چرا عدالت برای همه یکسان نیست ؟

چرا عدالت برای همه یکسان نیست حتی در جوامعی که ادعای برابری دارن؟

عدالت برای همه یکسان نیست، حتی در جامعه ای که ادعای برابری دارن، چون عدالت چیزی فراتر از دادن فرصت‌های برابر به همه‌ست. برابری یعنی همه از یک نقطه شروع کنن، ولی عدالت یعنی هرکس با توجه به شرایط خاص خودش، بتونه به خط پایان برسه. خیلی از جوامع فقط روی ظاهر برابری تمرکز می‌کنن، مثل اینکه همه حق تحصیل دارن، ولی نمی‌پرسن آیا همه واقعاً شرایط استفاده از اون حق رو دارن یا نه.

ساختارهای اجتماعی از ابتدا به نفع گروه‌ های خاصی شکل گرفتن. قوانین، نهادها، و حتی فرهنگ عمومی طوری طراحی شدن که بعضی‌ ها راحت‌ تر پیشرفت کنن در حالی که بقیه باید با موانع بیشتری بجنگن. این نابرابری‌ها در طول زمان تثبیت میشن و تبدیل به «عادی» میشن، طوری که حتی وقتی جامعه ادعای عدالت داره، در عمل فقط ظاهرش رو حفظ کرده.

عدالت نیازمند دیدن تفاوت‌ هایی هست. اینکه بفهمیم هرکی از کجا شروع کرده، چه چیزهایی مانعش شده، و چطور میشه اون موانع رو برداشت. اما این نوع نگاه نیازمند اصلاحات عمیق و دردناکه. چون باید امتیازهایی که بعضی‌ ها سال‌ ها ازش بهره‌مند بودن، بازنگری بشه. و خب، مقاومت در برابر تغییر همیشه وجود داره.

عدالت واقعی یعنی شجاعت دیدن نابرابری‌ ها، مسئولیت پذیری، و تلاش برای ساختن سیستمی که نه فقط برابر باشه، بلکه منصفانه هم باشه.