عشق معجزه آسا ۱۵

با یکم سرگیجه از رو تخت پریدم پایین و رفتم طرف صدا اما قبل من ادرین تبدیل شده بود و اونجا بود اما نزدیک بود بمیره. یه جور هیولا که کلی چیزای تیز از خنجر تا شمشیر و چاقو با دستاش یکی شده بودن. یه چیزی تو مایه های ادوارد دست قیچی اما گنده تر. چون جنسش از سنگ بود دست سنگیشو گذاشته بود روی سینه کت نوار و اون یکی دستش داشت پاره پارش میکرد صدای فریادش بلند شد. یکیشون زخمی عمیق روی شونش ایجاد کرده بود. سریع رفتم سمت دستشویی و تبدیل شدم. رفتم تا کتو نجات بدم. اول از همه دستاشو به یه جا گیر دادم تا بتونم کتو خلاص کنم. بعدش کتو بلند کردم و انداختمش روی یه ساختمون. اما این چجوری شرور شده بود. هاک ماث که خیلی وقت بود کار شیطانی نمیکرد.

یه دفعه صدای کت رشته افکارشو پاره کرد. کت: لیدی...من . صبر کن. نمیتونی... باید من باشم. تو کتکلیزم منو لازم داری. لیدی: خب معجزه گرتو بده. با هم ازشون استفاده میکنم. کت: اونجوری میمیری. لیدی: در غیر اینصورت تو میمیری. کت: حاضرم بمیرم. لیدی: نه من نمیخوام. یهو دست هیولا تو هوا چرخید و کت گفت: مواظب باش و خود شو پرت کرد جلوی دست تیز و سنگیش. واقعا داشت میمرد. یکدفعه بعد کلی کلنجار رفتن اکوما خودش اومد بیرون و منم با استفاده از قدرتم شرارتشو خنثی کردم. بعدش حلقه کتو برداشتم و اون تبدیل به ادرین شد. بعدش بردمش بیمارستان و دکترو صدا کردم. اون اومد تو اتاق و گفت: همراهی نداره؟ گفتم: چرا یکی بود. الان میرم صداش میکنم. رفتم و به حالت عادی برگشتم و چون شک نکنن لیدی باگم موهامو چون فقط یه کش داشتم

با همون دم اسبی موهامو بستم . بعدش رفتم تو اتاق و با لحن نگران گفتم: وای نه ادرین. دکتر ماسیک اکسیژن زد و گفت لطفا برید بیرون. رفتم بیرون اما سیه ساعت طول کشید تا یکی بیاد بیرون. بعد سه ساعت یکی اومد بیرون. من: حالش خوبه؟ اون یارو: نمیدونم هنوز مشخص نیست. خواهرشی؟ من: نه. زنشم?. معلومه دوستشم دیگه. اون یارو: باشه. یارو واقعا رو مخ بود به اون چه که من چه نسبتی با ادرین دارم؟

خلاصه بعد ساعت هایی که با تمام خستگی و رنج میگذشت بالاخره ادرینو اوردن بیرون. اما هنوز حالش خوب نبود. گفتن زخماش عمیق بود . بهش خون دادیم و زخماشو بخیه زدیم.

گفتم: خب الان چی؟ کفتن: دو هفته استراحت کنه بعد مرخصه. البته اگه اوضاع خوب پیش بره.کفتم: کی بیدار میشه؟ گفتن: مشخص نیست . با خستگی فراوان پای تختش روی صندلی نشستم و بهش گفتم تو این چند سال واقعا بهم چی گذشته. انگار نه انگار همین امروز جامون با هم دیگه فرق داشت یعنی من رو تخت اون رو صندلی

باز نگاهش کردم. داشت چشاشو باز میکرد ؟ نه نه بازم توهم کمکم شب شد و خوابم برد. یکدفعه نصفه شب یه صدایی بیدارم کرد. صدا: مرینت؟ بیا روی مبل بخواب بدن درد میگیری. سرمو بلند کردم . کسی نبود جز مادرم. بلند شدم و سمت مبل رفتم اما بازم سرم گیج رفت اما این بار ادرین نبود برای همین از دسته ی مبل گرفتم تا نیفتم زمین.

مادرم: چی شد مرینت؟ مرینت: ام...تازه از خواب بیدارم کردی چشام ندید پام به پام گیر کرد داشتم میرفتم تو زمین.همین. مادرم: باشه اما اینجا غذاتو بخور. باشه؟ مرینت: باشه مامان

موهامو باز کردم و با صدای نبض ادرین خوابم برد. راستش واقعا خواب حال بله هم زنی بود. و البته وحشتناک. احمقانه بود. در حین کیس با کت بالا اوردم و بعدش کت مرد. این احمقانه بود و خیلی کند چون وقتی بیدار شدم ده صبح بود. ادرین هنوز خواب بود. هنوزم چشای سبزش که بهم زندگی میداد رو باز نکرده بود. حسابی هم زخمی بود.

روز ها گذشت. پنج روز بود تو بیمارستان بودم و ادرین چشاشو باز نکرده بود. پنج روز که با عذاب و غذا های بیمارستان میگذشت. یه بستنی خواستیم بخوریما. راستی شرور کی بود؟ وای یادم رفت ببینم کی شرور شده.

هنوزم سرم رو تخت بود که یه چیزی به هم خورد. دور و بر اتاقو نگاه کردم. وای نبض ادرین داشت....داشت خیلی کم میشد. داد زدم: پرستاااااارررررررر. و صدایی توی اتاق طنین انداز شد. بوقققققق