حرفایی ک میخایم ب دنیا بگیم!

چرا! چرا های زیادی تو زندگیمون هست ک با فک کردن دربارش احساس شکستن میکنیم و نشون دهنده حسرت های ما هم هستن..... چرا من تو ایران ب دنیا اومدم!؟ چرا من این شکلی نیستم!؟ چرا من تو همچین خانواده ای هستم ک طرز فکرشون اینجوریع!؟ چرا اینو ندارم!؟ چرا جای این نیستم!؟ چرا هایی ک تو اکثر زندگی ما دخترا و پسرا باشع

ای کاش! ک شاید همه بگن ای کاش رو فقط بزرگترا از چهل ب بالا منظورمع* میگن و ما هم ک بچه ایم و ای کاش نداریم این هم خیلی هاش حسرت ماس ای کاش میتونستم برم کنسرت ای کاش میتونستم اینو داشته باشم ای کاش اینجوری بودم و ای کاش های مخصوص ب هرکسی ک میتونه متفاوت باشع

نمیتونم! یعنی دیگ از ای کاش گذشته و مطمئن شدیم ک نمیتونیم نمیتونم برم کنسرت! نمیتونم اینو داشته باشم! نمیتونم رو هر وقت ک حتی میشنویم یاد نمیتونم های خودمون و حسرت هامون میافتیم

شانس ندارم! اینم از حسرت هامون میاد شانس نداشتم وگرنه اینو الان داشتم! و از این هم زیاد هست

مخاطب ما برای این حرفا کیع؟! ادما؟! دنیا؟! سعی کنید وقتی چیزی رو ندارین حتی ب نداشتنشم فک نکنین تا وقتی ک مطمئن بشین بهش میرسید و فاصله زیادی باهاش ندارین ملیت خودمون رو خودمون انتخاب نکردیم پس تقصیر ما نیست و وقتی نمیشه تغییرش داد نباید حسرتشو بخوریم من خودم همه اینا رو دارم و هر لحظه ب خاطرشون گریه میکنم چرا!؟ چون بقیه ازشون استفاده میکنن تا بهم تیکه بندازن اذیتم کنن حتی اونا ک نزدیکترین کس بهم هستن شما چی؟! من تصمیم گرفتم ب هیچکدوم اینا فک نکنم با اینکه نمیشه و حسرت نمیخورم چون بقیه کاری میکنن همین ک هستم هم فک کنم زیادع و بیشتر نباید بخام و خاستن نه!بهشون فک نکنم

پارت دوم داشته باشع؟