یه تئوری واقعا عجیب که جدیدا معروف شده بریم با هم ببینیم
این تئوری می‌گوید که هری پاتر هیچ‌وقت به هاگوارتز نرفته و تمام ماجراها ساخته‌ی ذهن اوست. تصور کن پسری تنها، زندانی در کمد زیر پله‌ها، با خانواده‌ای که او را تحقیر می‌کنند. در چنین شرایطی، ذهن کودک برای بقا نیاز به پناهگاه دارد. - کمد زیر پله‌ها = سلول زندان ذهنی: هری در تاریکی و تنهایی، شروع به خیال‌پردازی می‌کند. - نامه‌های هاگوارتز = آرزوی رهایی: او هیچ‌وقت نامه‌ای واقعی دریافت نکرده؛ این‌ها نماد امیدی هستند که ذهنش ساخته تا از واقعیت تلخ فرار کند. - هاگوارتز = دنیای خیالی نجات: مدرسه‌ی جادوگری در واقع تصویری است از آزادی، دوستی و قدرتی که هری در زندگی واقعی ندارد. در این نگاه، هر شخصیت و مکان در دنیای جادوگری بازتابی از نیازهای روانی هری است. مثلاً: - دامبلدور = پدر مهربانی که هرگز نداشته. - رون و هرمیون = دوستان خیالی برای پر کردن خلأ تنهایی. - ولدمورت = تجسم ترس‌ها و خشمی که درونش سرکوب شده. کل داستان هری پاتر شاید فقط یک خیال‌پردازی برای فرار از واقعیت تلخ زندگی‌اش باشد.
در این تئوری، هر شخصیت در دنیای جادوگری در واقع بازتابی از ذهن و روان هری است؛ یعنی او برای کنار آمدن با زندگی سختش، آدم‌های اطرافش را به شکل نمادین بازسازی کرده: - اسنیپ = چهره‌ی تاریک وجدان هری او نماد سخت‌گیری، سرزنش و بی‌اعتمادی است. همان صدای درونی که مدام به هری می‌گوید "تو کافی نیستی". - دراکو = تصویر دشمن خیالی هری نیاز دارد کسی را به‌عنوان "رقیب" تصور کند تا احساس قدرت کند. دراکو همان بچه‌های زورگو در دنیای واقعی است که ذهن هری به شکل یک دشمن کلاسیک بازسازی کرده. - هرمیون = عقل و منطق درونی او نماد بخش خردمند ذهن هری است؛ همان چیزی که به او راه‌حل می‌دهد و جلوی اشتباهاتش را می‌گیرد. - رون = دوستی و وفاداری خیالی رون بازتاب نیاز هری به یک همراه ساده‌دل و وفادار است؛ چیزی که در زندگی واقعی‌اش هیچ‌وقت تجربه نکرده. - دامبلدور = پدر خیالی او همان پناهگاه روانی هری است؛ تصویری از یک بزرگسال مهربان و دانا که همیشه راهنمایی می‌کند. در این نگاه، کل روابط هری با دیگران در هاگوارتز در واقع گفت‌وگوی درونی او با بخش‌های مختلف روانش است. هر شخصیت یک صدای درونی است که به او کمک می‌کند با ترس‌ها، امیدها و ضعف‌هایش کنار بیاید.
در این تئوری، پرسش اصلی این است: اگر همه‌ی ماجراها خیالی بودند، پس چه بر سر هری واقعی آمد؟ - هری در دنیای واقعی همان کودک رنج‌کشیده زیر پله‌هاست: او هرگز نامه‌ای دریافت نکرد، هرگز به هاگوارتز نرفت. زندگی‌اش همچنان در سایه‌ی بی‌مهری دورسلی‌ها ادامه دارد. - خیال‌پردازی به‌عنوان سپر دفاعی: ذهن هری برای زنده‌ماندن، دنیای جادوگری را خلق کرد. هر بار که تحقیر می‌شود یا گرسنه می‌ماند، به هاگوارتز پناه می‌برد. این خیال‌ها مثل یک "پناهگاه روانی" عمل می‌کنند. - ولدمورت = ترس از آینده: در ذهن هری، دشمنی به نام ولدمورت وجود دارد. در واقع این نماد ترس او از بزرگ‌شدن در دنیایی است که هیچ‌کس او را دوست ندارد. - دوستان خیالی = نیاز به عشق و همراهی: رون و هرمیون هرگز وجود خارجی ندارند؛ آن‌ها ساخته‌ی ذهن هری هستند تا جای خالی دوستی و محبت را پر کنند. در نتیجه، هری واقعی در دنیای غیرجادویی، پسری تنها و آسیب‌پذیر باقی می‌ماند. او با خیال‌پردازی‌هایش نه برای پیروزی در نبردهای جادویی، بلکه برای زنده‌ماندن در برابر بی‌رحمی زندگی تلاش می‌کند.
این تئوری طرفداران زیادی دارد چون بعضی جزئیات در داستان با آن هم‌خوانی دارند و می‌توانند به‌عنوان نشانه‌های احتمالی دیده شوند: - ابهام در ایستگاه کینگز کراس صحنه‌ی معروف پس از نبرد آخر، جایی که هری در ایستگاه کینگز کراس با دامبلدور صحبت می‌کند، بیش از حد شبیه یک رؤیای ذهنی است. این می‌تواند نشانه‌ای باشد که کل ماجرا در ذهن او جریان داشته. - تضاد شدید بین دنیای واقعی و جادویی زندگی هری در خانه‌ی دورسلی‌ها بسیار خاکستری و بی‌رحمانه است، اما دنیای جادوگری پر از رنگ، دوستی و ماجراجویی. این تضاد می‌تواند نشان دهد که دنیای دوم ساخته‌ی ذهن او برای فرار از واقعیت است. - شخصیت‌ها به‌عنوان نمادهای روانی همان‌طور که گفتیم، هر شخصیت می‌تواند بازتابی از یک نیاز یا ترس درونی هری باشد. این شباهت به ساختار رؤیاها و خیال‌پردازی‌های ذهنی، نشانه‌ای از خیالی بودن کل داستان است. - قدرت بیش از حد هری هری در دنیای جادوگری همیشه "ویژه" است: تنها کسی که ولدمورت نمی‌تواند او را شکست دهد، قهرمان مسابقات، رهبر دوستان. این اغراق در توانایی‌ها می‌تواند نشانه‌ی یک فانتزی ذهنی باشد، نه واقعیت. - نبود شواهد بیرونی در دنیای غیرجادویی، هیچ‌کس جز هری نشانه‌ای از وجود هاگوارتز یا جادو نمی‌بیند. این سکوت و نبود شواهد می‌تواند تأیید کند که همه چیز در ذهن اوست. اگر این نگاه درست باشد، داستان هری پاتر در واقع تمثیلی از قدرت تخیل برای بقا است. هری با خلق دنیای جادوگری توانست در برابر تنهایی و بی‌مهری مقاومت کند. هاگوارتز نه یک مدرسه‌ی واقعی، بلکه پناهگاه روانی یک کودک تنها بود.
اگر پسندیدی، لایک کن و به سازنده انرژی بده!
نظرات بازدیدکنندگان (0)