیرزن سولیا رو به فرزند خوندگی میگیره و اونو بزرگ میکنه

از اون ور بچه ها و خانواده سولیا خیلی دنبالش میگردن اما نمیتونن پیداش کنن و بچه ها احتمالا بعد از ظهر ههم یه پارت دیگه میزارم از این داستان که دیگه میرع تو زمان حال ببخشیدمیدونم خوب نشده سعی میکنم بهتر بنویسم