معجزه ی تاریکی

داشتم با عمو استن حرف میزدم که دیدم یهو اتیش گرفت و همه جا جهنم شد:'(خیلی ترسیده بودم که یهو...

از خواب پریدم ;-) من：اوفففف خدا رو شکر خواب بود. من الان دقیقا توی اون صحنه ایی که بیل میخواست با قیچی طنابو ببره بیدار شدم

نه اینبار نمیذاشتم دیپر کشته بشه سعی میکردم قیافمو بدون ترس نشون بدم. بیل：اوه میبینم که عین خیالتم نیست خب به هر حال بیاد مراسم قتل رو اجرا کنیم۰

تا بیل طنابو قطع کرد و دیپر داشت توی گدازه میفتاد یهو پریدم روی دیپر و دوتامون افتادیم اون سمت.دیپر رو نجات دادم و حالا الفرار ا：

من با سرعت میدوییدم ولی دیپر... اون چون که به دستاش طناب بسته بودن هنوز جای طنابا درد میکرد اخه بیل لعنتی زیادی اونو سفت بسته بود

ما میدویدیم و بیل هم دنبالمون.چون دیپر نمیتونست راه بره من مجبور بودم کولش کنم و ببرمش.یهو دیپر افتاد روی زمین و گفت ：میبل تو برو من خودمو فدای تو میکنم من：نه دیپر من نمیتونم تنهات بزارم تو قول دادی تا اخرش باهام میمونی)：