تا طلوع زنده بمان!..

راهتو گم کردی؟اونم وسط جنگل!؟ کم کم داره شب میشه،باید جایی رو پیدا کنی که شب رو توش سر کنی،وگرنه نمیدونی اگه همینطور سرگردون بمونی چه اتفاقی قراره بیوفته!..

هنوز یه امید هست،یه کلبه قدیمی مرموز وسط جنگل،وسط درختای مه گرفته... خورشید داره غروب میکنه و انعکاسش توی پنج های کلبه دیده میشه. از بوی چوب خیس و خاک روی میز صندلی ها مشخصه که سالهاست کلبه به حال خودش رها شده. ولی انگار هنوز یه نیرویی،اون گوشه و کناره ها زندست...

تا طلوع آفتاب باید اونجا بمونی،تا تیم نجات سر برسه. ولی اون کلبه به ظاهر ساده،قوانینی داره که اگر رعایت نکنی طلوع صبح فردا رو نمیبینی!... قانون اول:به زمزمه های از سمت درخت ها توجه نکن،صداها شبیه به آدمن،ولی تو که فکر نمیکنی این حقیقت داشته باشه،نه؟!..

قاون دوم:یه آینه اونجا میبینی،داخلش نگاه نکن،در صورت لزوم حتی اگر چشمت بهش افتاد،اگر علاوه بر خودت انعکاس یک نفر دیگه رو دیدی،وانمود کن اتفاقی نیوفتاده،اونا منتظر یه طعمه برای جایگزینی ان!..

قانون سوم:در پشتی کلبه همیشه قفله،اگر دیدی بازه،بدون که چیزی وارد کلبه شده،دیگه نه بخواب،نه چشمات رو ببند،چون اگر برای یک لحظه چشم هات بسته بشه،وقتی بازشون کنی،دیگه تو تنها شخص داخل کلبه نیستی،و احتمالا حتی یه شخص زنده هم نباشی!..

اگه ساعت دیواری شروع کرد به عقب رفتن، یعنی زمان اینجا دیگه قابل اعتماد نیست. از اون لحظه، چیزهایی که نباید حرکت کنن، حرکت می‌کنن. نباید به ساعت نگاه کنی، نباید سعی کنی بفهمی چند دقیقه گذشته. چون اگه زمان بفهمه که تو فهمیدی، دیگه هیچ‌چیز توی این کلبه سر جای خودش نمی‌مونه.