او وجود دارد...

داستان نوشتم که یجورایی واقعیه ولی هیچگونه نقص حریم خصوصی نکردم وکلا اسم هارو تغییر دادم

در خانه ای آرام و مات ملودی همچنان در گوشه ای وجود دارد؛ نه به شکل صریح بلکه در یادداشت های کوچکی که در دفترچه های کلاس و قاب های عکس دیده می شوند...

همان پدر و مادری که روز های دشوار را بر دوش کشیدند, کنار هم نشسته اند و به روز های شادشان فکر می کردند. جمله های ساده ای که به هم یاداوری می کنند باهم از پس نامعلوم ها بر می ایند. در این سکوت ملودی همچنان در ذهن آنها یه عنوان یاد آور آینده ای که هرگز محقق نشد حضور دارند.

پدر و مادر به آن روز هایی که ملودی با شیطنت سر در یخچال میکند و میگوید«چرا هیچ خوراکی نداریم؟» فکر می کنند. بعد از آن حادثه تلخ که حدودا سه ماه پیش در ماه فروردین رخ داده است را یاد میکردند

خاطرات همان دختر 15 ساله موقعی که در سفر به یک از شهر های نزدیکشان با خانواده شادی میکردند و موقع برگشتن؛ چیزی که هیچگاه فراموش نمیشود. در راه بودند، یک ماشین سوار سک ماشین شاسی بلند بودند و مادر رانندگی میکرد و ملودی که سمت راست ماشین کنار پنجره و ودو برادرش برادر کوچک وسط و برادر بزرگ سمت چپ عقب ماشین نشسته بودند ماشین صدایی میدهد... کسی توجهی نمی کند دوباره ماشین صدا میدهد .... مادر میگویید صدای چیست؟ پچه ها می گویند چیزی نیستتت. دفعه بعد صدا بسیار زیاد میشود و یک مشکل فنی در فرمان و دنده به وجود می آید مادر نمیتواند ماشین را کنترل کند و ماشین محکم چپ میکند ملودی و داداش بزرگترش ناگهان..... پارت بعدی؟؟؟؟