خون اشام من p¹⁸

آنچه گذشت:خبع تو پارت قبل کرمای سوفی از تو لونشون اومدن بیرون و شروع به بازی کردن😹امااا اخر داستان سوفی به نون پنیر خوردن افتاد🙂💔

از زبون ارکا:بعد از اون اتفاق ناگهانی تو کافه سوفی غیب شد.نگران همه جارو گشتم اما پیدا نکردمش.گوشیشم خاموش بود.داشتم کم کم نگران میشدم..رومو کردم سمت اسمون تا یکم اروم شم که یه دفعه یکی با سرعت نور از رو اسمون پرید تو دریچه سرزمین ومپایرا...صبر کن ببینم.اون کی بود؟نکنه سوفی بود؟نه بابا اونکه ومپایر نیست نیمه ومپایره.ای وااااایییی چطور نفهمیدم.سوفی عطر به خودش زده بود!سریع دویدم و رفتم سرزمین ومپایرا.بعد به روش خودم رد اونو زدم و به قلعه گرگینه ها رسیدم.ای وااااایییی ارنووولد(برای شادی روح مرحوم سوفی رحم الله من یقرا فاتحه مع الصلوات!)تو قلعه هیشکی نبود.اه اه لعنتی ک.ث.ا.ف.ت دستت به سوفی بخوره محوت میکنم.تو همه اتاقا یکی میگشتم که صدای خنده ی ارنولد اومد.لعنتی این اتاق که قفله اهههههه

به در مشت و لگد میزدم تا ارنولد درو باز کنه.یه دفعه در باز شد و از چیزی که جلوم میدیدم برق از سه فازم پرید(اقا همین الان بگم بچه مچه ها برن بیرون بحث بزرگونه میخاد بشه😐هرچند الان بدتر چار چشمی ادامه رو میخونین😐)سوفی ب.**.ر.**.ه.**.ن.**.ه رو صندلی بسته شده بود.نیت بد ارنولدو فهمیدم.(یا ابرفرز...وی از خجالت صحنه را ترک کرد.بای بای😐🙋🏻‍♀️🚶🏻‍♀️)سمت ارنولد حمله کردم و تا میخورد زدمش.م..س..ت بود و تعادل نداشت.سوفیو بلند کردم.ارنولد خندید و گفت:دیر رسیدی جوجه پرنسس من بهم سرویساشو داد.صندلی رو برداشتم و پرت کردم سمتش که سرش خورد به صندلی و مرد.چه خوب.مرد که مرد.به درک!از قلعه بیرون زدم و به قلعه خودمون رفتم

ارنولد به نظرتون یکم زیاد بیشعور نبود؟😐😐 به قول ارکا خوب شد که مرد. اصلا به درک😐😐

اریکا تا سوفیو دید زد تو سرش و دوید سمتمون.باهمدیگه بردیمش تو اتاق و منم دکتر خبر کردم .سوفی بهوش اومده بود اما حرف نمیزد.دکتر ملاینش کرد و گفت بخاطر شوکی که بهش وارد شد قدرت تکلمشو از دست داده.یه فراموشی کوتاه مدت هم گرفته.بر اثر ضربه به سرش.باید خیلی مراقبش باشین.از چیزایی که میشنیدم قشنگ فکر کنم یه دو سه تایی شاخ بالا سرم در اوردم.دستامو مشت کردم تا باز نرم ارنولد و بزنم.حتی با اینکه مرد هم به خونش تشنم.خون کثیفشو عمرا بنوشم.دکتر رفت و من همچنان بالا سر سوفی بودم.اریکا از شدت گریه نفس کم اورده بود و تو بغل سم بود.سم هم بغض داشت و پیش سوفی بود.ایدینم ناراحت بود.تا شب بهوش نیومد و من بزور همه رو بیرون کردم و خودم پیش سوفی دراز کشیدم و بهش نگاه کردم.تو دلم کلی با سوفی حرف میزدم و دعا میکردم این یه خواب باشه و همه چی الکی باشه...اما نه انگاری واقعیه💔نیمه های شب بود که پلکای سوفی تکون خورد و چشماشو اروم باز کرد.....

بچه ها من چون ارنولدو نکشته بودم و عذاب وجدان داشتم دیگه اینجوری کشتمش😐بمیرم برا بچم سوفی اخییی😐💔بای بای😐💔