تخت جمشید: نگینی از تاریخ و اصالت ايرانی

امیدوارم حمایت بشه

۱. سیستم خنک‌کننده و لوله‌کشی در زیر تخت جمشید کانال‌های سنگی و تونل‌هایی وجود داره که آب رو به نقاط مختلف بنا می‌برده . این سیستم طوری طراحی شده بود که علاوه بر آب‌رسانی، هوای خنک رو هم در فضا پخش می‌کرد. بعضی محقق‌ها می‌گن مثل یک «کولر طبیعی» عمل می‌کرده و برای ۲۵۰۰ سال پیش، چنین فناوری حیرت‌انگیزه. این سیستم خنک کننده نشون می‌ده که تخت جمشید همیشه جلوتر از زمان خودش بود.

۲. مصالحی که زمان رو شکست دادن یکی از عجیب‌ترین نکات اینه که توی تخت جمشید هیچ ملاتی بین سنگ‌ها استفاده نشده. سنگ‌ها اون‌قدر دقیق تراشیده و روی هم چیده شدن که انگار با لیزر برش خورده باشن. به همین خاطر بنا هنوز بعد از زلزله‌های بزرگ پابرجاست. بعضی بخش‌ها حتی میلی‌متری جابه‌جا نشدن. انگار معمارها می‌خواستن اثری بسازن که تا ابد بمونه و موفق هم شدن!

۳. مجسمه‌هایی از ۲۴ کشور روی دیوارهای تخت جمشید نقش برجسته‌هایی هست که آدم‌هایی از ملت‌های مختلف رو نشون می‌ده. این افراد با لباس‌ها و ظاهر مخصوص خودشون به تصویر کشیده شدن. اونا در حال آوردن هدیه برای شاهنشاه ایران هستن. تعداد این ملت‌ها ۲۴ تاست، از هند گرفته تا مصر. یعنی ایران اون زمان یک امپراتوری جهانی بوده.

۴. رنگ‌های فراموش‌شده امروز تخت جمشید خاکستری و بی‌رنگ دیده می‌شه. اما در اصل پر از رنگ‌های زنده و درخشان بوده. رد رنگ‌های آبی، قرمز و طلایی هنوز روی ستون‌ها پیدا می‌شود.

۵. نقشه‌ی ستاره‌ها برخی محققان می‌گن طراحی تخت جمشید با آسمون شب هماهنگه. یعنی جای ستون‌ها و دروازه‌ها بر اساس صورت‌های فلکی چیده شده. مثل اینکه کل بنا یک «تقویم نجومی عظیم» بوده. مراسم نوروز دقیقاً با این چینش‌ها هماهنگ می‌شده. این نشون می‌ده دانش ستاره‌شناسی ایرانی‌ها خیلی پیشرفته بوده و تخت جمشید فقط کاخ نبود، یک رصدخانه هم بوده.