The end of miraculous 2 (4)

اول بالا رو بخونید. از دید آدرین 👀/من و کاگامی رفتیم توی رخت‌کن.من نشستم روی یه صندلی،ولی کاگامی ایستاده به دیوار تکیه زده بود و از پنجره به افق نگاه می کرد👁️.هیچ کدوم مون حرفی نمی زدیم.انگار حرفی برای گفتن نداشتیم.(معلومه😒.همه ی حرفاتون رو وسط تمرین گفتید.)تا اینکه دیدم کاگامی داره یه چیزی رو زیر لب زمزمه می کنه👄.بهش گفتم:«چی میگی؟» کاگامی هم آهی کشید و گفت:«چرا زندگی با من این کارو کرد😩؟چرا تقدیر با من دشمنه؟»من:«فقط با تو دشمن نیست.با منم دشمنه😓 .»کاگامی گفت:«اینطوری نگو.تو هم ثروتمندی هم مشهور.تو بی نقصی آدرین.

واسه ی همین عاشقت شدم💜.ولی احساس می کنم که این عشق داره هردو مون رو عذاب می ده.من از این دنیا متنفرم😓.خیلی وقته ازش دل کندم.اما فقط به خاطر یه چیز تا الان زنده ام.»پرسیدم:«به خاطر چی؟🤨»گفت:«تو.من واسه ی داشتن تو این زندگی نکبت بار رو تحمل کردم.نذار حسرت به دل از این دنیا برم😟.امروز باید تنها آرزوی منو برآورده کنی.»من:«چی؟ چه آرزویی😕؟اصلا تو چرا اینطوری حرف می زنی؟»کاگامی رو به من کرد،آروم آروم بهم نزدیک شد و گفت:«می دونم که دوستم نداری. می دونم که عاشقم نیستی.(از کجا فهمیدی🙄؟)ولی این بهترین موقعیته.»

فقط یه بوسه.تورو خدا،فقط همین یه بار و دیگه هیچی.»گفتم:«در مورد چی حرف می زنی😥؟داری منو می ترسونی 😰.چی کار می خوای بکنی؟»(هیچی.می خواد با لباش لباتو صافکاری کنه🤦🏻‍♂️🤦🏻‍♀️.)با دستاش صورتم رو محکم گرفت و صورتش رو (کات 🎬.این مسخره بازی ها چیه😡؟ من از این عشقولی بازی ها توی داستانم نمی ذارم.ولی خیلیم بد نشدا🤔.ادامه می دیم 😊.) صورتش رو بهم نزدیک کردو لباشو به لبام چسبوند💋.می خواستم خودم رو ازش جدا کنم؛ولی حرفایی که الان زد نمی ذاشت.برای همین همراهیش کردم 💏.(تو بیجا کردی 🤬.)زمان از دستم در رفته بود.یهو کاگامی خودش رو ازم جدا کرد. انگار بغضی داشت که می خواست بترکه.اما لبخند ملیحی زد و گفت:« ممنونم آدرین😌.دیگه بهونه ای برای زنده موندن ندارم.

فقط مواظب خودت باش.چون می تونه شکست عشق از زندگی سیرت کنه،جوونیت رو بگیره با غصه درگیرت کنه😢.»بغضش ترکید و با گریه رفت😭.خواستم برم دنبالش ولی حال خودمم بهتر از اون نبود. خیلی ناراحت بودم.پلک رو صدا کردم:«پلک تو هم دیدی👀؟» پلک:«من که تا حالا هیچوقت نتونستم سر از کار شما آدما در بیارم.»من:«اینقدر حرف نزن.پلک!پنجه ها بیرون👊🏻.»تبدیل به کت نوار شدم و از پنجره ی رخت‌کن رفتم بیرون.(چند دقیقه بعد) نزدیک برج ایفل بودم🗼.رفتم روی برج ایستادم و به کاگامی فکر می کردم🤔.به حرفاش،به کاری که کرد، به رفتارش،به اینکه منو ترک کرده.( به جهنم که ترکت کرده)

تو این فکرا بودم و داشتم روی برج قدم می زدم تا اینکه دیدم لیدی باگ روی برج دراز کشیده بود و با چشمای بسته از تابش آفتاب لذت می بره☀️./از دید لیدی باگ/داشتم حموم آفتاب می گرفتم که یه چیزی جلوی آفتاب رو گرفت و نمی ذاشت نورش به صورتم بخوره🌥️.چشمام رو باز کردم دیدم کت نواره.(پس می خواستی ریناژور باشه🦊؟البته اگه اسمش رو درست گفته باشم😁.) بلند شدم و گفتم:«اینجا چی کار می کنی🧐؟»سرش رو از خجالت پایین انداخت و گفت:«راستش می خواستم معذرت خواهی کنم😞.» من:«تو چه رویی داری؟بعد از اون کارت انتظار داری تو رو ببخشم🤨😡؟»

کت نوار:«ببین.راستش...» حرفشو قطع کردم:«اینقدر راستش راستش نکن.هیچی نگو✋🏻.نمی خوام حتی صداتو بشنوم 👂🏻.(دلت میاد 🥺؟) تا همین جاش هم خیلی خودم رو کنترل کردم؛وگرنه میراکلست رو هم ازت می گرفتم.»گفت:«ولی...ولی تو نمی تونی 😨.»من:«چرا.می تونم. مثل اینکه یادت نیست.نگهبان جعبه ی میراکلس منم.پس می تونم.این آخرین هشدار بود کت نوار.»همین طور که بحث می کردیم،چشم مون به یه آکوماتیز خورد و به کت نوار گفتم:«بقیه ی صحبت هامون بمونه برای بعد.»/ از دید کت نوار 👀/رفتیم و پنهانی حرکات اون آکوماتیز رو زیر نظر گرفتیم 👁️.لیدی باگ گفت:«اون یه خانومه🙎🏻‍♀️.تا حالا ندیدمش.کت نوار!تو اونو می شناسی؟»من یکم دقیق تر بهش نگاه کردم و گفتم:«آره قبلاً دیدمش.اون...