جرا کاووش فضا راحت تر از کاووش اقیانوس است؟

شاید برای شماهم سوال پیش اومده باشه که؛ چطوریه که دانشمندا دارن فضا رو تا میلیون ها سال نوری دورتر از زمین کاووش میکنن، اما هنوز موفق به کشف کامل اقیانوس ها نشدن؟ توی این پست به این سوال پاسخ میدیم.

چرا ما کهکشان‌های میلیاردها سال نوری دورتر را می‌بینیم، اما از رازهای اقیانوس‌های خودمان بی‌خبریم؟ پاسخ کوتاه: چون کشف این دو، دو بازی کاملاً متفاوت است! فضا = تماشا از لژ VIP: فضا خلأ است. ما فقط کافی است بنشینیم و نور ستاره‌ها را که خودش به سمت ما می‌آید، با تلسکوپ جمع کنیم. مثل این است که از بیرون به یک ساختمان نگاه کنیم. اقیانوس = غواصی در تاریکی: برای کشف اقیانوس باید به دل تاریکی و فشار وحشتناک آن برویم. مثل این است که مجبور باشیم برای دیدن داخل همان ساختمان، دیوارهایش را با فشار بشکنیم. تفاوت اصلی: فضای دور را «می‌بینیم»، اما اقیانوس را باید «کشف فیزیکی» کنیم و این، سخت‌ترین قسمت ماجراست.

برای فرستادن هر وسیله‌ای به عمق اقیانوس، باید با سه قول بزرگ بجنگیم؛ فشار خردکننده: در عمیق‌ترین نقطه،فشار آب برابر با فشار ناشی از یک خودروی سواری روی ناخن انگشت شماست، اما در مقیاسی باورنکردنی! ساختن زیردریایی یا رباتی که این فشار له‌کننده را تحمل کند،فوق‌العاده سخت و گران است. تاریکی مطلق: نور خورشید فقط تا عمق۲۰۰ متری نفوذ می‌کند. پایین‌تر از آن،تاریکی محض است. پس باید هم نور مصنوعی ببریم (که محدود است) و هم با دوربین‌های بسیار حساس فیلمبرداری کنیم. ارتباط قطع شده: امواج رادیویی و GPS در آب کار نمی‌کنند. کنترل ربات‌های زیرآبی خیلی سخت است و داده‌ها هم با تاخیر و به سختی به سطح می‌رسند.

با این همه سختی، یک مشکل بزرگ دیگر هم هست: کمبود بودجه و توجه. چند دلیل اصلی: هیجان و جذابیت کمتر: کشف یک سیاره جدید یا یک کهکشان دور، در نگاه مردم هیجان‌انگیزتر و عجیب‌تر از کشف یک گونه ماهی جدید در اعماق به نظر می‌رسد. فضایی‌ها همیشه در کانون توجه رسانه‌ها و عموم مردم هستند. منافع سریع و مشخص: بودجه فضایی اغلب اهداف ملی، نظامی یا اعتباری مشخصی دارد. اما سود سرمایه‌گذاری در اکتشاف اقیانوس‌ها (مثل یافتن مواد معدنی یا فهمیدن تغییرات آب و هوا) بلندمدت‌تر و کمتر ملموس است. تصور اشتباه: چون اقیانوس را جلوی چشم‌مان داریم، ممکن است فکر کنیم آن را به خوبی می‌شناسیم و کشف آن تمام شده! در حالی که این اصلاً درست نیست. (پول و نیروی انسانی کمتری جذب این حوزه میشوند اما کاووش اقیانوس در اینده بسیار مهم می‌شود.)

این فقط یک رقابت علمی نیست. کشف اقیانوس برای بقا و آینده خودمان حیاتی است! تنظیم کننده آب و هوا: اقیانوس‌ها مثل ریه‌های زمین هستند و بیشتر گرمای کره زمین را جذب می‌کنند. بدون فهم دقیق آن‌ها، نمی‌توانیم تغییرات اقلیمی را واقعاً درک کنیم. منبع دارو و غذا: بسیاری از گونه‌ها و مواد اولیه برای داروهای جدید در اعماق دریاها نهفته است. همچنین اقیانوس منبع مهم غذایی برای آینده بشریت است. کشف تاریخ: در کف اقیانوس‌ها، بقایای تمدن‌های گمشده، تاریخ زمین‌شناسی و شاید حتی سرنخ‌هایی از منشأ زندگی وجود دارد. پس این فقط «کنجکاوی» نیست، این یک «ضرورت» است.