درس هایی که می توان از هری پاتر آموخت!

مثل اسنیپ و سیریوس که تصور میشد اون باعث مرگ خانوادش بوده و خانه شون رو به ولدمورت لو داده و...

مثل نویل که بعدها قهرمان شد.

مثل سیریوس، دامبلدور، فرد، دابی، اسنیپ، لوپین و تانکس و....

توی قسمت 1 دیدیم که هری وقتی توی آینه نفاق انگیز نگاه می کنه، خانوادش رو می بینه. با اینکه خانوادش مردن، اون حتی با پول هم نمیتونه خانوادش رو برگردونه! هرچند که از قبل هم پیشش نبودند. قدر خانواده و اطرافیانتون رو بدونید :)

محبت و عشق مادر هری (لی لی) در مقابل نیروی منفی ولدمورت مقاومت کرد و باعث نجات پسرش شد :)

دیالوگ آلبوس دامبلدور :)

مثل لونا :)

فکر کنم دیالوگ از دامبلدور باشه.

مثل فاج که بازگشت ولدمورت را انکار می کرد و قبول نداشت که ممکنه اون برگشته باشه!

هری یه مدت کنار آینه نفاق انگیز می نشست و به آن نگاه میکرد. دامبلدور با یاد دادن اینکه این آینه هیچ دانشی رو به ما نمیده و بهتره که در گذشته زندگی نکنی، هری رو راضی کرد که از غرق شدن در رؤیاهاش و فراموش کردن زندگی، دست بکشه!

وقتی هری یه گروهی رو به اسم ارتش دامبلدور ایجاد کرد، فهمیدند که تنها راه مقابله با ولدمورت افزایش اطلاعات خودشونه و بعد تمرین :)

مثل کلاه گروهبندی، تا روی سر کسی قرار نمیگرفت، کسی رو توی جایگاهش (گروهش) نمی انداخت!

مثل آمبریج برای مسخره کردن فلیت ویک و اذیت کردنش، قدش رو اندازه میگرفت. یا بعضی ها از هاگرید خوششون نمیومد، وقتی هری به هاگوارتز رفت و با هاگرید دوست شد، بقیه هم متوجه شدند که هاگرید چه فرد مهربون و خوبیه :)

مثل لونا که با بقیه متفاوت بود. یا مثل نویل که همه می گفتن دست و پا چلفتیه! ولی بعد فهمید که توی گیاه شناسی مهارت و علاقه داره! این استعداد و تواناییش رو رشد داد و تلاش کرد و در نهایت پروفسور درس گیاه شناسی هاگوارتز شد :)

دیالوگ سیریوس :)

دیالوگ از دامبلدور. و میشه خیلی ها رو مثال زد، از جمله نویل که استعداد چندان خاصی نداشت ولی انتخاب کرد که توی جنگ هاگوارتز بمونه! برای همین همه در انتهای داستان از اون به عنوان یه قهرمان یاد می کردند! البته وجود استعداد هم یه چیز ضروریه و با تلاش و پشتکار و تمرین و انتخاب هامون می تونیم، خودمون رو بهتر بشناسیم و پله های موفقیت رو طی کنیم :)

مثل لوپین: یکی از مهربون ترین معلم ها توی هاگوارتز بود، کلاس درس های اون از شادی و خنده پر بود :) با وجود مشکلات زیادش بازم به همه لبخند میزد و با همه مهربون بود.