بدرود،ای‌زیبا!

این فقط یه آهنگ نیست. یه سفر هست از وجود خاک و آب، متولدشده از جنگ و از عشق؛یه ترانه که مبدا اون از زمزمه‌ زن‌ های خسته شروع شد و مقصدش رسید به فریاد آزادی‌خواهی توی خیابون‌ های سرتاسر جهان.

توی اواخر قرن نوزدهم و توی شمال ایتالیا،زن‌هایی توی شالیزارهای برنج کار می‌کردن که بهشون موندینه می‌گفتن‌؛به ارباب هاشون هم پادرونی می‌گفتن که جز پول چیز دیگه‌ای نمی‌خواستن و با موندینه ها رفتار تحقیر آمیزی داشتن. و در نتیجه کمر خمیده، دست‌ های پر از زخم،ساعات کاری طولانی و حقوق کم چیزی بود که نصیب موندینه ها می‌شد. اونا برای اینکه دلشون آروم بشه،یه آهنگ می‌خوندن.آهنگی ساده،ولی پر از درد و امید.شعرش درباره‌ی خستگی،ظلم،و در نهایت آرزوی رهایی از همه اینها بود؛و عبارت ایتالیایی bella ciao به معنای بدرود ای زیبا از همینجا متولد شد،از زن هایی که با زیبایی خودشون خداحافظی می‌کردن اما این فقط نسخه اولیه‌اش بود.

در ادامه،توی سال ۱۹۴۳،در بحبوحه جنگ جهانی دوم ایتالیا توی آشوب بود.فاشیست های ایتالیا با نازی های آلمانی متحد شده و خیلی از مردم از این وضع ناراضی بودن؛بخاطر همین تعداد زیادی از جوون های ایتالیایی توی اون زمان تبدیل به پارتیزان شدن،حالا پارتیزان یعنی چی؟پارتیزان جنگجو هستن،اما جنگجو هایی که با تاکتیک های نامنظم هستن،عضو ارتش نیستن و اغلب علیه نیرو های اشغالگر و یا حکومت های سرکوبگر مبارزه میکنن،مثل ایتالیا توی همون زمان!خلاصه که این جوون ها برخلاف نظام ایتالیا توی اون زمان علیه نازی ها می‌جنگیدن؛اون زمان شعری که یه زمانی توی ایتالیا توسط زن هایی که توی شالیزار کار می‌کردن خونده میشد،حالا تبدیل به نوای امید و مبارزه برای این افراد شد که توی اون از عشق به وطن و آرزوی جاودانگی توی این راه می‌خوندن.

بعد از جنگ جهانی دوم،این ترانه توسط سرباز ها به خونه‌هاشون برده شد و در نتیجه توی همه‌جای جهان گسترش یافت و همه‌جا پیچید؛مردم ایران توی اعتراضات مختلف خوندنش،مردم ایتالیا توی دوران کرونا برای امید دادن به همدیگه این رو از پنجره خونه‌هاشون خوندن،مردم فرانسه،آلمان و ترکیه هم توی خیابون هاشون این ترانه رو فریاد می‌زدن و حتی پاش به سریال هایی هم مثل خانه کاغذی یا سرقت پول هم باز شد.

و در نهایت این یعنی موسیقی یک چیز عادی نیست،جادوی کلماته که میتونه پیام های مهمی مثل مقاومت و آزادی رو انتقال میده و مردم رو به همدیگه پیوند میزنه؛و این سرگذشت ترانه‌ای بود که هزاران آدم،داستان و خاطره رو توی خودش جا داده.