چرا گریه نوزادان اشک ندارد؟

چرا گریه نوزادان اشک ندارد؟

در واقع، غدد اشکی نوزادان هنگام تولد هنوز به‌طور کامل رشد نکرده‌اند. نوزاد در هفته‌های اول زندگی می‌تواند صدا و حالت چهره‌ی گریه را داشته باشد، ولی هنوز اشک واقعی تولید نمی‌کند. غدد اشکی معمولاً از حدود ۲ تا ۴ هفتگی شروع به فعالیت می‌کنند و تا حدود ۲ تا ۳ ماهگی به اندازه‌ای فعال می‌شوند که اشک روی گونه دیده شود.

اشک عاطفی (Emotional Tears) اشکی که در پاسخ به احساسات شدید مانند درد، غم یا شادی (یعنی گریه‌ی عاطفی) تولید می‌شود، از نظر شیمیایی با اشک‌های پایه و انعکاسی تفاوت دارد. این اشک‌ها حاوی غلظت بالاتری از هورمون‌های مرتبط با استرس مانند آدرنوکورتیکوتروپین (ACTH) و پرولاکتین هستند. نکته کلیدی: تشکیل این نوع اشک عاطفی وابسته به بلوغ کامل ساختارهای عصبی و هورمونی است که محرک‌های عاطفی را به غدد اشکی هدایت می‌کنند. این فرآیند به تدریج طی چند هفته اول زندگی تکمیل می‌شود. به همین دلیل، در روزهای اول پس از تولد، گریه‌ی نوزاد ممکن است صرفاً انقباض عضلانی شدید و صدایی بلند باشد، بدون سرازیر شدن مایع غلیظ اشک عاطفی.

به طور کلی، نوزادان معمولاً بین ۴ تا ۱۲ هفتگی شروع به تولید اشک‌های احساسی قابل مشاهده می‌کنند، همزمان با اینکه سیستم عصبی‌شان برای پردازش و ابراز احساسات پیچیده‌تر می‌شود.

نکته جالب این هست که نوزادان حتی با اشک های رفلکسی(اشکی که بخاطر مواردی مثل پیاز و گرد خاک بوجود می آید)هم گریه نمیکنند زیراکه غدد اشکی آنان هنوز کامل نشده است!