پیشی کوچولو{پارت ۱۱}

یونگی:میشه از این به بعد صبح ها خودم بیام دنبالت بریم مدرسه؟سوفیا:باش،فک نمیکنم مشکلی داشته باشه.یونگی:خیله خب،پس من فردا صبح میام دنبالت.سوفیا:اوکی.یونگی رفت سوار ماشین شدن و رفتن.داشتم میرفتم توی خونه که یهو یقه ی لباسم از پشت کشیده شد......

جوری من رو کشید و کوبوند به دیوار که حس کردم استخوان های کمرم خورد شدن.وقتی چشمام رو باز کردم که ببینم کیه دیدم لینو با چشم های قرمز بهم خیره شده.واقعا وحشتناک شده بود.چرا اینجوری شده؟این لینویی که من میشناسم نیست.رگ های گردنش بیرون زده بود و با اخم وحشتناکی بهم نگاه میکرد.لینو:امشب خوش گذشت بهت؟با یونگی خیلی بهت خوب میگذره؟نه؟با یونگی که اولش میخواست بزنتت رفیق شدی؟[از دید یونگی]سوار ماشین شدم و به سمت خونه رفتیم.یهو دیدم که گوشی سوفیا توی ماشین مونده.یونگی:آقای چو لطفا برگردین به خونه ی آقای پارک،چون گوشی سوفیا جا مونده.آقای چو:چشم آقا

وقتی برگشتیم از ماشین پیاده شدم و رفتم سمت در خونه که دیدم لینو با عصبانیت جلوی سوفیا وایساده و داره سرش داد میزنه.دویدم رفتم جلوی که ببینم حرف حساب لینو چیه.[از دید سوفیا]لینو همینجوری داشت سرم داد میزد که یهو یه نفر از پشت یقه ی لینو رو کشید و به سمت خودش گرفت.یونگی بود.خوشحال شدم که یه نفر از دست این دیوونه نجاتم داده.ولی........یونگی اینجا چیکار میکرد؟لینو:به به.پارتنر قلابی سوفیا،چه عجب سری به ما زدی؟یونگی:چیکارش داری؟لینو:ب تو ربطی ندارع.یونگی:اتفاقا ربط داره.لینو:مگه چیکارشی که ربط داره؟یونگی:خب..خب.....سوفیا:دوست پسرمه.لینو:چی؟سوفیا:گفتم دوست پسرمهههه(داد زدم)لینو:خفه شو عوضییییی.میخواست بزنتم که یونگی دستش رو گرفت.بعد دستش رو گرفت و پیچوند و انداختش روی زمین و کتکش میزد.لینو دست یونگی رو گرفت و مشت آخر یونگی رو توی صورت خود یونگی زد.اشکم داشت در میومد.داد زدم:بس کنیننننن.ولی جواب نداد.یهو دیدم لارا از دور داره به سمتمون میدوعه.وقتی رسید سمتمون یه سُرَنگ زد توی گردن لینو.که لینو کم کم بیهوش شد.دویدم سمت لینو و سرش رو گذاشتم روی پاهام و به صورتش ضربه میزدم که بیدار بشه.رو به لارا داد زدم:باهاش چیکار کردییییی؟لارا:سوفیا این به نفع خود لینو بود.داشتم گریه میکردم و سعی داشتم لینو رو بیدار کنم.سوفیا:یونگییییی..هق..بیا ببریمش..هق..توی خونهههه..هق.یونگی:خیلیه خب باشه.یونگی لینو رو کول کرد و آورد توی خونه ی ما.مامان و بابام خواب بودن پس آروم آروم به سمت اتاقم رفتیم و لینو رو روی تخت گذاشتیم.یونگی:من دیگه باید برم.آقای چو منتظرمه.سوفیا:ممنونم..هق.یونگی:چرا؟سوفیا:هق..چون کمکم کردی.هق.یونگی:خواهش.من رفتم.خدافظ.سوفیا و لارا:خدافظ.

[فردا صبح]از خواب بیدار شدم و برگشتم پشت سرم رو نگاه کنم ببینم لینو کجاست.برگشتم و با صورت خندونش روبه رو شدم.متقابلا لبخند زدمو لپشو کشیدم.لینو:ببخشید.سوفیا:برای چی داری معذرت خواهی میکنی؟لینو:بخاطر دیشب.سوفیا:هی تو دیشب مست بودی.اشکالی نداره.خودتو ناراحت نکن.لینو:ممنونم که میبخشیم.سوفیا:من از همون اول بخشیده بودمت.الانم پاشو دست و صورتت رو بشور و تا موقعی که من میرم لباسام رو بپوشم لارا رو بیدار کن.لینو:باش.از جام بلند شدم و رفتم جلوی آینه.موهام رو شونه کردم و بعد هم بالا جمع کردم.لینو از دستشویی بیرون اومد و رفت تا لارا رو بیدار کنه.منم رفتم دست و صورتم رو شستم و لباسم رو پوشیدم که بعد از خوردن صبحونه برم مدرسه.

[لباسی که سوفیا پوشید]از پله ها پایین اومدم و مامان و بابام رو دیدم که با اینو و لارا سر میز منتظرم نشستن تا صبحونه رو شروع کنیم.بعد از خوردن صبحونه از جام بلند شدم و رفتم که کفش هام رو بپوشم و برم مدرسه.با لارا از در بیرون اومدم که دیدم یونگی جلوی دره.دویدم سمتش و گفتم:هی تو اینجا چیکار میکنی؟یونگی:مگه قرار نبود با هم بریم مدرسه؟سوفیا:اوه به کل یادم رفته بود.امروز چون لینو و لارا هستن تو هم باهامون بیا.یونگی:وایسا.من فک میکردم تو بعد از ماجرای دیشب از لینو متنفر میشی ولی مثل اینکه اینطور نیس.سوفیا:هی،لینو دیشب مست بود.آدم وقتی مسته نمیفهمه چیکار میکنه.چرا نباید میبخشیدمش؟

یونگی:خیلی خب باشه باهاتون میام.سوفیا:باش بیا.بعدش هم چهار نفری به سمت مدرسه راه افتادیم.