( فراموش نکن ) : پارت 12

خیوب اینم از این پارت +_+

هو همه جا شروع به لرزیدن کرد ، و بعد از اون هم برق ها قطع و وصل میشدن ، انگار قرار نبود که یه روز خوش داشته باشن...همون لحظه هیولاها کنار هم جمع شدن و قوی تر ها سپر ضعیف تر ها شدن تا وقتی که همه چیز به حالت عادی برگرده...اما اون یه زمسن لرزه ی عادی نبود...بعد از چند لحظه صدایی که شبیه قدم های پی در پی چند نفر بود قاطیه صدا های تو اتاق شد...و نتیجه ای که به همراه داشت این بود که کسی متوجه ورود متجاوزا نشد....پاپایرس : هی اونجا رو ! الفیس : اون-اونا ! انداین : انسانا ! ،

بعد از اون چنتا ادم دیگه هم وارد اتاق شدن...انگار همش برنامه ریزی شده بود...یکی از اونا داد زد : درست طبق برنامه اونا همینجان میریم سراغ مرحله ی بعدی ! بعد تفنگاشون رو به سمت هیولا ها نشونه رفتن و...ماشه رو کشیدن ، تیر به هرکسی که میخورد از پا در میومد و روی زمین میوفتاد ، و البته که هیولا ها هم سعی کردن از خودشون دفاع کنن...با نیزه...با اتیش...با استخون...اما کافی نبود...چون اونا به قصد کشت حمله نمیکردن...و نمیخواستن جنگ دیگه ای رخ بده

اما این طرز فکرشون اون موقع باعث شد که اون انسانا بهشون برتری پیدا کنن...و وقتی که توی یه همچین موقعی دشمن بهت برتری پیدا کنه کارت تمومه...فریسک داشت همینطور اون انسانا رو میدید که به خانوادش حمله میکردن...اونم جلوی چشماش...در همون لحظه...انگار به صورت یهویی توی یه خلع بود...اون سردرگم شده بود که چه اتفاقی داره میوفته چون تا همین چند لحظه ی قبل توی اتاق بود...فریسک : چی ؟ جه اتفاقی افتاد...؟ همون لحظه یه دختر که تقریبا شبیه خودش بود رو جلوش میبینه ، دختر : اوه پس بالاخره اینجایی ! این عالیه...خیلی عالیه... فریسک : هی داری درمورد چی حرف میزنی ؟! من چطور اومدم اینجا ؟ دختر : خب خب خب حالا که اینجایی بزار از اول شروع کنیم

؟؟؟ : کارا... فریسک : چی ؟ _اسم من کارائه خب بگذریم ؟ چه حسی داری ؟ فریسک : منظورت چیه ؟ کارا : اوه نکنه باید اینم توضیح بدم ؟ خب همونطور که خودت میدونی در همین لحظه که ما داریم حرف میزنیم اون به استلاح خانوادت داره از دست میره فریسک : باید برم کمکشون کارا : مطمئنی اصلا میتونی کاری براشون بکنی ؟ فریسک : من... کارا : تو چی ؟ نمیتونی کاری کنی ؟ ضعیفی ؟ میخوای گریه کنی ؟ فریسک : من... کارا : خب خب خب تو یه راه حل نیاز داری مگه نه ؟ حالا اون راه حل کجاست ؟ خب معلومه پیش منه ! ؛ روح فریسک ظاهر شد ، کارا دور فریسک چرخید و شروع به حرف زدن کرد

کارا : این روحه توئه دیترمنیشن ، روحی که خیلی قدرتمنده ، درحدی که میتونی با استفاده ازش خانوادت رو نجات بدی فریسک : یعنی_ کارا : آ آ آ ! ( نه نه نه ! ) تند نرو اینکه روحت اراده ست دلیل نمیشه که " تو " توان نجات خانوادت رو داشته باشی ! فریسک : منظورت چیه ؟! کارا : تو اونقدر ضعیفی که نمیتونی از قدرت واقعی اون روح استفاده کنی البته مگه اینکه... فریسک : مگه اینکه چی ؟! کارا : اوه بیخیال تو نمیتونی این کار رو بکنی ! فریسک : چه کاری ؟ اگه انجام اون کار به معنای نجات دادن خانوادم باشه هرکاری میکنم !

کارا : اوهو هو هو این همون روحه اراده ی مصممیه که میخواستم ! خب حالا تنها کاری که مونده انجام بدی اینه که بهم اعتماد کنی فریسک : خب...این دقیقا یعنی چی ؟ ازم میخوای که الان چیکار کنم ؟ کارا : هیچی کار خاصی نیست فقط کافیه دستم رو بگیری و بعدش پوف ! کار تمومه ! فریسک : این کار به خانوادم کمک میکنه ؟ کارا : صد البته فریسک : خب اگه اینطوره که باشه...و بعد فریسک دست کارا رو با تردید میگیره...همون لحظه اون از درد روی زمین میوفته فریسک : چه اتفاقی داره میوفته ؟! کارا : اوه بهت نگفته بودم ؟ چیز خاصی نیست...فقط دیگه کنترلت دست خودت نیست ! فریسک : چی ؟! کارا : اوه فکر کردم اینو میدونی !...ولی نه تو هنوز کاملا خاطراتت رو به یاد نداری نه ؟ ( خنده ) این دیگه به من مربوط نیست !

این داستان ادامه دارد...

بله ؟ چیز جالبی اینجاست که زل زدی 😐 مث همیشه اسلاید اضافس دیه 😐