چرا وقتی انسان می‌میرد، او را کفن می‌کنند؟

کفن کردن بدن پس از مرگ، یکی از سنت‌ های رایج در بسیاری از فرهنگ‌ها و ادیان است. در نگاه اول ممکن است فقط یک دستور مذهبی یا فرهنگی به نظر برسد، اما پشت آن دلایل عملی، بهداشتی و روانی نیز وجود دارد. در این پست، نگاهی علمی و تاریخی به دلایل کفن کردن و پیامدهای آن خواهیم داشت و بررسی می‌کنیم چرا این رسم هنوز در بسیاری از جوامع ادامه دارد.

جنبه‌ی علمی و بهداشتی؛ در گذشته، بدون وجود تجهیزات سردخانه و نگهداری بدن، احتمال فساد و انتشار باکتری‌‌ها بالا بود. کفن کردن، یک روش ساده و موثر برای محدود کردن تماس بدن با محیط و کاهش خطر انتقال بیماری‌ها بوده است. تحقیقات تاریخی نشان می‌دهند که در جوامع قدیمی، استفاده از پارچه یا ماده‌ای برای پوشاندن بدن، یک اقدام ضروری برای محافظت از سلامت بازماندگان بوده است.

برابری انسان‌ها در برابر مرگ؛ کفن معمولاً ساده و یکدست است و رنگ سفید در بسیاری از فرهنگ‌ها رایج است. این سادگی، نشان‌دهنده‌ی برابری همه انسان‌ها در برابر مرگ است؛ فرقی ندارد فرد ثروتمند یا فقیر باشد، در نهایت همه به یک شکل دفن می‌شوند. مطالعات جامعه‌شناسی نشان می‌دهد این نمادگرایی، تأثیری روانی بر بازماندگان دارد و به پذیرش مرگ کمک می‌کند.

نماد پاکی و خلوص؛ رنگ سفید در بسیاری از ادیان و فرهنگ‌ها به عنوان نماد پاکی و خلوص شناخته می‌شود. پیچاندن بدن در پارچه سفید، علاوه بر جنبه‌های عملی، نشان‌دهنده احترام به بدن و آماده‌سازی آن برای دفن است. تحقیقات آنتروپولوژیک نشان می‌دهد انتخاب رنگ و نوع پارچه، اغلب با باورهای فرهنگی و مذهبی مرتبط بوده و هدفش ایجاد نظم و احترام در فرآیند دفن بوده است.

جدایی از دنیا؛ کفن کردن نشان می‌دهد که بدن دیگر تعلقی به زندگی روزمره ندارد. هیچ زیورآلات یا لباس فاخر با آن همراه نیست و این عمل، نمادی از پایان تعلقات مادی و آماده‌سازی برای دفن است. مطالعات تاریخی و فرهنگی بیان می‌کنند که این رسم، به افراد کمک می‌کند فرآیند سوگواری و پذیرش مرگ را بهتر مدیریت کنند.

آرامش روانی برای بازماندگان؛ کفن کردن، علاوه بر اهمیت برای مرده، نقش روانی مهمی برای بازماندگان دارد. دیدن بدن در پارچه‌ای منظم و بسته شده، به بازماندگان کمک می‌کند مرگ را به شکل ملموس‌تری بپذیرند و فرآیند سوگواری را آغاز کنند. بر اساس تحقیقات روانشناسی، انجام یک رسم مشخص برای خداحافظی با فرد از دست رفته، باعث کاهش اضطراب و استرس در خانواده می‌شود.

فلسفی و معنوی؛ در برخی فرهنگ‌ها، کفن کردن یادآور این است که انسان پس از مرگ، از تعلقات مادی جدا می‌شود و تنها بخش باقی‌مانده روح و اثرات اعمال اوست. این رسم، بازتابی از دیدگاه‌های فلسفی و دینی است که اهمیت رفتار و عملکرد انسان در زندگی را برجسته می‌کند. برخی پژوهش‌ها نشان داده‌اند که چنین نمادگرایی در فرهنگ‌ها، به بازماندگان کمک می‌کند معنا و هدف مراسم تدفین را درک کنند و فرآیند سوگواری به شکل منظم پیش برود.