1•خورشید

وارد راهرو دبیرستان شدم و دستمو رو بند کوله پشتیم حلقه کردم‌. قدم هام محکم بود ولی به کسی نگاه نمیکردم و به سمت کلاسم میرفتم . دم در کلاس جمعیت زیاد بود. سعی کردم جریانو بفهمم. باز هیون کی و شین مه یه بچه ی سال پایینی گیر آورده بودن و داشتن دستش مینداختن.

اشک تو چشای دختر سال پایینی جمع شده بود و به کفشاش خیره شده بود . دهنمو باز کردم که حرفی بزنم و ازش دفاع کنم ولی ترجیح دادم این کارو انجام ندم و به سمت کلاس رفتم . یهو یکی از پشت سرم به سمتشون فریاد زد:{هی چیکارش دارید؟ولش کنید}

سرم چرخید و یه پسر هم سن و سال خودمو دیدم که به نظر میرسید تازه وارد باشه . اون پسر بدون نگاه کردن به من ادامه داد:{بیخیالش شین} شین مه نگاه مرددی به هیون کی انداخت. هیون کی با نگاه ترسناکی از پیش هون دختر رفت و شین مه هم پشت سرش روونه شد.

نگاهم روی اون دختر بیچاره بود که داشت دوون دوون دور میشد:{آفرین. همیشه میخواستم این کارو بکنم ولی جرئتشو نداشتم} نگاهم برگشت رو پسر . سری تکون داد و جواب داد:{خب...مرسی} پرسیدم:{دانش آموز جدیدی؟} دوباره سری تکون داد:{آره.‌‌..میتونی مدرسه رو بهم نشون بدی؟}

به ساعتم نگاهی انداختم:{باشه.‌‌..هنوز وقت داریم.اسمت چیه؟} در حالی که داشتیم آروم قدم میزدیم گفت:{هوسوک...جانگ هوسوک.تو چی؟} تکرار کردم:{هوسوک...اسم من ا/ت ست} شروع کردم به اشاره کردن به جاهای مختلف و توضیح دادن:{اونجا غذاخوریه.غذاهاش معمولا خوبه ولی الان آشپزش مرخصیه باید از خونه غذا بیاری.ممکنه با غذاهای آشپز موقتی مسموم بشی}

تک خنده ای کرد:{نه...دیگه داری اغراق میکنی نه؟اونقدرام بد نیست.} سری به نشانه ی تکذیب تکون دادم:{نه واقعا اونقدر بده.} با لبخند سری تکون داد:{هوم...راستی بند کفشت بازه.}نگاهی به کفشام انداختم و جواب دادم:{میدونم}.گفت:{خب میفتی زمین}نگاهش کردم:{نه.تاحالا این اتفاق نیفتاده.اگه در آینده افتادم از اون به بعد بند کفشامو میبندم}سری تکون داد:{نه اینطوری که نمیشه.وایسا} خم شد و بند کفشامو با دقت برام بست.