چشم ها...

چشم‌ها، دریچه‌ای به سوی روح‌اند؛ پنجره‌هایی که بی‌واژه سخن می‌گویند و رازهای نهفته درون را آشکار می‌سازند.

در نگاه نخست، چشم‌ها تنها عضوی از بدن‌اند؛ اما در ژرفای معنا، آن‌ها آیینه‌ای از احساسات، افکار و آرزوهای انسان‌اند. شادی در برق نگاه می‌درخشد، اندوه در تاریکی چشم‌ها پنهان می‌شود، و عشق در تلالوی آن‌ها شعله‌ور می‌گردد.

چشم‌ها می‌توانند حقیقت را فاش کنند، حتی زمانی که زبان دروغ می‌گوید. آن‌ها گاه با یک نگاه، هزاران واژه را بی‌صدا فریاد می‌زنند. در سکوت، چشم‌ها قصه‌هایی را روایت می‌کنند که هیچ قلمی توان نوشتن‌شان را ندارد.

در فرهنگ‌ها و ادبیات جهان، چشم‌ها همواره نماد صداقت، عمق احساس و پیوند روحی بوده‌اند. شاعران از آن‌ها به عنوان چشمه‌ی مهر و مرهم دل یاد کرده‌اند، و عاشقان در آن‌ها گمشده‌ی خویش را جست‌وجو کرده‌اند.

آری، چشم‌ها تنها برای دیدن نیستند؛ آن‌ها برای فهمیدن، برای لمس کردن بی‌کلام، و برای پیوند زدن دل‌ها خلق شده‌اند.