دلنوشته های غمگین اما تامل بر انگیز

حالا که می شناسمت دلم برای آدمی که فک می کردم هستی تنگ شد

گلویم جای بغض دیگری را ندارد.ظرفیت تکمیل است.باتلنگری کوچک خواهم بارید و در اشک های خود غرق خواهم شد.

هر قلبی دردی داره. اما نحوه ابرازش فرق میکنه.... بعضبا تو چشماشون پنهان می کنن... بعضیا تو لبخندشون.... اما امان از درد دل هایی که قشنگ می خنده....😔😔😔

نه کاکتوسا یه دفعه خشک میشن نه آدما یه دفعه میمیرن فقط چون بهشون توجه نمی کنیم و حواسمون بهشون نیس فک می کنیم یه دفعه اتفاق افتادن.

هر چند وقت یک بار اطرافیانتو عصبی کن ببین چه حرفای ناگفته ای دارن که بهت بزنن.

داشت گریه می کرد‌.همون طور که چشماش پر اشک بود گفت:《دیگه دوست ندارم.مردی واسم》 اشکاشو پا کرد،زانو هاشو بغل کرد و زیر لبش گفت:《من هیچ وقت دروغ گوی خوبی نمی شم.》

از یه جایی به بعد عاقل میشی و مطابق شعور آدما شعور خرجشون می کنی.

یه روز نقابم میوفته و تو با دهن باز زل می زنی به کسی که هیچ وقت نشناختیش

اولین بار که دلت میشکنه،اولین بار که یه تلخی رو تو زندگیت احساس می کنی،اولین بار که با درد آشنا می شی .... فریاد میزنی،حال بدتو به همه نشون می دی درون و بیرونت باهم آوار میشن،به غریبه و آشنا متوسل میشی واسه درد و دل کردن و آروم شدن... تهش اینه که هر بار توی آینه ضعیف ترین موجود دنیارو می بینی،از خودت و احوال پریشونت بیزار میشی.... یه مدت که بگذره دوز دردا و تلخیا که بره بالا تر زخم های عمیق ترو که حس کنی،کم کم ساکت میشی و میریزی تو خودت... یه نقاب درجه یک برای خودت انتخاب می کنی و میزنی تو صورتت،میشی شاد ترین نسخه ای که خدا می تونست ازت بسازه...

مراقب باشیم با صدایمان قلبی را نشکنیم.عیب آدم ها را داد نزنیم.اول شخصیت خودتو ترور می کنی بعدآبرو ی آن را. این را بدان که خدا صدای ترک دل ها را زود تر از فریاد زبان ها میشنود.