سرنوشت یک نینجا

صدای تیغه شمشیر ها از میدان جنگ به گوش میرسید. خون،خون تنها چیزی که دیده میشد خون و افرادی بودند که غرق در خون میکردند اولین کسی که کشتم مردی ۲۰ساله بود. هردفعه که کسی را می کشتم چهره او دوباره برایم زنده میشد ترس اینکه او به خاطر من مرد عذابم میداد او خیلی بهتر از من بود چرا باید میمرد؟

به سمت مردی حمله کردم که موهای سپیدی داشت. اما ناگهان با کمال تعجب دیدم که او از پشت سرم سردآورد نزدیک بود شمشیرش به من بخورد که بایه دست شمشیر را گرفتم و با اون یکی شمشیرم را به سمت سرش حرکت دادم خراش کوچکی روی صورتش ایجاد شد اما فرار کرد و عقب رفت

این دفعه از جوتسوی بلورین استفاده کردم بلورهایی سیاه به سمت او رفتن بعدش همین که بهم نزدیک تر شد با دو انگشت به بازوی چپش زدم و دستش بی حس شد پوزخندی زدم و گفتم

حالا یادم اومد تو سنجو توبیراما هستی جوتسوی رایجین پرندت رو من کار ساز نیست چون من سریع ترم چاکرا را توی دست هام جمع کردم و با استایل باد شمشیر تراکم بهش حمله کردم نزدیک بور بخوره به قلبش که یه نفر از دور فریادزد:استایل چوب سپر عظیم

خوب این پارت اول بود ببخشید کوتاه شد. داستان مال زمان ماداراشونه اسم این دخترم هوروچی آکی است

سایونارا🐾