در چشمان تو......

درود گل های من یه کمی حال شعر نوشتن گرفتم.‌‌.....

در چشمان سیه تو خود را گم کردم. دریایی را دیدم که همچو اشک های تو زیبا بود. همه این چیزها فقط در چشمان تو،چشمانی که کلمه زیبایی را توصیف میکرد.چشمانی زیبا که بیشترین درد ها را تحمل کرده است. چشمانم را بستم و خود را آزاد کردم.تو دست مرا گرفتی و در چشمان خود غرق کردی.

ناگهان احساس کردم غرق شدم،اما نه در چشمان تو،بلکه در احساسات تو. چشمانم را باز کردم و دیدم در دریا هستم.نفسی برایم نمانده بود.از بالا نوری دیدم.چشمانم سیاه پدید آمد و دیگر چیزی حس نکردم. اما در قلبم بیدار بودم.چشمانم را باز کردم.همه جا در سیاهی مطلق بود.نوری را دیدم.دویدم،نه به خاطر نور،بلکه بخاطر آزادی.

همان طور که میدویدم،باران آمد.در آب فرو رفتم،و باران تبدیل به سیل و سیل تبدیل به دریا گردید. چشمانم را باز کردم،تو کنارم نبودی.چرا؟چرا مرا تنها گذاشتی؟ چیزی یادم آمد،مهم نیست تو در کنارم باشی یا نه،من آزادی خواه بودم. آزادی میخواستم زیرا من تنها در این دنیا برای خودم مهم بودم.

به سمت ساحل دویدم.دویدم و دویدم،باران می آمد. به دریا رسیدم،پا در آن گذاشتم و خود را آزاد کردم،دست هایم را باز کردم،دریا مرا با خود برد ولی من هنوز داستان را فراموش نکرده بودم،او چرا مرا ترک کرد؟ خود را به دریا سپردم،و دریا مرا غرق کرد.زیرا دیگر توان زندگی نداشتم