تئوری اهنگ black swan?

درود و به یه پست دیگه از جوجوتسو انجلینا خوش اومدید. پست بی محتوا نیست و تمامی قوانین رعایت شده، ناظر اگه مشکلی بود رد نکن بگو ویرایش کنم

ترس از م.رگ هنری یکی از اصلی‌ترین تئوری‌ها اینه که آهنگ درباره‌ی لحظه‌ای هست که پسرا دیگه نتونستن از موسیقی لذت ببرن؛ این لحظه برای اونا مثل "اولین م.رگه" توی قسمت‌هایی از آهنگ، اعضا از بی‌حسی، سکوت و غرق شدن صحبت می‌کنن که نماد از دست دادن ارتباط با هنره اولش توی آهنگ میگن که : "A dancer dies twice — once when they stop dancing, and this first death is the more painful." این جمله از مارتا گراهام، رقصنده‌ی مشهور، الهام گرفته شده، اعضا با این جمله به ترسی اشاره می‌کنن که هر هنرمند ممکنه تجربه کنه: لحظه‌ای که دیگه نتونه با هنر خودش ارتباط برقرار کنه برای اونا، اگه موسیقی دیگه احساس‌برانگیز نباشه، انگار که م.ردن نیچه گفته: "خدا م.رده است و ما او را کش.ته‌ایم" اونا توی این آهنگ از لحظه‌ای حرف می‌زنن که موسیقی دیگه قلبشون رو نمی‌لرزونه این لحظه، برای هنرمند، مثل م.رگ خداست یعنی م.رگ معنا، مرگ الهام در واقع، وقتی موسیقی دیگه چیزی نمیگه، هنرمند باید خودش معنا بسازه این همون چیزی‌ست که نیچه بهش می‌گه اَبَرانسان: کسی که از م.رگ معنا عبور می‌کنه و خودش خالق معنا میشه

قو سیاه: نماد تاریکی درون توی دنیای باله "قوی سیاه" نماد جنبه‌ی تاریک، وسوسه‌انگیز و پیچیده‌ی شخصیته! توی فیلم Black Swan شخصیت اصلی بین دوگانگی "قوی سفید" (پاک و بی‌نقص) و "قوی سیاه" (آشفته و تاریک) درگیره توی موزیک ویدیو بی‌تی‌اس، اعضا با سایه‌های خودشون می‌رقصن، انگار که در حال مبارزه با بخش‌هایی از وجودشون هستن که میخوان اونا رو از عشق به موسیقی دور کنن این رقص‌ها نه فقط زیبا، بلکه پر از درد و اضطرابه... پرهای سیاه نماد سقوط یا رهایی‌ان وقتی پرها از بدن جدا می‌شن، یعنی هنرمند داره از درد عبور می‌کنه و به مرحله‌ی جدیدی از آگاهی میرسه

موسیقی : زبان روح توی آهنگ، صدای ساز سنتی کره‌ای gayageum  شنیده میشه با بیت‌های مدرن هیپ‌هاپ ترکیب شده این تلفیق نشون‌دهنده‌ی تلاش بی‌تی‌اس برای حفظ ریشه‌های فرهنگیشون در جهانی مدرنه! انگار که موسیقی، پلی میان گذشته و حال، میان هویت و تحوله همچنين آهنگ از منظر روان‌شناسی با تایپ ISFP که به "هنرمند درون‌گرا" معروفه، با ویژگی‌هایی مثل حساسیت، عمق احساسی و تمایل به بیان خود از طریق هنر، کاملاً با فضای آهنگ همخونی داره این نشون میده که چجوری موسیقی میتونه بازتابی از شخصیت هنرمند باشه

اینه‌ها، سایه‌ها، و خودِ دیگر در موزیک ویدیو، آینه‌ها نقش مهمی دارن اعضا خودشون رو توی آینه میبینن ولی اون چیزی که توی آینه هست، همیشه با واقعیت یکی نیست این نماد تلاش برای شناخت خود واقعیه یا شاید ترس ازش سایه‌ها نماد بخش‌هایی از وجود هستن که پنهانن ولی همیشه همراه ما هستن اعضا با سایه‌هاشون می‌رقصن انگار پذیرفتن که تاریکی هم بخشی از مسیر هنریه آینه‌ها نماد خودشناسی‌ان در Black Swan، اعضا در آینه نگاه می‌کنن ولی انعکاس‌هاشون ازشون جدا می‌شن یعنی گسست بین خود واقعی و خود هنری! کارل گوستاو یونگ، روان‌کاو سوئیسی، معتقد بود که هر انسان بخشی تاریک درون خودش رو دارهکه اون رو "سایه" می‌نامه این بخش، اگه سرکوب بشه، میتونه به شکل اضطراب، افسردگی یا بحران وجودی ظاهر بشه در Black Swan، اعضا در سالن خالی، با نورهای سرد و حرکات تئاتری، با سایه‌های خود مواجه میشن و این مواجهه، از نگاه یونگ، مرحله‌ای ضروری در مسیر فردیت‌یابیه یعنی رسیدن به خود کامل از طریق پذیرش تاریکی درون

اگزیستانسیالیسم: بحران معنا و آزادی هنرمند از نگاه اگزیستانسیالیست‌هایی مثل ژان پل سارتر، انسان محکوم به آزادی‌ست یعنی باید خودش معنا بسازه در Black Swan، اعضا از خودشون می‌پرسن: "What’s my thang?" "Tell me now." این پرسش‌ها، بازتابی از بحران معنا هستن وقتی موسیقی دیگه احساسی ایجاد نمیکنه، هنرمند باید دوباره معنا بسازه این لحظه، از نگاه سارتر، لحظه‌ی آگاهی دردناکه ولی در عین حال، فرصتی برای خلق دوباره‌ی خود هست اگزیستانسیالیسم یعنی اصالت و وجودیت بشر و انسان

اقیانوس و سکوت و پر سیاه توی کورس آهنگ، اعضا در اقیانوسی تاریک و بی‌صدا غرق میشن: "Feelin’ me now, killin’ me now." اقیانوس نماد ناخودآگاه هست جایی که خاطرات، ترس‌ها، و آرزوهای سرکوب‌شده زندگی میکنن غرق شدن توی اون، یعنی ورود به ناخودآگاه برای بازسازی خود! پرهای سیاه، نماد سقوط یا رهایی‌ هستن وقتی از بدن جدا میشن، یعنی هنرمند از درد عبور کرده و به مرحله‌ی جدیدی از آگاهی رسیده

سالن تئاتر خالی: صحنه‌ی درونی هنرمند سالن خالی نماد ذهن هنرمنده جایی که مبارزه‌ی درونی با ترس، شک، و سایه‌ها اتفاق می‌افته نورپردازی سرد و معماری کلاسیک، حس انزوا و سکوت رو تقویت می‌کنه اعضا در این فضا با سایه‌های خودشون می‌رقصن، انگار که در حال مواجهه با خود تاریکشون هستن