راز های کیهان

کیهان چه راز هایی دارد ؟

سیاهچاله ها زمانی شکل می گیرند که یک ستاره ی غول پیکر فرو می پاشد. پس از تولد سیاهچاله گرانش این ناحیه از فضا به قدری عظیم است که حتی نور نیز نمی تواند از میدان گرانشی شدید آن فرار کند. ما می دانیم سیاهچاله ها چطور کار می کنند، اما در واقعیت هنوز یکی از آنها را بصورت مستقیم مشاهده نکردیم و از روی تاثیرات اجرام اطرافشان آنها را تشخیص داده ایم. این اجرام برای تلسکوپهایی با پرتو الکترومغناطیس، نوری یا پرتو ایکس اخترشناسان غیر قابل رویت هستند و باید از روی امواج گرانشی یا تاثیرات اجرام کیهانی اطرافشان در فضا- زمان آنها را تشخیص دهیم .

فضای خالی عظیم بر عکس سیاهچاله، فضای خالی عظیم حفره ای در فضا نیست در عوض به شکل عجیبی آنها خالی از “ماده” و “ماده تاریک” هستند و بر خلاف سیاهچاله ها نور از طریق خلا و از میانشان عبور می کند، همچنین دانشمندان معتقدند که این فضاهای خالی دارای انرژی تاریک هستند. قطر بزرگترین فضای خالی شناسایی شده در کیهان حدود ۱٫۳ میلیارد سال نوری می باشد.

ماده تاریک گرچه ماده تاریک خود یک معماست اما به توضیح بسیاری از مسائل ناشناخته ی کیهان کمک می کند. کیهان شناسان معتقدند که ۲۷ درصد عالم از ماده تاریک تشکیل شده است. ماده تاریک از سیاهچاله ها ساخته نشده، اما یک تئوری می گوید ماده تاریک در عالم از عناصر سیاهچاله های نخستین شکل گرفته است.

انرژی تاریک علاوه بر ۲۷ درصد از عالم که از ماده تاریک ساخته شده، مقدار زیادی به شکل انرژی تاریک است که ۶۸ درصد هر آنچه که در کیهان هست را تشکیل می دهد(ماده معمولی که ما می شناسیم فقط حدود ۵ درصد از عالم است). همانند ماده تاریک در مورد انرژی تاریک نیز چیز زیادی نمی دانیم اما فرضیه موجود این است که انرژی تاریک علت انبساط ِ شتاب دار کیهان است.(این در حالی است که ماده تاریک با اثرات گرانشی سرعتش را کم می کند). بیشتر اطلاعات ما در مورد ماده و انرژی تاریک از تابش پس زمینه کیهانی بدست آمده، یک نقشه ی حرارتی از کیهان که ۳۸۰ هزار سال را نشان می دهد و مربوط به زمانی که اتمهای هیدروژن برای نخستین بار داشتند شکل می گرفتند.

جاذب ِ بزرگ کششی در فاصله ی ۲۲۰ میلیون سال نوری وجود دارد که تمام کهکشانها را به سمت خود می کشد. در هر صورت تمام کیهان در حال انبساط است، بنابراین به این نتیجه می رسیم که کهکشانها نه در مسیر رو به جلو در حال حرکتند. خوشه ای که در تصویر پایین نشان داده شده یک ناهنجاری گرانشی را داراست که به عنوان جاذب بزرگ شناخته می شود و دارای نوری است که از جاذبه ی گرانشیش نشات می گیرد. برخی علتش را به ماده تاریک ربط می دهند، و دیگران ادعا می کنند که کهکشان راه شیری، دید ما نسبت به چیزی که هست را مسدود می کند، یعنی ما را با سرعتی حدود ۱٫۴ میلیون مایل بر ساعت به سمت خود می کشد.

“پگی” قمر راز آلود زحل برای لحظاتی کوتاه زحل قمر کوچک و راز آلودی به نام “پگی” داشت. در سال ۲۰۱۳ کاوشگر کاسینی ناسا تصویری از حلقه های زحل گرفت و اختلالی را ثبت کرد که به عقیده ی محققان یک قمر کوچک و جدید در حال ِ شکل گرفتن بود. به گفته ی محققان پیشرانش جت ناسا هدف آنطور که انتظار میرفت بزرگ نشد و حتی بخشی از آن جدا و سقوط کرد. پس از بررسی ها باید گفت که وضعیت “پگی” همچنان ناشناخته مانده است.

ستاره ”KIC 8462852”Tabby ستاره ی KIC 8462852 نه تنها یک نام حائز اهمیت است، بلکه یک مسئله ی عجیب و حل نشده در فاصله ی ۱۵۰۰ سال نوری از زمین می باشد. مسئله بزرگ در مورد ستاره ی تبی(Tabby) این است که حدود ۲۰ درصد ِ نور منتشر شده از آن ستاره برای ما مسدود می شود، جالب این است که سیاره ای حتی به بزرگی مشتری در آنجا تنها یک درصد از نور ِ ستاره ای مانند KIC 8462852 را مسدود می کند. پس آنجا چه خبر است؟ برخی پیشنهاد دادند آنجا یک کره ی دایسون متعلق به بیگانگان وجود دارد که ستاره را احاطه کرده و انرژی اش را میمکد. برخی اخترشناسان نیز پیشنهاد کرده اند که یک دسته از دنباله دارها نور این ستاره را مسدود می کنند. احتمالا در مورد این ستاره به ایده های بهتری دست نخواهیم یافت، باید صبر کنیم تا ناسا تلسکوپ فضایی جیمز وب را در سال ۲۰۱۸ پرتاب کند تا اطلاعات بیشتری از آنجا بدست آوریم.

سیاره ای با یخ های در حال ذوب سیاره Gliese 436B b به اندازه ی نپتون است که در فاصله ی حدود 33 سال نوری از ما در صورت فلکی لئو واقع شده است. منجمان معتقدند که این سیاره دارای حالاتِ نامتعارفی از آب است که باعث می شوند سطح پوشیده از یخش در حال ذوب شدن باشد. فشار در این سیاره باعث می شود یخ جامد باقی بماند اما حداکثر دمای سطح برابر با 570 فارنهایت (300 درجه سانتیگراد) است که آب را بیش از حد گرم می کند و آن را به بخار تبدیل می کند.

نزدیکترین همسایه کیهانی کهکشان آندرومدا نزدیکترین همسایه ی کیهانی مان است که تقریبأ 2.5 میلیون سال نوری با ما فاصله دارد. اگرچه این کهکشان به اندازه ی 140.000 سال نوری وسعت دارد، اما به اندازه ای روشن نیست که بتوان آن را با چشم براحتی در آسمان شب مشاهده کرد. اگر روشن تر بود، شش برابر بزرگتر از ماه کامل بود.

مهدکودکِ ستاره ای اگرچه تولد و مرگِ ستارگان به طور همزمان رخ نمی دهد، این فرآیند نسبتأ مکرر صورت می گیرد. با مشاهده ی تشکیلِ ستاره و رویدادهای ابرنواختری در کهکشان راه شیری، منجمان برآورد کرده اند که روزانه 275 میلیون ستاره در سراسر جهان متولد شده و میمیرند. این تعداد برابر است با 100 میلیارد تولد و مرگ در طول یک سال.