وحشت در باغ

از زمین بلند شد و فرار کرد. دیگر به پشت سرش نگاه نکرد.اشک ریزان فقط می دوید.نمی دانست به کجا می رود. آن قدر دوید تا به در ورودی رسید.اول نفهمید دارد چه می کند؛ فقط می خواست از آن جای وحشتناک خارج شود.بلد نبود در را باز کند برای همین با مشت به در بنفش می کوبید.و می گفت " کمک ، کمک "

آن قدر این کار را کرد تا اینکه خسته شد. پشتش را به در کرد و تکیه داد و کم کم روی زمین نشست آن هم در حالی که در حالی که اشک از چشمانش سرازیر بود اما صدای کمی از خود نشان می داد.

ناگهان کسی داد زد"چه شده؟ شما بودید کمک می خواستید؟" لیندا با دو دستش جلو دهانش را گرفت. نه! چه کار کرده بود؟! حالا حتما او را به یتیم خانه می فرستادند.

اما باید چیزی می گفت تا شک نکنند "نه! من نبودم" صدایش کاملا آشنا بود. "واقعا؟! تو نبودی؟ دختر کوچولو مامان بابات کجان؟"

لیندا سعی کرد جلوی گریه اش را بگیرد. " همین جا هستند. توی باغ خوابیدند." صدا فهمید منظور دخترک چیست. باید کاری می کرد. وای... هَ هَ همینجا بایست. مَ مَ من الان به پلیس زنگ می زنم. دیگر کاری نمی شد کرد. او به یتیم خانه می رفت.

خب بچه ها اینم از این قسمت امیدوارم که خوشتون اومده باشه. ببخشید که کم بود سعی می کنم زود قسمت بعدی رو بزارم.?

قسمت بعدی رو حتما بخونید چون خیلی جالب تر میشه.???

لطفا نظر بدید تا بدونم از داستانم خوشتون اومده یا نه

خداحافظ??????

...........